رواية سر بيت المعادي الفصل الثالث 3 بقلم هنا محمد

رواية سر بيت المعادي الجزء الثالث

رواية سر بيت المعادي البارت الثالث

رواية سر بيت المعادي الحلقة الثالثة

اتجوزنا امبارح
عمرو بنظرة خبث : اه
مهجه بعدم فهم: انت بتقول اي ازاى
عمرو: زى الناس
مهجه: انا مش فاكرة حاجه
عمرو: حبيبى يا ناس حلقلى و سايق ف التنفيض
قولوله يرحم قلبى و ميعملش فيها عبيط
مهجه بدأت ف البكاء : حرام عليك اى اللى انت بتعملوه ده انا فين
عمرو: ف بيتنا
مهجه: بيتنا ده بيت عزام جوزى الله يرحمه
عمرو: اه ما ده بيتنا
مهجه بعصبيه: بيتك منين انا مش فاكرة حاجه
عمرو: مش ده بيتك وبأسمك يبقا بيتنا
مهجه: ابعد عني
انا هروح لماما
عمرو بضحكه سخريه: امك
مهجه ارتدت ملابسها وذهبت اللى منزل زوجه ابيها
سمر في اللحظة الاولى التى رائتها
سمر: الله هو في عروسه تيجي يوم صباحيتها كده
مهجه: صباحية مين انتى كمان انا مش فاكرة حاجه انا قومت لاقيت اللى اسمه عمرو ده نايم جنبي
سمر: ماجوزك ياحبيبتي اكيد هينام جنبك
مهجه بعصبيه: فين حسام
سمر: عندك ف الاوضه
مهجه ذهبت اللى حسام ف غرفته كانت تشبه الطفل الصغير الواقع بمشكله ولا يوجد له سبيل ولا احد يحاول ينقذه
مهجه: حسام
حسام نظر اللي مهجه بنظرة كره ولم يرد عليها
مهجه: انت مش بترد عليا لى
حسام: يعني انتى مش عارفه
مهجه: والله ما عارفه
حسام: تقدرى تقوليلي وافقتي ع عمرو ليه ولما قولتلك ده عمرو يامهجه انتى ازاى توافقي ضربتيني بالقلم
مهجه بأستغراب: انا
حسام: اه انتى
مهجه: اقسملك بالله ياحسام انى مش فاكرة حاجه انا حاسه ان كنت ف غيبوبه وصحيت انا مش فاكرة اى حاجه
حسام: ازاى
مهجه: انا اخر حاجه فاكرها ان كنت قاعده بتكلم معاك
حسام: استني اقفل الباب عشان محدش يسمعنا
حسام: ايوا وبعد كده ماما دخلت اديتك عصير وشربتيه
مهجه: عصير اه العصير
حسام: مش يمكن ماما حطيتلك في حاجه
مهجه: ده اكيد
حسام ترك مهجه وذهب لغرفة والدته واخذ منها شئ
حسام: شوفى البرشام ده كده يامهجه
مهجه بأستغراب: برشام اي وريني
حسام: معرفش ماما كانت لسه جايبه من قريب وسألتها ده بتاع اى قالتلى بتاع صداع و الموضوع مريحنيش
مهجه بصدمه : دي حبوب هلوسه
حسام: بجد
حسام: يبقا اكيد ماما حطيتلك منه ف العصير وده تفسير ع الحاجات اللي حصلتلك
مهجه: طيب اى اللى حصل انا مش فاكرة حاجه
حسام: من اسبوع تقريبا لما قولتيلي اخرج ياحسام انا عايزه انام وماما اديتك العصير وطلعت من الاوضه
flash back
حسام: اى ده يا ماما هى مهجه نامت
سمر: اه ياحبيبي
حسام: ماشي
وسمعت ماما وهي بتتكلم ف التليفون
سمر: تمام
اللى بتكلمه:
سمر: زى مااتفقنا
حسام: بتكلمي مين ياماما
سمر بإرتباك: ايه
حسام: بتكلمى مين
سمر بزعيق: وانت مالك انت اى اللى مصحيك دلوقتي روح نام
حسام: طيب
وتانى يوم لاقيت ماما بتقولك مواقفه ع عمرو يامهجه وقولتلها اه
حسام: مهجه ده عمرو يامهجه انتى ازاى توافقي
مهجه ضربت حسام بالقلم: ملكش دعوه
ولما جه المأذون كنتى فرحانه وبترقصي وقولتى قدام الكل انك موافقه
الوقت الحالى
مهجه: اكيد كانت بتكلم عمرو
حسام: ده اللى استنتجته بردو
مهجه: طيب هي لي تعمل كده واى المصلحه من جوازى من عمرو
حسام: مش عارف والله يامهجه
مهجه: مفيش غير تفسير واحد
ان هى عارفه ان عزام كاتبلي البيت وهى عايزة تبيع البيت واكيد اتفقت مع الحيوان عمرو
حسام: بس عمرو مكنش موافق يتجوزك
