رواية جريمه في حق طفله الفصل الرابع 4 بقلم شهد أحمد

رواية جريمه في حق طفله البارت الرابع

رواية جريمه في حق طفله الجزء الرابع

رواية جريمه في حق طفله الحلقة الرابعة

و راح مصطفى مع محمد عند منه بس اتصدم لما دخل
مصطفى بصدمه: منه
منه بدموع: مصطفى
محمد: انتوا تعرفوا بعض
مصطفى بحزن: يعنى كل الكلام اللي قولته ده حصل مع اختي البنت اللي حياتها اتدمرت اختي
محمد: اختك ازاي يعني تتجوز وانت كمان متعرفش
مصطفى: بابا عارف كويس اني مستحيل اقبل بكده لو حصل اى
منه بعيط: مصطفى انت وحشتني اوى سبتنى ليه معاهم
مصطفى بدموع: حقك عليا انا اسف والله العظيم مش هسيبك تانى ابدا هتفضلى معايا
منه بعيط و خوف: خدنى معاك يامصطفي انا مش عاوزه ارجع عند ايمن تانى ونبي ده وحش اوى
مصطفى: مش هترجعى وعد مش هخليكى مع الحيوان ده تانى خلاص
منه: بجد يامصطفي
مصطفى: بجد ياروح مصطفى انا هروح مع محمد خمس دقايق اخلص ورق الخروج و هرجع تكونى غيرتى هدومك ماشي ياحبيبتي
منه: حاضر
خرج مصطفى وهو حزين ان كل ده حصل مع اخته الصغيره
محمد: انا مكنتش اعرف انها اختك فعلا
مصطفى: عارف يامحمد انك متعرفش المشكله اني مكنتش متخيل ابويا يوصل لكده اه عارف انه مش بيحب البنات ولا بيحب منه من يوم لما عرف انها بنت بس مكنتش اعرف انه ممكن يرميها كده وهى طفله بس اقسم بالله ما هسيب الحيوان ده
محمد: انا من رايى ترفع قضيه و تطلق احسن ما تعمل حاجه تانيه
مصطفى: ما اكيد هعمل كده بس يتعلم الادب الاول عشان ميبصش لاى طفله تانى
محمد: خير ان شاءلله انا هروح اخلص الورق وانت ارجعلها
مصطفى: تمام
عند منه كانت قعده مستنى مصطفى و مبسوطه ان هو رجع تانى لحد لما لقيت الباب اتفتح بس دخل ايمن مش مصطفى
ايمن: يلا اخلصى عشان نمشي
منه بخوف: لا لا انا مش هروح معاك انا هروح مع مصطفى
ايمن. ضربها بالقلم: مصطفى مين يابنت ال* قومى خلصى عشان ترجعى بيتك ياعروسه
منه بعيط و خوف: لا ابعد عني ونبي ابعد مش عاوز اروح معاك
ايمن: مش بمزاج اهلك هو اخلصى يابت
مصطفى بعصبيه: هى هتخلص فعلا ياروح امك
مصطفى ضرب ايمن و فضل يضرب فيه لحد لما جى محمد
محمد: اهدي يامصطفي مش كده
مصطفى بعصبيه: اهدى اى ده مش كفايه اللي عمله فيها بيضربها كمان ابن*
محمد: هيغور بعيد عنها اهدي عشان منه خايفه
مصطفى: تعالي يامنه. نمشي من هنا
منه جريت على مصطفى حضنته من الخوف وهو خدها و رجع البيت يشوف امه و يمشي تاني
سحر: حمدالله على سلامتك ياحبيبي نورت
مصطفى: الله يسلمك فين بابا
سحر: خمس دقايق و يكون هنا
مصطفى: تمام هى منه فين
سحر بتوتر: ها منه دي دي بتجيب حاجه من تحت و جايه
مصطفى بسخريه: بتجيب حاجه من تحت
سحر بتوتر: اه امال هتكون فين يعني
مصطفى: المستشفى مثلا ولا انتي متعرفيش حاجه عنها من ساعت لما رميتوها
سحر: رميت مين يامصطفي دي اتجوزت ياحبيبي
مصطفى بعصبيه: طفله عندها 14 سنه تتجوز انتي ام انتي دي متفهمش يعنى اى جواز ولا مسؤليه ولا حاجه ترميها لكلب زاى ده ومش كفايه دي تدخل غيبوبه ومحدش بسال فيها ولا حتي انتي تكونى جنبها انتوا اى اقسم بالله كلمه اهل خساره فيكم
احمد: اهلا يامحترم بتعالى صوتك على امك كمان
