رواية روح الزين الفصل الثاني عشر 12 بقلم شهد الشيخ
رواية روح الزين الجزء الثاني عشر
رواية روح الزين البارت الثاني عشر
رواية روح الزين الحلقة الثانية عشر
ياسمين وهى داخله من باب المكتب: روووح
روح: اى فيه اى
ياسمين: انا عرفت مين اللي خد الورق
روح عينها وسعت وقالت: مين
ياسمين: داليا هى اللى خدته
روح: طيب وعرفتى منين
ياسمين:كنت رايحه اوديلها القهوه بتاعتها وقبل ما ادخل سمعتها بتكلم حد وبتقوله انها جبتله الورق بتاع الصفقه وهتبعتهوله بس يكلم زين ويقول ان السكرتيرة بتاعته هى اللى بعتته
روح بصدمه: اه يا بنت ال…
ياسمين: هتعملى اى دلوقتي
روح: هروح اجيبه منها
ياسمين بسخريه: على اساس انها هتدهولك بالسهوله دى… دى واحده يا ماما عايزة تمشيكى من هنا
روح: طيب فكرك اعمل اى
ياسمين: تدخلى تقولى لزين انها هى اللى خدته وهو يتصرف معاها
روح: هتنكر يا ناصحه انها خدته
ياسمين: طيب بصى اى رايك تروحى تجبيه من بيتها… هى اكيد مش حطاه هنا فى الشركه
روح: فكره حلوة بس انا همى انه يعرف انى مسرقتش حاجه
ياسمين: طيب تعالي معايا
روح: فين
ياسمين: عنده جوه يلا
««««««««««««««
فى مكتب زين
طق طق
زين: ادخل
روح وياسمين دخلوا
زين:ها جبتى الورق
ياسمين: هو الورق مش معاه دلوقتي عشان الورق اتسرق من مكتبها وانا عرفت مين اللي سرقه
زين برفعه حاجب: مين
ياسمين: داليا هى اللى خدته
زين بصدمه: اى.. مستحيل داليا تعمل حاجه زى كده
روح بعصبيه: وليه مستحيل تعمل كده.. اشمعنا انا اتهمتنى
زين بعصبيه: عشان الورق كان معاكى انتى وداليا بقالها سنين شغاله هنا وعمرها ما عملت غلطه
ياسمين: اهدوا بس عشان محدش يسمع
زين: اى دليلك انها هى اللى خدته
ياسمين: لما حضرتك مسافر كنت مسافر الغردقه شوفت داليا ومى……………*وحكاتله اللى حصل لما كانوا مسافرين واللى سمعته من شويه
زين: روح ابعتيلى داليا
روح: هو انت هتواجهها طبعا هتنكر انا عندى فكره هعرف اجيبه منها
زين: هتعملى اى
روح: اكيد داليا مش جايبه الورق هنا اكيد سيباه فى البيت وانا هروح اجيبه من هناك
زين: وده ازاى
روح: دى بقى عليا
زين: فهمينى هتعملى اى الاول
روح: هروح بيتها وهدخل اجيبه من غير ما تحس
زين: وهتدخلى ازاى
روح: هتصرف
زين: طيب بصى انا هروح معاها البيت وانا هشوف اذا كان كلامك صح ولا لا
روح: يعنى انت اللي هتجيبه
زين: ده لو داليا اللى وخداه فعلا
روح بصتله بغضب وسابته وخرجت ووراها ياسمين
«««««««««««««««««
روح: برضو مش مصدق انها هى اللى خدته… للدرجه دى عنده ثقه كبيره فيها ومعندوش ثقه فيا لدرجه اتهامى بالسرقه طيب ادام كده مشغلنى معاه ليه
ياسمين: اهدى يا روح هو تلاقى الصدمه مخلياه مش مصدق انها عملت كده
روح:بس انا مش هسكت واستنى لما يتاكد انا هروح بنفسى اجيبه
