رواية وحوش الداخليه (وعد الادهم) الفصل التاسع عشر 19 بقلم زهرة الندى
رواية وحوش الداخليه (وعد الادهم) البارت التاسع عشر
رواية وحوش الداخليه (وعد الادهم) الجزء التاسع عشر
رواية وحوش الداخليه (وعد الادهم) الحلقة التاسعة عشر
كان كريم يقف فى مكتبه باختناق شديد و جت اعينه بالخطأ على الشارع ليتفاجأ بـ شمس تقف امام الشركه ولاكن فجأه دب الشر داخل اعينه و عروقه برزد بغيره عمياء عندما رأه وليد يقف معها فـ بدون كلام خرج من مكتبه كالثور فى طريقه لهم و كل الموظفين يتابعو تحركه بتعجب فخرج كريم من مكتبه ليفتح اعينه بغضب جحيمى عندما يرا وليد يمسك ايد شمس و يقول لها تلك الجمل الذى جعلت كريم فى اقصى مراحل غضبه و اعينه حمراء مثل الجمر )…
فقال “وليد” بعشق = لانى بحبك يا “شمس” و كنت جاي اطلب ايدك…ممكن تتجوزينى
جمد كريم على كفيه بقو*ه لدرجت ان اظافر كريم غرزد جامد فى باطن يده فـ نظرت شمس ل وليد بصدمه شديد من الذى قاله و راحت شدت يدها من يده فجأه بغضب )…
وقالت = انت بتقول ايه…حب ايه و جواز ايه اللى جاي تتكلم فيه
مسك “وليد” ايد “شمس” بقو*ه وقال = “شمس” انا بحبك اوى و عاوز اتجوزك حالآ
فجأه تلقا وليد لكمه قو*يه جعلتو يترنح فى وقفته و الد*م نازل من انفه و فمه فرفعت شمس اعينها بصدمه لتتفاجأ هيا و وليد بـ كريم اممهم وهوا شكلو مخيف جدآ عروقه بارزه و اعينه حمره )…
فقال “كريم” بغيره عمياء = للاسف مش هتلحق تتجوز يا روح امـ*ـك لانى هاخد عمرك فى ايدى حالآ
وهجم كريم على وليد وهوا يسدد له اللكماد المدعدته فى جسده بالكامه فـ حاول وليد الدفاع عن نفسه ولاكن بدون اي جوده محولاد ذلك الضعيف امام ذلك الثور الهائج فـ حولت شمس تبعد كربم عن وليد ولاكن بدون اي جوده فـ خرج رسلان و خلفه حياة من الشركه بزهول فجره بسرعه رسلان على كريم اللى بيضرب فى وليد بغضب جنونى لدرجت ان وجه وليد لصبح غريق فى د*مه و شبه فاقد الوعى فجرة حياة على شمس اللى كانت بتحاول تفرق مابنهم بزهول فـ ابعدتها حياة بغيد عن الشجار مابين شد رسلان بالعافيه كريم اللى كان غضبه عامى عليه فساعد رسلان الحرس الخاص وهم يبعدون كريم عن وليد فشدو رسلان داخل الشركه و كذلك حياة اخذت شمس للداخل مابين ساعد الحرس وليد لنقله إلى احد المستشفيات بصدمه شديد من الذى حدث فحرفين مافيش فى وجه وليد مكان سليييم )…
.. فى مكتب كريم ..