مصطفى: اهلا استاذ احمد انت شرفت طب كويس اقدر افهم ليه عملت كده فى منه
احمد: عملت اى جوزتها فيها اى
مصطفى: انتوا هتخلونى اتجنن ازاي طفله تتجوز ازاي المأذون وافق يكتب الكتاب وانت جوزتها ليه انا مش ببعتلها فلوس عشان مصرفها بردو يعنى انت مش متحمل حاجه منها
احمد: بقولك اى هى اتجوزت وخلاص تمام وحضرتك مش جيت تشوف امك و شوفتها اتفضل يلا مع السلامه
مصطفى: انت بتطردنى من البيت
احمد: لما تكون محترم اهلك تبق تيجي البيت هنا
مصطفى: هو ده البيت اللي بتعمل عليه كل ده خلي ليك و ياريت تعتبر ان عيالك ماتوا انا و منه من انهارده مش عيالك ومش عايزين نكون عيالك وانتي ياماما هتيجي معانا ولا لا
سحر: ازاي اسيب بيتى يابنى مينفعش
مصطفى بسخريه: كنت متاكد انك هتقولي كده يلا سلام
مشى مصطفى و راح الشقه بتاعته اللي كان بيجهزها عشان لما ينزل مصر اللي طبعا محدش يعرف بيها غير محمد و كانت منه هناك عشان ترتاح
منه: مالك يامصطفي
مصطفى: مفيش ياحبيبتي انتي كالتى
منه: لا مستنيك
مصطفى: طب يلا عشان ناكل عشان تخدى العلاج
منه: حاضر
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
عند ايمن رجع بيت اهله وهو مش عارف يمشى بسبب ضرب مصطفى لي
غاليه: يالهوي مالك ياحبيبي مين عمل فيك كده انت مش روحت تجيب مراتك
ايمن بتعب: روحت بس بنت ال* مرضيتش تيجي معايا و بزعقلها عشان تمشى لقيت اخوها و نزل ضرب فيا و بعدها خدها ومشى
محمود: اخوها مين ابراهيم
ايمن: لا مصطفى
محمود: وده رجع امتي من السفر بس
ايمن: مش عارف
محمود: طب ادخل ارتاح جوه وانا هكلم ابوها اشوف الدنيا اى
غاليه: ايوا كلمه و عرفه احنا مين هو كان يطول ابنى يتجوز بنتهم اصلا
محمود: اسكتى ياختى ده كويس انه ساب ابنك يعرف يمشى مش كفايه البت دخلت غيبوبه بسبب ابنك وهو مرحش حتى يبص عليها
غاليه: الله يعنى كان يروح يقعد جنبها وهى نايمه فى المستشفى مش كفايه ياعينى ملحقش يفرح بالجوازه
محمود: انتوا الكلام مش بيجيب نتيجه معاكم فعلا انا ماشي
نزل محمود المحل بتاعه و شاف احمد معدى
محمود: خد يااحمد تعال
احمد: خير ياحج محمود
محمود: ينفع اللي عمله ابنك ده
احمد: عمل اى خير
محمود: ايمن يروح المستشفى عشان يخد مراته و ابنك يشوفه يضربه و يخدها ويمشى دي اصول بردو يعني الست لما متروحش بيت جوزها تروح فين يعني
احمد: معاك حق ياحج انا هكلم مصطفى عشان يرجعها بيتها و ان شاءلله بكره هتكون موجوده فى بيتها
محمود: ماشي يااحمد
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
تانى يوم صحى ايمن و كان مستنى منه تيجي
غاليه: مالك ياض فى اى
ايمن: هى اتاخرت ليه كده
غاليه: متقلقش هتيجي ياحبيبي يعنى هتروح فين الست ملهاش غير بيت جوزها هى تيجي بس و علمها الادب على حق
ايمن: حاضر بس تيجي هى
غاليه: مالك ياض ملهوف عليها كده ليه
ايمن كان لسه هيرود بس الباب خبط
ايمن: اهى جت
و راح يفتح و مبسوط بس شاف راجل غريب
ايمن: خير
الراجل: حضرتك استاذ ايمن
ايمن: اه خير
الراجل: اتفضل امضى على الوراق ده
ايمن بستغرب: وراق اى
الراجل: مرات حضرتك رفعت قضيه خلع عليك
ايمن بصدمه: نعم