ياسمين: ماشى بس خلى بالك من نفسك انا هروح اشوف شغلى بقى
روح: ماشى
«««««««««««««««
فى ميعاد المرواح فى مكتب داليا
زين: داليا انتى مروحه ولا هتروحى فى حته
داليا: لا مروحه بس بتسال ليه فيه حاجه
زين: اه كنت بفكر اجى اقعد معاكى شويه اصل مخنوق ومش عايز اروح
داليا بابتسامة: تنور البيت يلا بينا
زين: يلا
«««««««««
فى بيت داليا
داليا بابتسامة: تعال يا زين ارتاح هنا عقبال لما اطلع اغير مش هاخر
زين: خدى راحتك
وزين قعد اول ما داليا طلعت زين قام يدور ع الورق
««««««««
روح فى جنينه بيت داليا
روح: انا هثبتلك انها مش قد الثقه دى… وبعدين مستحيل اسيبك معاها لوحدك
ودخلت من نفس الشباك اللى دخلت منه المرة اللي فاتت
««««««««««
روح دخلت وبصت يمين وشمال ولسه بتلف عشان تمشى اتخضت وكانت هتصوت لقيت حد مسكها وحط ايده ع بوقه
««««««««
فى الطريق
فى عربيه عدى
عدى بصدمه: طيب ليه داليا تعمل كده
ياسمين: لا فتح مخك معايا بقولك عشان تخلى روح تمشى من الشركه
عدى بحزن:مكنتش متخيل انها ممكن تعمل حاجه زى دى وعشان تاذى انسانه معملتلهاش حاجه
ياسمين: هو انا ليه حاسه بنبره حزن فى كلامك
عدى: اصل كنت مفكر فى يوم من الايام انى بحبها
ياسمين بصدمه: اى بتحبها
عدى: لا كنت مفكر بس اكتشفت انه اعجاب
ياسمين: احسن انه مكنش حب اصل بصراحه دى انسانه متتحبش معرفش ازاى اعجبت بيها
عدى ضحك وقال: طيب يلا عشان وصلنا
ياسمين: تصبح على خير
عدى: وانتى من اهله
ونزلت ياسمين من العربيه وعدى مشى
««««««««
فى بيت داليا
زين: بتعملى اى هنا
روح مكنتش عارفه تتكلم عشان ايده وهو خد باله فنزل ايده
روح: جيت عشان اخد الورق
زين بغضب: مش انا قولتلك انى هجيبه
روح: هششش وطى صوتك لاحسن تسمعنا
وسمعوا صوت رجل داليا انها نازله
زين: استخبى هنا بسرعه
وشاور ع كنبه فى الصاله وروح جريت استخبت وراها
داليا: معلش يا زين اخرت عليك اصل كنت باخد شاور
زين: ولا يهمك عادي
داليا: امال اى اللى وقفك هنا
زين: ها اصل لقيت الجو حر قولت افتح الشباك
داليا: طيب معلتش التكيف ليه
زين: مانا معرفش فين ريموت التكيف
داليا: طيب تحب تشرب اى
زين: اى حاجه منك حلوة
داليا ابتسمت: خلاص هعملك كاس
زين: ماشى
لقى داليا رايحه ناحيه مكان حاطه فيه الخمـ ره والمكان ده ورا الكنبه اللى مستخبيه وراها روح
زين: داليا بقولك بلاش كاس اعمليلى قهوة احسن
داليا: ماشى
ودخلت المطبخ وروح طلعت من ورا الكنبه
زين: يلا اخرجى بسرعه قبل ما ترجع
روح: مش هخرج غير لما احيبه واثبتلك انها اللى خدته انت اشغلها عقبال لما اطلع اشوفه فى اوضتها
زين: قـدرى اعمل اى.. اطلعى
روح: قدرى يعنى اى
زين: مش وقتك اطلعى يلا
روح هزت راسها وطلعت بسرعه
«««««««
فى اوضه داليا
روح كانت عماله تدور فى الدولاب ومكنتش لاقيه حاجه بس لقيت درفه مقفوله بالمفتاح ف بدات تدور ع المفتاح