دفع كريم باب المكتب باندفاع وهوا داخل كالثور واعينه تطق شرار ووراه رسلان وهوا مصدوم من اللى عمله كريم مابين توقفت شمس و حياة فى بهو الشركه وهم مصدمين بشده من الذى حدث )…
فقال “رسلان” بصدمه = ممكن اعرف ايه سبب اللى انت عملته ده…ليه ضربته بالشكل ده انت اتجننت يا “كريم” انت ناسى ان ده ظابط
“كريم” بغضب = طظ…قال ظابط قال…وبعدين انا لسه عملت ليه حاجه…ده انا لسه هوديه ورا الشمس…انا لسه هوديه فى ستين داهيه
“رسلان” بحيره = وليه كل ده يا “كريم”…اذاك فى ايه لتعمل فيه كل ده
كريم توتر بشده و معرفش يقول ايه ل رسلان و فضل يضرب باصابعه على كرسيه و مشهد وليد و هوا ماسك يد شمس لم يغيب من امام عينه فتنهد رسلان بفهم و ذهب ل كريم ووضع اديه على كتف كريم )…
وقال = كل اللى انت عملته ده…عشان “شمس” صح يا ابن عمى
نظر “كريم” ل “رسلان” باختناق وقال = هه صح…صح يا “رسلان”…كل ده عشان الزفت ده تجرء و حط عينه على حاجه ملكى…و “شمس” ملكى انا يا “رسلان” ومش هسمح لاى حد ياخد ولا يحط عينه على حاجه من ممتلكات “كريم الكلانى”…حته لو مو*ت اي حد هيفكر بس بمجرد يفكر فيها
ابتسم “رسلان” وقال = للدرجاتى…هههه ربنا يجبر بخاطرك و يكون حظك احسن من حظى و يجمعك بالانسانه اللى بتحبها
“كريم” بابتسامه و تمنى = يارب يا “رسلان”…عقبالك
ابتسم “رسلان” بسخريه قائلآ = هه صعب…صعب اوى يا “كريم”…للاسف البنت اللى قلبى دق ليها طلع قلبها ملك غيرى 💔
“كريم” بصدمه = انت بتقول ايه…هيااا انسه “حياة” لسه بتحب الكـ*ـلب اللى اسمه “هشام”
“رسلان” بحيره = مش عارف…بس خلاص تعبت يا “كريم”…وخلاص معدش لينا فى البلد دى غير كام شهر و نرجع لبلدنا تانى…انا تعبت اوى فى البلد ده…واللى كنت بهرب منه فى تركيه…جيت هنا لبست فيه لا وراضى بيه و بتمناه…هيا الدنيا دى كدا تقربلك الحاجه اللى بتبعت عنها عشان متتكسرش ولاكن بدون اي فيده هاااااااح 😔
طبطب كريم على كتف رسلان باختناق شديد فنظر له رسلان بحزن شديد )…
.. فى الخارج عند البنات ..
كانت “شمس” تقف وهيا مش فاهمه حاجه فتقدمت “حياة” منها قائله = ايه اللى حصل ده يا “شمس”
“شمس” بحيره = مش عارفه…صدقينى مش عارفه ليه كل ده حصل…ليه “كريم” عمل كدا فى “وليد”
“حياة” بتعجب = انتى اللى بتسألى يا “شمس”…انا اللى عاوزه اسألك ايه اللى عمله “وليد” ليجنن “كريم” بالشكل ده
“شمس” بشرود و توتر = قالى بحبك…قالى عاوز اتجوزك وقبل ما ارد عليه لقيت “كريم” جه و هجم عليه و فضل يضرب فيه زى ما انتى شفتى
“حياة” بصدمه = اعترفلك بحبه و طلب ايدك…عشان كدا “كريم” عمل كل ده…”شمس” ليكون “كريم” بيحبك
“شمس” بصدمه = ايييه…بيحبنى انا…لا لا اكيد لا
“حياة” بتعجب = وايه اللى مأكدلك كلامك ده…انتى مش شايفه منظر “وليد” بقا عامل ازاى بمجرد بس انه اعترفلك بمشعره و انه طلب اديكى
“شمس” باختناق = “حياة” ابوس ايدك خلاص انا مش اوهم نفسى بحاجه…وانا “كريم” عمرنا ما هنكون غير انه اخو صحبتنا و انا الظابطه اللى بحرسه…غير كدا لا
وتركتها شمس ومشت باختناق شديد فتنهدة حياة بتعب شديد فـ يا الله من ده عشق و من ده وجع و ده عذ*اب يمر به الجميع بمراره فقط وليس بحلاه )…
ملحوظه صغنونه يا حبايب قلبى
الجزء الثانى من وحوش الداخليه قرب وهيكون بأسم تانى لان ان شاء الله كل جزء بأسم و بغلاف شكل و بتمنه ينال اعجبكم يا حلوين ❤😘 )…
.. فى المقهى ..
