رواية حطمت كبريائه الفصل الرابع والعشرون 24 بقلم ندى الشيمي
رواية حطمت كبريائه الجزء الرابع والعشرون
رواية حطمت كبريائه البارت الرابع والعشرون
رواية حطمت كبريائه الحلقة الرابعة والعشرون
فجر : بطلى هزار يا ابتسام ايه اللى بتقوليه ده
ابتسام : اهدى كده واسمعينى ماما تعبت خالص وبابا وداها المستشفى واتوفت هناك
فجر بعيااط شديد : اانتوا بتكدبوا عليا ماما وعدتنى انها متسبنيش وقالتلى هستناكى ترجعى من امريكا بتفوق لا لا ازاى تسبنى حتى من قبل ما اودعها ليه يا ماما انت مكنتيش تحبينى للدرجة دى انا مش فارقة معاكى كان نفسي اجى اشوف حتى ولو مرة واحده
ابتسام بعياط : اهدى يا فجر ماما فى مكان احسن يا حبيبتى هى كانت بتتعذب من مرضها وربنا ريحها
فجر : انت تسكتى خالص ليه مقلتليش كنت جيت اشوفها انا عمرى ما هنسا اللى عملتيه فيا دلوقتى كان نفسي اشوفها ولو لمرة واحده واحضنها واقلها على اللى مفرحنى وانى بحب ونقعد نحكى مع بعض بس هى استعجلت وسابتنا
ابتسام : والله كنا خايفين عليكى لحسن يجرالك حاجة واحنا بعاد عنك
عبدالله : خلاص يا فجر يا بنتى استهدى بالله كده وادعيلها بالرحمة هى دلوقتى شيفاكم اكيد مش هيعجبها انك تكونى بتبكى كده
ابتسام : بابا عنده حق روحى اغسلى وشك وارتاحى انت لسه راجعة من سفر
فجر تركتهم ودخلت اوضتها تبكى فى صمت ووقفت قدام صورة والدتها وتقول : دا انا كنت جايه اقولك انى بحب واحكيلك وكمان تقفى معايا فى كل خطوة كده سبتينى محتارة ومحتاسة وكمان مستنتنيش على بال ما اجى اخدك فى حضنى انت متعرفيش النار اللى جوايا عاملة ازاى فراقك صعب قوى يا ماما ربنا يرحمك ويغفر ليكى.
فى الصباح الباكر
فى ڤيلا الدمنهورى
زينب : تعالا يا حبيبى جمب امك فى ناس مو*لعة وبتتمناك كانت تجلس عليا فى نفس المكان واتضايقت وطلعت اوضتها
دخل رحيم وهو يقول :
فين عليا
زينب : حمد لله على سلامتك احضرلك الفطار
رحيم : قولت عليا فين
زينب بغ*ضب : فى ايه يا رحيم كل ما تشوف وشى تسألنى عنها هكون مخبياها فى جيبى مثلا
رحيم مسكها من شعرها بقوة
رحيم : إياكى تعلى صوتك عليا سامعة
زينب : حااضر
فى هذة الاثناء دخل رجل لرحيم ليخبرة عن معلومات على مراد
رحيم : تعالا ورايا على المكتب
= حاضر
رحيم : فى اخبار جديدة عن السكرتيرة بتاعت مراد
= ايوه عرفنا انها حبيبة مراد بيه
رحيم بفرحة : امممم طب اسمع اللى هقلك علية وتنفذة بالحرف الواحد
= امرك
رحيم : …….
فى منزل ملك
ملك كانت تجلس على سريرها وتكلم فارس
فارس : بت بقلك ايه انا لما هاجى عند والدك واتقدم هقوله عرفتها ازاى ؟؟؟
ملك ببرود : وانا مالى
فارس : منى لله انى بكلم جاموسة زيك
ملك : ربنا يسامحك
فارس : باااردة
ملك : معلش بعض ما عندكم 😴
فارس قفل السكة فى وشها وهى تحولت من مكعب ثلج الى ميه مغليه
ملك تقول لنفسها : ازاى يتجرأ ويقفل السكة فى وشى طيب والله لأوريك يا سلعوه انت
فى منزل عبدالله
فى غرفة فجر و ابتسام
فجر : انا اسفة انى عليت صوتى عليك
ابتسام حضنتها : وانا مش زعلانة منك انت عندك حق بس والله كنا خايفين عليك من ردة فعلك
فجر : عارفة والله
ابتسام : تمام
فجر : كان فى موضوع كنت عايزاكى فيه انا عارفة انه مش وقتوا بس..
ابتسام : قولى على طول
فجر : حاضر
فجر قصت لها ما حدث لها بالتفصيل
ابتسام بفرحة : ربنا يتمم على خير دا بابا هيفرح اوى وهو سي مازن ده هيرجع امتى
فجر : لما يخلص شغل اللى وراه
ابتسام : تمام لما يكلمك يقولك انه جاي نقول لبابا
فجر : تمام ربنا يخليكى ليا انت عوضتينى عن ماما اللة يرحمها
ابتسام : ويخليكى ليا
فى شركة الخليلى
كان يجلس مراد على المكتب وهو يفكر فى ابتسام
مراد : معقول علشان غابت انهردة ومش قادر تشوفها يحصل فيك دا كله هى عملالك ايه البت دى
قاطع تفكيرة دخول كارمن
مراد : اهلا
كارمن : وحشتنى
مراد : مارك كلمك
كارمن بحنق : لاء لسه
مراد : طيب اومال جاية ليه
كارمن : يعنى هو حرام انى اجى اشوفك واطمن عليك
مراد : انا بخير يلا روحى ورايا شغل كتير
كارمن بغضب حاولت ان تسيطر عليه : ماشي يا مراد انا ماشية سلام
مراد : سلام اقفلى الباب وراكى
قفلت كارمن الباب بقوة من شدة الغضب .
يتبع…
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
الرواية كاملة اضغط على : (رواية حطمت كبريائه)
2 تعليقات