««««««««««
تحت
كانت داليا عملت القهوة لزين وعملت لنفسها كاس وكانوا قاعدين بيتكلموا
داليا:زين هتعمل اى مع روح بعد اللى هى عملته ده
زين: هطردها طبعا هى بعد ما ضيعت ورق مهم زى ده هتفضل فى الشركه
داليا قربت منه وحطت ايدها ع كتفه وقالت بخبث: مايمكن تكون هى اللى وخداه ومش ضايع زى ما بتقول
زين: فى الحالتين هى مش هتقعد فى الشركه ساعه تانيه بس لو عرفت بعدين انها كانت وخداه مش هرحمها
«««««««««««
فوق عند روح
روح لقيت المفتاح فى درج من بتوع الكمودينو اللى جنب السرير وفتحت الدولاب وفعلا لقيت الورق خدته وقفلت الدولاب تانى وحطت المفتاح مكان ما جبته وخرجت
««««««««
تحت
كانت داليا قريبه من زين جامد وزين كل شويه يبص ناحيه السلم ف لقى روح نازله
وروح شاورتله بالورق بس انصدمت لما شافت داليا قريبه منه
داليا: بتبص ع اى يا زين
كانت لسه هتبص زين لف وشها ليه وباسها بسرعه وداليا اتجاوبت معاه وروح واقفه مكانها ودمعه غصب عنها نزلت من عينها بس مسحتها بسرعه ونزلت براحه بس استخبت ورا الكنبه اللى كانت مستخبيه وراها لما لقيت داليا بتبعد عن زين
داليا وهى بتاخد نفسها: بحبك يا زين
زين ابتسم وفجاه لقى روح بتبص من ورا الكنبه ف شد داليا لحضنه بسرعه وشاور لروح تخرج وهى خرجت وبعدين ساب داليا
زين: داليا انا لازم امشى بقى
داليا: ليه انت ملحقتش تقعد
زين: الشويه دول غيرو مودى للاحسن شكرا اشوفك بكره فى الشركه سلام
وخرج ومسبلهاش فرصه تتكلم
««««««««
زين خرج لقى روح بتجرى جرى وراها ومسكها من دراعها
زين: رايحه فين
روح شدت دراعها وقالت بسخريه: سبت السنيورة وجيت ليه
زين باستغراب: انتى بتتكلمى كده ليه
روح:بتكلم ازاى مانا بتكلم عادى
زين: طيب يلا عشان اروحك
روح: لا شكرا ارجع للست داليا مينفعش تسبها لوحدها
زين: رووح فيه اى مالك
روح: مفيش اتفضل ورقك اهو
وسابته ومشيت وزين مشى وراه ومسكها من دراعها تانى
زين بغضب: مينفعش تمشى دلوقتي لوحدك يلا
وشدها وهى راحت معاه وهى ساكته ركبوا العربيه ومشيوا
«««««««««
فى العربيه
زين: انتى اى اللى جابك انا مش قولتلك انا هجيبه
روح: الورق ده مسئوليه انا يعنى انا اللى مسئوله ارجعه.. ولا انت مكنتش عايزنى اجى عشان مقطعش اللحظه بينك وبينها
زين:لحظه اى انا عملت كده عشانك لو كانت بصت الله اعلم كان حصل اى
روح: وملقتش غير الطريقه دى
زين: اهو اللى جه فى بالى
روح سكتت وبصت الناحيه التانيه
«««««««
فى بيت داليا
داليا وهى بترمى الحاجه اللى فى دولابها: هو راح فين… راح فين..الورق راح فين
وقفت تدوير وقعدت السرير وهى ماسكه راسها
«««««««««
تانى يوم فى الشركه
عدى: ها عملتى اى يا روح
روح: جبته وكان قدامه كمان والورق دلوقتي معاه
ياسمين: طيب احكلنا ازاى دخلتى وعملتى اى
روح: دخلت من….