كان من امتع الاوقات اللى اضوها مع بعض فكانت البنات و الشباب يستمتعون بوقتهم كثيرآ كاعوده لايام زمان بالنسبه ل وعد و ادهم و معتز و انچى الذى اكتشفون بجانب الاخر المرح للغايه من انچى و معتز فاستأذنت وعد من الجميع و ذهبت للحنام لتغسل يدها فتابعها ادهم بقلق عليها و برغم رفض وعد ولاكن اصر على الذهاب معها فذهبت وعد و غسلت يدها و خرجت ل ادهم اللى كان ينتظرها خارج الحمام )…
فقالت = خلصت خلاص يلا بينا نروح ليهم
“ادهم” بابتسامه = طب يلا بينا ( فنتبه ادهم لفك ربضت كوتش وعد فقال ) استنى يا “وعد” رباط الكوتش مفكوك
“وعد” بانتباه = ينهارى…شكرآ كويس انك قولتلى…لما اربطه
“ادهم” بغيره وهوا ينظر حوليه = لالا خليكى انا هربطهولك
ومنتظرش منها ادهم رد فنزل على ركبه و ركبه و رفع رجليها على ركبته و بدء يربط لها الكوتش بحب فكانت وعد تنظر له بدموع تلمع فى اعينها و هيا تتذكر تلك اللحظه المكرره لها من زمان )…
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
Fℓαsн Вαcĸ 📸
كان ادهم و وعد مشيين فى الكورنيش و ادهم حاطت اديه على كتف وعد وهم ينظرون لبعض من الحين للاخر بحب يملأ اعينهم فـ تنفست وعد نسمات الهواء البارده فى عز اوقات الخريف فسند ادهم برأسه على رأسها بحب وهم مشيين فنظرت له وعد بابتسامه تمتلأ بالعشق )…
وقالت = الجو جميل اوى
“ادهم” بحب = بجد ولا لحظت خالص…يمكن عشان مافيش اجمل منك فى عيونى يا نور عيونى
“وعد” بخجل = ما بتصدق انت عشان تقول الكلام اللى بيكسفنى ده
“ادهم” بابتسامه جذابه = يمكن عشان بمو*ت فيكى لما بشوف خدودك حمر زى الطمطمايه
ابتسمة “وعد” بحب وقالت = بتحبنى يا “ادهم”
“ادهم” بنظرات حب = انت شايفه ايه يا قلبى
“وعد” بحب = انا شايفه الدنيا فى عيونك يا “ادهم” انت بنسبالى الدنيا كلها
“ادهم” بعشق = وانت بنسبالى كل شئ يا حببتى…بنتى و امى و حببتى و صدقتى و روحى و فى المستقبل ان شاء الله هتكونى مراتى و ام عيالى…انتى متعرفيش انا بعشقك اد ايه
“وعد” بدموع الفرحه تلمع فى اعينها = ونا كمان بحبك اوى اوى اوى
ضمها “ادهم” مابين زرعيه بعشق وهوا يقول = ونا كمان بمو*ت فيكى يا نبض قلبى
فـ جم يكملو مشى لاحظت “وعد” افتكاك ربطت الكوتش فقالت بضيق = اف استنى يا “ادهم” لما اربط الكوتش لانه اتفك
وجت “وعد” توطى تربط الكوتش ولاكن منعها “ادهم” بحده قائلآ = استنى انتى بتعملى ايه
“وعد” بخضه = فيه ايه مالك؟
“ادهم” بغيره = انتى بتستهبلى عاوزه توطى كدا فى الشارع…ايه مش ماشيه مع راجل…اقفى عدل و انا هربط ليكى رباط الكوتش
وفعلآ نزل ادهم ركبه و ركبه و رفع رجل وعد على ركبته و بدء يربط ليها رباط الكوتش وهوا ينظر لها بنظرات حب و وعد مبتسمه بخجل شديد وهيا ترا نظرات الناس لهم فرفع ادهم رأسه ل وعد بعشق)…
وقال = ملكتى متتحنيش لحاجه ونا على وش الدنيا… ملكتى تقف زى الملكه و الكل ينحنى لها…حته انا