مهجه: الزن ع الودان أمر من السحر وامك مبتتوصاش واكيد اتفقت انها تديلوا حقه
حسام: وانتى هتعملى اى
مهجه: مش عارفه ياحسام مش عارفه انا ف مصيبه
حسام: لازم تروحى البيت
مهجه: لاطبعا
حسام: مينفعش متروحيش لازم تروحى وتشوفى عمرو لى عمل كده
مهجه: انا هطلب الطلاق ولو ساومنى ع البيت يبقا اللى قولنا صح
حسام: صح كده
مهجه تركت الغرفة و ذهبت اللى سمر مرات ابيها
سمر: اي ياحبيبتي افتكرتى
مهجه: اه ياماما
سمر: طيب كويس يلا روحى بيتك
مهجه: اه طبعا هروح لجوزى
عمرو: اى ده جيتي يعني
مهجه: اه مش بيتي
عمرو: طبعا هتيجي لجوزك حبيبك اللى مفيش منه وحشتيني اتأخرتى لي
مهجه بقرف: اللى يشوفك يفتكرك فارس ف ساحته
ميعرفش انك حتى الشراب شاحته
عمرو: لي كده ياموهجتي
مهجه: طلقني
عمرو: الله هو فى اى
مهجه: انا قولتها مرة
عمرو: هطلقك بس بشرط
مهجه: قول
عمرو: تبعيلي البيت
مهجه: بعينك
عمرو: يبقي غورى ف داهيه مفيش طلاق
مهجه: الجواز ده باطل وانت عارف كويس انا معرفش عنه حاجه
عمرو: انتى وافقتى قدام الناس وكل الناس عارفه انك موافقه
مهجه: كنت مغيبه
عمرو: انتى يابت امشي من هنا انا مش ناقصك
انا قولت كلامى وهيتنفذ غصب عنك انتى سامعه
مهجه: اقسم بالله هخلص منك وهتيجى فجأة على بالى هيضيع ويتشقلب حالى واجرى على بصلة واقول ريحة الغالى
عمرو: الله ع الشعر الحلو ده
مهجه: ربنا ينتقم منك
عمرو بعصبيه: اعملى حسابك اكلى شربي وهدومى رقم واحد البيت مش هتخرجى منه
مهجه: نعم انت هتتحكم فيا
عمرو: ومفيش تليفون و لو كلامى متسمعش هتشوفي منى كل شر
وبالفعل عمرو تفوه بهذا الكلام ونفذه
وكان يترك مهجه بمفردها ف المنزل
ومهجه لاحول بها ولا قوة كانت تجلس متعبه ولا يوجد لها سبيل للخروج من المنزل
وتتذكر احاديث عزام لها اللطيفه بأكملها
والهموم لم تحترم سن مهجه تجلس حزينه بمفردها يومياً
مهجه: وانت ياعزام اللى قولتلي انا هروح اصالح عمرو الحب بان والصاحب خان
بينما كانت مهجه وعزام يشترون اثاث المنزل و مستلزماتهم الشخصيه
عزام: الله يامهجه بصي الجزمه دى ليا كده
مهجه: حلوة اووى يا عزام تحفه
عزام: ماشي هاجبها
مهجه بأستغراب: انت بتجيب اتنين لي يا عزام
عزام: واحده ليا وواحده لعمرو
مهجه: عمرو؟
عزام: بصراحه يامهجه ده صاحب عمرى ولما دورتها ف دماغي قولت اكيد كان خايف ع نفسه وانا هروح اصالحه يوم الفرح وهجيبه
مهجه: براحتك يا عزام
عزام: زعلتى
مهجه: انت قلبك طيب اووى يا عزام وانا عارفه انك بتحب عمرو وبتبقا مبسوط لما بتشوفوه وانا مش هقف ف طريق سعدتك
عزام: طيب هجيب واحده 45 ليا وتقريبا مقاس عمرو 47
مهجه: طيب يلا بقا عشان رجليا وجعتني وعايزة اروح البيت
مهجه بالوقت الحالى
مهجه: مكنتش طيب ي عزام كنت عبيط
عمرو فتح باب المنزل بتوتر وبسرعه
وهو قلقان وخايف و القلق ظاهر ع ملامح وجهه
مهجه: في اي
عمرو: وانتى مالك امشي روحى شوفى شغلك
مهجه: اى هو شغلي
عمرو بزعيق: يووه امشي من هنا بقولك روحى حطى الجزمه ف مكانها وامسحيها وتعالى ظبطيلي هدومي عشان هنام
مهجه: اه ماانا الجاريه اللى جابتهالك الست الوالده
مهجه بدأت تنظف نعال عمرو بقرف و تشكو لله منه
مهجه نظرت اللى النعال ولاحظت شئ غريب
مهجه: اى ده ازاى فرده اكبر من فرده هو في حد يجيب فرده مش قد التانيه
تصدقي يابت يامهجه ده شبه الشوز اللى عزام اشتره لعمرو
مهجه بصدمه: ده مقاس 45 وده مقاس 47 يعني اي