قاطعها خروج زين من مكتبه
زين: انتوا بتعملوا اى هنا
ياسمين: انا كنت جايه اجيب الشاى لروح
عدى: وانا كنت داخلك عشان اشوفك هتعمل اى فى الصفقه
زين: كل واحد ع مكتبه يلا
عدى: انت رايح فين طيب
زين: هتعرف دلوقتي
وسابهم وخرج وهما خرجوا وراه عشان يشفوه رايح فين وكل اللى فى الدور كانوا عينهم عليهم
«««««««««
فى مكتب داليا
مى بفرحه: مش مصدقه اخيرا روح هتمشى ومستر زين هيبقى ليكى
داليا:قولتلك انها مش هطول اكتر من كده
وقاطعهم دخول زين
داليا: زين تعال اخرجى انتى دلوقتى يا مى
زين: خليكى يا مى
ورمى الورق ع المكتب
زين: اى ده يا داليا
داليا بصت واتصدمت وفى ثانيه غيرت ملامح وشها ومسكت الورق شافته وبعدين قالت
داليا: اى ده مش ده ورق الصفقه اللى ضايع انت لقيته فين
زين بغضب: انا عرفت كل حاجه وان انتى اللى كنتى وخداه تلمى حاجتك وتمشى من هنا مشوفش وشك هنا تانى انتى فاهمه وكل مجهودك اللى عملتيه فى الشركه هتاخدى تعويض عليه
وخرج وسط صدمه مى وداليا وكان واقف ع الباب عدى وياسمين وروح وكل اللى فى الدور سمعوا واستغربوا من شكل زين وفضوا يتكلموا
روح: انا هروح اشوفه
وسابتهم وراحت وراه
ياسمين: تعال يا عدى
ودخلت هى وعدى مكتب داليا
ياسمين : كنتى عايزة تمشى روح بس شوف ازاى انتى اللى هتمشى.. فعلا من حفره حفره لاخيه وقع فيها
عدى: مكنتش متخيل انك ممكن تعملي حاجه زى كده هى عملتلك اى عشان تعمل معاها كده
ياسمين: يلا يا عدى الكلام مفيش منه فايده
وخرجت هى وعدى
وداليا فضلت كسرت كل حاجه ع المكتب وقعدت تعيط ومى واقفه جنبها وخايفه منها
««««««««««««
فى مكتب زين
زين كان قاعد ع المكتب وحاطط راسه بين ايده وروح قاعده قدامه
زين رفع راسه وقال: انا اسف يا روح
روح: مش مهم دلوقتي المهم انت
زين: انا مخنوق اوى
روح: طيب روح ارتاح وبلاش شغل النهارده
زين: تعالى معايا
روح بصدمه: نعم
زين: اى هنروح نقعد فى حته عشان مش عايز اروح ومش عايز اقعد هنا
روح: ماشى يلا
وخدها وخرجوا
«««««««««««««
فى كافيه ما
روح: مش عايز تتكلم
زين بصله وبص الناحيه التانيه
روح:مستر زين حضرتك رفدتها اى اللى مزعلك دلوقتي
زين: اللى مزعلنى ان داليا عملت حاجه زى كده.. داليا دى انا كنت بثق فيها اوى وليها مكان فى الشركه كبير ليه تعمل حاجه زى كده وحتى لو خدت الورق تروح تديه لمنافس ليا طيب لو كانت خدته يمكن كان هين شويه لكن تاخده وتخون شغلها
روح: هى مكنش قصدها تخون شغلها هى كان كل همها تطلعنى خاينه واترفد من الشركه
زين:طيب ليه انا مش فاهم
روح: عشان بتحبك ومفكره قربى منك هيخليك مش شايفها ومتحبهاش
زين: تقوم تعمل كده… وبعدين انا كنت شايفها صديقه مش اكتر من كده وعمري ما فكرت فيها
روح: الكلام ده بقى تروح تقوله ليها
زين: وهو مش همك
روح: ويهمنى فى اى
زين: مفيش خلاص
«««««««««««
فى الشركه
كانت داليا لمت حاجتها وماشيه وبعد ما مشيت من الشركه
ياسمين: احسن اهى ريحت
عدى بضحك: باين عليكي شايله كتير من ناحيتها
ياسمين:كانت شايفه نفسها عليا وع طول تزعق
عدى:ليه هى زيادة عنك اى
ياسمين:معرفش والله انا احلى منها
عدى بابتسامة: مفيش احلى منك اصلا
ياسمين: احم طيب هروح اشوف شغلى بقى
وسابته ومشيت
«««««««««
ياسمين: هو قلبى بيدق بسرعه كده ليه… اهدى.. اهدى
«««««««««
عند زين وروح
روح: الليل دخل علينا مش يلا بينا
زين مسك ايدها وقال:شكرا يا روح انك سمعتينى