نزلت دموع الفرحه من اعين “وعد” وقالت بعشق = تعرف انى بحبك اوى يا “ادهومى” و لمو*ت فيك
توقف “ادهم” بعشق و قال وهوا يحمل “وعد” بيد وحده و دار بيها مرتين بحب = ونا بحبك بحبك بحبك بحبك بحبك بحبك بحبك بحبك يا “وعدى” ❤😍
ضمت وعد ادهم بخجل و الكل يصفق لهم و فيه بيصفر لهم فدارى ادهم بعشق وجه وعد فى صدره وهوا ضاممها إلى قلبه وجرو بسرعه وهم يضحكون بشده و وعد عماله تضرب ادهم بخفه على صدره من شدت خجلها )…
Вαcĸ 📸
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
فاقت “وعد” على هزات خفيفه من يد “ادهم” = “وعد” “وعد” من الارض للفضاء هل تسمعيننى
ابتسمة “وعد” بتوتر وهيا تقول = احم معلش سرحت شويه…كنت بتقول حاجه
ابتسم “ادهم” بحب وفهم هيا كانت سرحانه فى ايه لاكن محبش يضايقها فقال = كنت بقولك انى خلص خلاص…ويلا نروح للتربيزه
رفعت وعد شعرها خلف اذنها بتوتر فلاحظ ادهم شئ جعل الدموع تملأ اعينه عندما رأه ضرف السلسله نعم السلسله الذى اهداها لها يوم عيد مولدها فـ كانت وعد لبساها و مخبياها تحت ملابسها فـ عندما لاحظة وعد نظرات ادهم على رقبتها فراحت بسرعه رفعت ياقت البلوزه اللى كانت لبساها بارتباك شديد )…
وهيا تقول = مش يلا نمشى ولااا وقفين كتير
“ادهم” بتوتر و فرحه تملأ اعينه = احم طبعآ يلا بينا
وذهب “ادهم” و “وعد” للطاوله من تانى فتنهد “ادهم” بحزن وهوا يقول = ياريت الايام الحلوه ترجع من تانى يا “وعد”…ونا كنت عمرى ما بعدك عن قلبى مهما حولو يبعدونا ولو همو*ت قصاد انك تكونى سعيده فـ مستعد اطـ*ـعن نفسى بنفسى عشان اشوفك مرتاحه و مطمنه حته لو بعديها”همو*ت…بس مبقاش وحش الداخليه إلا ورجعت البسمه تترسم على وشك من تانى يا نور عيونى…ولا “هشام” ولا الجن الازرق هيقدرو يبعدونا عن بعض تانى…مهما حولو
.. فى الصعيد ..
فى قصر يمتلأ بالظلام مثل صاحبه وكل شئ معمول من اللون الاسود مثل قلب صاحبه كان يجلس بقسوه تملأ اعينه وهوا يردتى الجلباب الاسود و فوقه شال من نفس اللون و العمامه مع ملامحه الصارمه و لحيته الثقيله و رأسه الصلعه )…
فدقته منه الغفير و عطا له ظرف ففتح الظرف ونظر للصور اللى كانت فيه و كانت كل الصور ل شخص واحد وهيا وعد فـ جت صوره تحت ايده لوعد و ادهم فجمد ذلك الشخص على الصوره بغضب جحيمى و الشر يملأ اعينه )…
وقال بصرامه = ولا و فچـ*ـردى يا بنت خالتى و بقيتى بتتمشى على راحتك زى ولاد الاچانب…لاكن معدش إلا الجليل و ارجعك للمرار اللى هربت منه زمان انتى و امك يا “وعد”…هه عدى ايامك الاخيره فى حريتك يا بنت خالتى…اما بعد اكده ضماااار
وراح ذلك الشخص رما الصور كلها على الارض و هوا ينظر للفراغ بغضب يملأ اعينه الزيتونيه الداكنه )…
حرفيآ يا جماعه اللى جي صادم للكل 😳 و انتم لسه مشفتوش حاجه و اللى جي اشوق من اللى راح 😎 )..
