رواية المظلومة الفصل الاول 1 بقلم فردوس
رواية المظلومة البارت الاول
رواية المظلومة الجزء الاول
رواية المظلومة الحلقة الاولى
وبالفعل قررت انها تروح وتقول لامها فسعديه كانت قاعده على الارض وبتعمل الاكل فريحانه قالتلها ماما فاضيه شويه عاوزه اتكلم معاكى فى موضوع مهم جدا مينفعش انه يتأجل وده الوقت المناسب اللى لازم اقولك فى.فسعديه بصتلها لقتها عيونها حمراء ووشها ورقبتها كلهم جروح فسعديه اتخضت وقامت بسرعه واخذتها فى الاوضه وقفلت الباب بالمفتاح وقالت بصوت واطى وبخوف ايه اللى حصل يابنتى ايه الجروح دى ريحانه بكت واترمت فى حضن امها وقالت بنتك انتهمت ياما فقالتلها انطقى يابت ايه اللى حصل قولى بسرعه.ريحانه حكت لها كل حاجه حصلت معاها سعديه بتسمعها وهى مصدومه فقالت وهى بتبكى ايه اللى انتى بتقوليه ده يابنتى مش قولتلك متطلعيش ليه مسمعتيش الكلام وعملتى فى نفسك كده. قوليلى انك بتهزرى فريحانه قالت ياريت ياامى يكون ده هزار انا اعمل ايه ياما دلوقت ابويا لو عرف هيعمل فيا ايه.فسعديه قالت هيقتلك ويدفنك تحت التراب ابوكى عنده الشرف اهم حاجه وانتى بعملتك دى لوثتى شرفه ومش هيرتاح غير لما يقتلك او يدفنك حيه تحت التراب انتى والكلب ده فقالت لها بس يا امى والله انا معلتش حاجه غلط هو اللى اعتدى عليا وخرب ليا حياتى واكيد هو مش هيعترف بكده فسعديه قالت انا مصدقاكى يابنتى وعارفه تربيتى ليكى كويس بس اهل البلد وابوكى ميصدوقش الكلام ده.ومافيش غير حل واحد عشان تتنفدى من القتل فريحانه قالت وايه هو ياما قوليلى عليه لاحسن يقتلونى يا اما وانا مش عاوزه، عاوزه اعيش يااما وحيات بنتك بين اديكى انقذيى بنتك ياما من الموت.
فسعديه بكت وقالت اهروبى يابنتى لبعيد فريحانه قالت بخوف اهرب ازاى وكيف فقالتلها متطلعيش من اوضتك لحد بليل. واول ما اليل يجى جهزى حالك يابنتى انا فضلت طول عمرى احميكى وقطعت وعد على حالى انى طول مانا فيا العمر هحميكى من ابوكى واهل البلد كلهم وسابتها ومشت وكان قلبها بيوجعها على بنتها
وبليل الساعه 3 سعديه اخذت بنتها عند محطه القطار وقالتلها بصوت عالى اهربى يابنتى ومترجعيش هنا تانى اهربى ياريحانه وشقى طريقك يابنتى اهربى من هنا لانهم مش هيرحموكى وهيقتلوكى اوعى ترجعى تانى يابنتى ريحانه بتبكى وقالت اهرب لفين ياما واروح فين واعمل ايه انا منعرفش حد خالص ومعيش فلوس واكل منين واشرب ازاى ونام فين انا خايفه اوى يااما فسعديه قالت وهى بتبكى ماعدش فى وقت للمشاعر اهربى لاى مكان وقلبى وربى معاكى ورضين عليكى يابنتى فريحانه قالت طيب مش مهم انا يااما طب انتى ابويا هيعمل فيكى ايه دول ممكن يدفنوكى صاحيه لو عرفو اى حاجه انا خايفه عليكى اوى فسعديه قالت وهى بتبكى انا هنصرف المهم ارهربى بسرعه يابنتى فريحانه ركبت القطار وهى بتبكى وبتبص على امها وكانت خايفه جدا. فريحانه راحت عشان تركب القطار وهى بتبكى وبتبص على امها وكانت خايفه جدا
ريحانه طلعت وركبت القطار وكانت عيونها حمراء من البكاء وجسمها كله بيرتعش من الخوف فقعدت جانب ست كبيره فى السن وقالت لنفسها ياترى ايه اللى مستنيكى ياريحانه….
يتبع….
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية المظلومة)
تعليق واحد