روح بابتسامة: انا موجودة فى اى وقت
زين بابتسامة: يلا بينا
«««««««««««
وتمر ايام والشهور وكانت شركه Ze ليست بافضل حال لان صفقات كثيره كانت شركه خيرى هى من تفوز بيها وهذا كان سبب قوى لجعل زين فى اسوء حال وبدا يشك بانه يوجود خائن فى الشركه ولكن لم يشك بروح من بعد حادثة داليا ولانه ايضا كان وقع فى حبها واصبح معمى ولكنه لم يخبرها بهذا الحب
««««««««««««
فى مكتب زين
زين: انا هتجنن خلاص
عدى: اهدى يا زين
زين:اهدى اى دى الصفقه السابعه اللى تروح مننا ولسه مش عارفين الخاين اللى فى الشركه
عدى: هنعرفه ان شاء الله
زين بغضب: امتى لما الشركه تفلس
عدى:زين قوم روح انت حالتك مش كويسه
زين: مش هروح ومش هبقى كويس غير لما اعرف مين الخاين اللى فى وسطنا
عدى: طيب انا هروح اشوف شغلى عايز حاجه
زين: لا روح
«««««««««
روح:عامل اى دلوقتي
عدى بحزن:متضايق اوى زين مش هيرتاح غير لما يعرف الخاين اللى فى وسطنا
روح بلعت ريقها بخوف وسكتت
عدى:هروح انا بقى ع مكتبى
روح: ماشى
خرج عدى وروح فضلت تفكر
روح بحزن فى نفسها:انا اسفه يا زين والله غصب عنى… ياربى اعمل اى انا متلغبطه اوى يارب خليك معايا
««««««««
بعد انتهاء الدوام ذهبت روح مع زين ولطفى لكى يوصلاها الى المنزل
وكان الصمت هو سيد المكان اثناء الطريق وعند وصول روح
روح: تصبح علي خير يا عمو لطفى
لطفى: وانتى من اهله يا بنتى
روح: تصبح على خير يا مستر زين
زين: وانتى من اهله
نزلت روح وطلعت شقتها
««««««««««««
فى شقه روح
اول ما دخلت اترمت فى حضن دعاء
دعاء بقلق: فيه اى يا روح مالك
روح: تعبانه اوى يا ماما
دعاء: فيكى اى
روح:قلبى بيوجعنى
دعاء: سلامه قلبك… قلبك ماله
روح خرجت من حضن امها وقالت
روح:انا هدخل ارتاح اصل جايه من الشغل تعبانه
دعاء: استنى بس مالك
روح: مش قادرة يبقى نتكلم بعدين
دعاء: ماشى يا حبيبتى ربنا يريح قلبك
روح: يارب
ودخلت اوضتها
«««««««««
فى اوضه روح كانت غيرت وقعدت ع السرير وفضلت تفكر
روح: كفايه كده انا هكلم خيرى واقوله انى مش هكمل فى اللعبه دى زين ميستاهلش منى كده… بكره هروحله
««««««««««
تانى يوم
فى بيت روح
قامت وكلمت زين
روح: صباح الخير
زين: صباح النور فيه اى يا روح متصله بدرى ليه
روح: متصله عشان استاذن حضرتك انى مش هاجى النهارده
زين بخوف: ليه فيكى حاجه ولا اى
روح:ايوا قايمه تعبانه شويه باين خدت برد
زين: الف سلامه عليكي
روح: الله يسلمك
زين: خلاص بلاش تيجى النهارده ويبقى روحى اكشفى وبكره الاقيكى قدامى ع مكتبك
روح:حاضر مع السلامه
زين: مع السلامه
قفلت روح وخرجت تفطر
««««««««
فى المطبخ
دعاء: قايمه بدرى النهارده ليه
روح: عادى يا ماما المهم خلصتى الفطار ولا اساعدك فى حاجه
دعاء: انا خلصت بس ساعدينى اخرجه احطه ع السفره
وبعد الفطار دخلت روح اوضتها لبست ونزلت من البيت
««««««««
فى شركه K&S
خيرى: دخليها
وبعد ثوانى كانت روح قاعده قدام خيرى
خيرى بابتسامة: خير يا روح
روح: انا خلاص قررت مش هكلم فى اللعبه دى
خيرى ملامحه وشه اتحولت الى ملامحه غضب وقال
خيرى: نعم قولتى اى
روح بجمود: اللى سمعته انا مش هجيبلك اى اخبار عن زين تانى
خيرى بغضب: وده من امتى الكلام ده… روح اسمعى لو معملتيش اللى عليكى انا هاذيكى
روح:اعمل اللي تعمله
خيرى: يعنى مش خايفه
روح: لا مش خايفه وفلوسك اللى باسمى فى البنك انا مش عايزاها هطلع ع البنك دلوقتي حالا هحولهم لاسمك