☆.. ومر اليوم كالأتى عرف الجميع باللى حصل ل ملك و راحو لها المستشفى بخوف شديد عليها و ساعدوها لتذهب للفلا و عبدالرحمن لم يتركها لحظه برعب شديد عليها حته انتهى اليوم و اضر عبدالرحمن يذهب إلى منزله وهوا طول الليل بيفكر فى ملك برعب عليها وهوا ماسك نفسه بالعافيه لاجل لا يتصل بيها و يقلقها فى نومتها لانه عارف بـ المهدئات اللى اخذتها فى المستشفى لاجل تنام بعمق اكثر اما هوا فطول الليل لم تعرف النوم اعينه )…
.. بعد مرور كام يوم ..
كانت شمس واقفه كالعاده منتظره خروج كريم وهيا تلك الايام متجاهله كريم تجاهل تام و هيا تمنع التحدث معاه منذ اللى حصل ففجأه جت السكرتيره الخاصه بـ كريم جرى عليها )…
وقالت = انسه “شمس”…انسه “شمس”
“شمس” برفع حاجب = فيه ايه يابنتى بتنهجى كدا ليه…انتى كنتى بتجرى ولا ايه
السكرتيره = كنت جايبه ورق مهم ل “كريم” بيه…وانا جايه فى الطريق عرفت ان ماما تعبانه…فمعلش وصلى الورق ده ل “كريم” بيه لانى مضريه امشى ضرورى دلوقتي…سلام
وعطتها السكرتيره الورق و جرة بسرعه فنظرت “شمس” للورق بضيق وقالت = لا والله…ونا مالى انا…يوووه يا ربى انا مش عاوزه افتح كلام معاه تؤ اووووووف
ثم دخلت شمس للفلا وهيا بدور على كريم فى الفلا كلها لطعتى له الاوراق ولاكن لم تلقاه فى المكتب الخاص به او فى اي مكان فذهبت شمس ل رأيسة الخدم عزه )…
وقال = مدام “عزه”…امال استاذ “كريم” فين
“عزه” = فى البيسين الخاص يا انسه “شمس”
“شمس” برفع حاجب = فى البيسين الخاص…هااااح طيب شكرآ يا مدام
وذهبت شمس لغرفت البسين الخاص لتفتح اعينها بخجل شديد و انبهار فى أاان واحد عندما طرا كريم يسبح بمهاره و نصفه اللى فوق عر*يان من يظهر عضلاته الصلبه و الاوشام اللى على ضهره و زرعيه ففضل شمس واقفه للحظات و قلبها يدق بشده وهيا مزالت تنظر له وهوا يعوم بمهاره لحد ما تنحنحت لينتبه كريم لها واخيرآ )…
فقالت “شمس” بارتباك = أء احم…”كريم” بيه سكرتير حضرتك سبلك الورق ده و مشى و قالى اوصلهملك
“كريم” بهدوء = تمام سبيهم على التربيزه
اومأت شمس له و ذهبت ووضعتهم على التربيزه و كريم متابعها بعشق يجرى فى د*مائه فـ جت شمس تمشى بارتباك شديد وهيا بتحاول متبصش ل كريم اللى ملاحظه نظراته المتبعاها منذ دخلها ولاكن توقفت فجأه على نديه كريم عليها بحزم )…
= “شمس” استنى عوزك
لفت له “شمس” وقالت = ايوا…حضرتك عاوز حاجه يا كريم بيه
“كريم” بهدوء = ايوا…خدى عوزك
“شمس” برفع حاجب = اخد فين بالظبط
“كريم” ببرود = ايوا خدى
اقتربت شمس بارتباك من البسين و كريم ساند على سور البسين فنزلت شمس بمستواها له بتوتر شديد )…
وقالت = همممم نعم فيه حاجه يا استاذ “كريم”
“كريم” بغيره = هونتييي لسه بتتكلمى مع الحلوف اللى اسمه “وليد” ده
“شمس” ببرود = وده يخصك فى ايه ان شاء الله
“كريم” بغضب = “شمس” متنرفزنيش و قولى لسه بتتكلمى مع الخيو*ان ده
“شمس” بغيظ شديد من “كريم” و برود و استفزاز قالت له =
اولآ :: بكلمه او لا دى حاجه متخصكش يا استاذ “كريم”
ثانيآ :: انت تحمدربنا انى لحد دلوقتي سكته ومقولتش حاجه على اللى عملته فى حضرت الرائد “وليد”
ثالثآ :: ياريت تفهم حضرتك انى هنا فى مهمه رسميه مش جايه اتمرقع لسيدك تسمح لحالك تدخل فى امورى الشخصيه من غير ما اطلب انا مسعدتك
رابعآ :: من الاحسن يا استاذ “كريم” للمره التانى ياريت تتعامل معايا على انى الرائد “شمس” اللى متوليا حرست حضرتك و اللى بكون صديقة “وعد” اختك اما غير كدا لا…اظن كلامى مافهوم لحضرتك
غضب كريم كثيرآ من كم البرود و الاستفزاز اللى كانت شمس بتكلمو بيه فـ جت شمس تتقوف ولاكن فجأه شد شمس من اديها عليه مره واحده فصقتت شمس فوق كريم فى البسين و غتصو قليلآ اثر الصقوت ثم طلعت شمس بصدمه وهيا امام كريم مباشردآ فرفعت شمس شعرها عن وجهها وهوا ينزل قطرات الماء على وجهها ففتحت اعينها بصدمه و غيظ )…
وقالت = انت مجنون…ايه اللى انت عملتو ده 😳 سبنى سبنى
“كريم” بغيظ = اه مجنو*ن و مجنو*ن راسمى كمان… وبعدين ما تركزى و تشوفى مين ماسك فى التانى
ركزت شمس فى كلام كريم بكسوف لتتفاجأ بنفسها متعلقه فى رقبت كريم جامد فبعدت بسرعه عنه )…
وقالت = وانت ايه اللى خلاك تشدنى كدا فى الميا يا بنى ادم انت…همشى ازاى دلوقتي وانا مبلوله كدا
“كريم” باستفزاز = تستهلى…ماهو من ورا حركاتك دى بتنرفزينى فـ استحملى بقا نتيجة غبطتك
“شمس” بغيظ = لا والله…عمومآ ماشى يا محترم على اللى عملته…والغلط مش عليك الغلط عليا انا عشان انا اللى موقفتكش عند حدودك من ساعة ما بدأت تتحكم فى تصرفاتى و تدخل فى حياتى…بس هريحك خالص و هعمل نقل حرس لان انا شايفه ان حضرتك مش حابب وجودى او واخد وجودى لحاجه تانيه
ولفت شمس ولسه هتعوم لحفت البسين لتطلع ولاكن منعها كريم و شدها عليه مره اخره و هيا عطيالو ضهرها وهيا لزقه فى صدر كريم العارى فقترب كريم من اذن شمس المتوتره بشده من قربه )…
وقال = عاوزه تسبينى يا “شمس”
“شمس” بارتباك شديد = أيووا…ودى حاجه تخصك فى ايه مش انت مش مستلطف وجود ست تحميك فنا واحده عندى كرامه و هعمل نقل حراسه قبل ما اضايق حضرتك اكتر
لف “كريم” “شمس” له وهيا قريبه منه بشده وقال بألم وهوا ينظر لاعين “شمس” مباشردآ = مين قالك انى مضايق انك بتحمينى…معقوله يا “شمس” لحد دلوقتي محستيش بحقيقة مشعرى ليكى
“شمس” وقلبها يدق بشده = وايه هيا حقيقة مشعرك يا “كريم”