خيرى: روح اعقلى وبلاش اللى فى دماغك ده
روح بغضب: انا كنت مجنونه لما سمعت كلامك وروحت خونت واحد وثق فيا ومشوفتش منه وحش زين ميستاهلش منى كده
خيرى: انتى حبتيه يا روح
روح سكتت ومردتش عليه
خيرى قام من مكانه ومسك روح من دراعها جامد وقال
خيرى: انا بعتك هناك عشان تشتغلى لحسابى وتنقليلى اخباره مش عشان تحبيه انتى فاهمه
روح: وانا قرفت من شغلك ده ومش عايزة اكمل
خيرى: روح لو مسمعتيش الكلام انا هقول لزين ع كل حاجه وشوفى بقى زين هيعمل معاكى اى
روح: متقدرش تقوله انت مش غبى عشان تفضح نفسك عنده وانت عارف زين كويس
خيرى بابتسامة:زين مش هيقدر يعملى حاجه انتى ناسيه انا مين وبعدين انتى اللى كنتى بتجبيلى اخباره كلها يعنى انتى اللى فى الوش
روح:كنت مت قبل ما اشوفك ياخى اتفو
خيرى مسكها من شعرها
روح بوجع:اه سيب شعرى
خيرى:احترمى نفسك يا روح وروحى يلا شغلك
وسابها وروح بصتله بغضب وسابته ومشيت
«««««««««««
روح راحت ع كورنيش النيل ووقفت تعيط
روح بعياط: اعمل اى ياربى… اعمل اى… يارب خليك معايا
وبعد وقت طويل من المكوث امام النيل ذهبت روح الى منزلها
«««««««««
فى شقه روح
دعاء: رجعتى بدرى كده ليه ولما شافت شكلها قالت بخضه: مالك يا روح شكلك عامله كده ليه انتي معيطه
روح: اصل تعبت فى الشغل دماغى وجعتني اوى ف رجعت دعاء: طيب ومعيطه ليه
روح: بسبب وجع دماغى
دعاء: طيب ادخلى ارتاحى شويه يمكن الوجع يروح
روح: حاضر
وقامت دخلت اوضتها
««««««««««
فى شركه Ze
زين: فهمت يا عدى كله يبقى جاهز بكره الساعه سابعه الصبح
عدى: متقلقش كل حاجه هتكون جاهزة وكلهم هيبقوا موجودين
زين: تمام وانا هكلم روح هقولها
عدى: تمام بعد اذنك
وخرج من المكتب
««««««««
عدى: ياسمين جهزى نفسك هنسافر بكره الساعه سبعه الصبح
ياسمين: هنسافر فين
عدى: هنروح اسكندريه عشان عندنا شغل هناك
ياسمين: شغل اى وانا دخلى فيه اى
عدى: هنصور هناك وبمانك موظفه الخدمه هتكونى معانا عشان تشوفى طلباتنا هناك
ياسمين بفرحه:من النجمه هتلاقينى هنا
عدى بابتسامة: مجنونه بس بحب جنانك
وسابها ومشى
ياسمين بصدمه: هو قال بيحب جنانى.. يعنى اى.. يعنى هو شايفنى مجنونه
«««««««««
فى شقه روح
روح: حاضر سبعه بالظبط هكون فى الشركه
زين: تمام عايزة حاجة
روح: لا شكرا
زين: طيب سلام
روح: سلام
««««««««««
تانى يوم فى شركه Ze
زين: كله جاهز
عدى: ايوا يلا بينا
زين: يلا
وروح ركبت مع زين عربيته وكان لطفى مش معاهم لان زين وهو مسافر لشغل زى ده مش بياخده معاه وياسمين ركبت مع عدى العربيه وكان معاهم تلاته من زمايلهم فى الشركه
والباقى اللى كان معاه عربيه ركب فيها واللى مش معاه ركب فى اتوبيس تبع الشغل وكانت فيه كرڤانات عشان اللبس
وبعد بضع ساعات وصولوا الاسكندريه
««««««««
فى اسكندريه
زين: يلا يا شباب جهزوا المكان عشان هنصور قبل غروب الشمس
وبدا الجميع فى العمل وبعد ساعات كانوا انتهوا من العمل والمكان جُهز من كل شئ وبدات العارضات فى ارتداء الملابس
زين: عدى الموديل خلصوا ولا لسه
عدى: لسه بيجهزوا
زين: استعجلهم يا عدى عايز اصور قبل ما الشمس تروح
عدى: حاضر
وذهب عدى يستعجلهم
روح: ياسمين هات واحد شاى
ياسمين: مالك
روح: حاسه دماغى مصدعه شويه
ياسمين:الف سلامه عليكي
روح: الله يسلمك
روح خدت الشاى وراحت عند
زين
زين:اى اللى جيباه ده
روح: شاى!