حط “كريم” اديه على خد “شمس” وقال بعشق = “شمس” أنااا بحبك…بحبك من ساعت ما شفتك…بحبك ومش عارف اسيطر على حبى ليكى…وكل ما اشوف حد بيبصلك بثه متعجبنيش ببقا عامل زى المجنو*ن… انا مش قادر اتخيل بس انى هسافر يومين بلياليهم و مش هشوفك فيهم…انا بحبك اوى يا “شمس”
قال كريم اخر كلامه وهوا متملك شفا*يف شمس بتملك و شمس بسبب كليمات كريم لها اصبحت من شدت صدمتها معملتش اي ردة فعل ولاكن فجأه ابعدت كريم عنها بدموع نزله على خديها متخالطه بقطرات الماء )…
وهيا تقول = انت مفكر نفسك مين لتقرب منى و تبسنى…انت مفكرى بنت من بنات فتيات الليل يا محترم…لا فوق لنفسك و اعرف ان ان انا مش منهم والكلام اللىىانت لسه قيله ده لا يفرق معايا اي حاجه خالص…انت فاهم ميفرقش معايا بأى حاجه
وطلعت شمس بسرعه من الماء و خرجت من غرفة البسين بدموع فضرب كريم الماء بغضب شديد )…
اما شمس ففضلت تجرى وهيا مش شايفه قدمها من دمعها اللى كانت تملأ اعينها ففجأه بدون اصت خبطت فى وعد اللى نظرت لها بصدمه )…
وقالت = ايدا…مالك يا “شمس” بتعيطى ليه حد ضيقك فى حاجه ولا ايه
مسحت “شمس” دمعها بسرعه وهيا تقول = لالالالا مافيش حاجه يا “وعد”…ده انااا من غير اصد وقعت فى البسين و انا بعطى شوية ورق ل “كريم”…بصى انا مروحه دلوقتي…سلام
ومشت شمس بسرعه قبل ما تنتظر حته رد وعد فحولت وعد تلحق بها لاجل على الاقل تعطى لها ملابس تبدل به ملابسها المبلله ولاكن معتطهاش شمس فرصه و ركبت عربيتها و ساقتها بسرعه جنونيه فـ جه ادهم على وعد بتعجب)…
وقال = هيااا “شمس” مالها يا “وعد”
“وعد” بحيره تحولت لتصميم = معرفش…لاكن حالآ هعرف فيه ايه
وتركته وعد و دخلت و ادهم ينظر لها بحيره شديده وهوا مش فاهم حاجه )…
.. عند كريم ..
كان كريم جالس على الكرسى وهوا بينشف جسده من الماء وهوا يتردد على عقله مشهد شمس وهيا مابين زرعيه و قريبه منه و اعترافه لها واخيرآ على مشاعره لها ففجأه تقدمت منه وعد بغضب )…
وقالت = ممكن اعرف ايه اللى حصل مابينك انت و “شمس”
“كريم” بدون ان ينظر لها = وهيا مقالتلكش هيا ايه اللى حصل
“وعد” وهيا مربعه يديها تحت صدرها بضيق = لو كانت قالتلى مكنتش جيت سألتك يا “كريم”…ممكن تفهمنى فيه ايه يا “كريم”
“كريم” بتنهيده = تمام…هقولك فيه ايه يا “وعد”
وقام “كريم” ووقف امام “وعد” وقال بعشق = فيه انى بحب “شمس” يا “وعد”…عرفتى بقا فيه ايه
“وعد” بصدمه = بتحب “شمس”
“كريم” بتنهيده حزينه = ايوا بحبها يا “وعد”
“وعد” بدهشى = ازاى بتحب “شمس” يا “كريم”…طبب طب و “نور” نستها خلاص
“كريم” باختناق ووجع شديد يملأ قلبه الذى هلك من كتر ما تألم بسبب الحب = ووووووو…
يتبع…
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية وحوش الداخليه (وعد الادهم))