زين: جبتى لنفسك ومجبتليش
روح: مهو حضرتك مطلبتش
زين بابتسامة: طيب هاتى ده وروحى هاتى لنفسك
وخده منها
روح ابتسمت وقالت: حاضر
«««««««««
انتهت العارضات من ارتداء الملابس والتجميل وبدا زين بالتصوير وكان من حين للاخر تذهب العارضه لتبديل الملابس وتقف الأخرى مكانها وكانت روح تساعد العارضات وتشرف ع جميع الموظفين اللذين معهم
وبعد وقت طويل من العمل
زين: تمام كده خلصنا يلا اجهزوا عشان نمشى
زين: روح تيجى نتمشى شويه عقبال لما يخلصوا
روح: ماشى يلا
««««««««««
وبداو يبعدوا عن مكان شغلهم وهما ماشين ساكتين
روح: مستر زين كنت عايزة اسيب الشغل
زين بصدمه: ليه؟ حد زعلك ولا انا عملت حاجه زعلتك من غير ما اخد بالى؟
روح حست بذنب اكبر ووجع اكبر
روح: لا ده كلهم بيحبونى فى الشركه وحضرتك معلمتش حاجه بس انا خلاص مش عايزة اشتغل معاك
زين بغضب:طيب ليه مش عايزة تشتغلى معايا ادينى بسبب واحد يخليكى عايزة تسيبى الشغل
روح :دى اسباب تخصنى انا وبس
زين: وانا مش موافق انك تسيبى الشغل
روح: وانا مش هاجى من بكره
زين: روح بلاش تسيبى الشغل عشان خاطرى خليكى جنبى
روح بدموع فى عينها: مش هينفع
زين: هو اى اللى مش هينفع
روح بدموع: مش هينفع افضل جنبك اكتر من كده
زين: ليه انا مش فاهم حاجه
روح: مش مهم تفهم المهم انى امشى
وسابته ومشيت بس زين راح وراها ومسك ايدها
زين:روح انا بحبك وعايزك معايا
روح شدت ايدها وقالت بعياط:وانا مش بحبك ومش عايزة افضل معاك
زين: بس ده مش اللى جواكى انتى بتكدبى
روح: مش بكدب هو ده اللي جوايا
زين بغضب: لا مش ده اللي جواكى عينك بتقول عكس اللى انتى بتقوليه
روح:مستر زين ارجوك افهم انى رفضاك انت مش بحبك
زين:بس انا حاسس عكس كلامك
روح: احساسك كداب
زين:تمام يا روح براحتك مش عايزة تيجى الشركه تاني براحتك مش بتحبينى برضو براحتك
وسابها ومشى
روح بعياط:غصب عنى والله قربى ليك بياذيك… انا مستاهلش حبك ده… ده متعرفنيش
««««««««««
طول الطريق كان الصمت سيد المكان محدش فيهم نطق بكلمه
وزين وصلها بيتها ومشى بسرعه وروح طلعت ودخلت ع اوضتها ع طول من غير ما ترد ع دعاء
««««««««««
تانى يوم فى شركه Ze
فى مكتب زين
زين: انا لازم اعرف ليه روح بتكدب عليا عينها كانت بتقول عكس كلامها وانا حسيت انها بتكدب
عدى: ما يمكن انت غلطان
زين: لا مش غلطان يا عدى روح بتحبنى بس مش فاهم ليه قالت عكس ده وليه طلبت تسيب الشغل فجاه كده
عدى:انا كمان مش فاهم ليه مع انها كانت شاطره جدا فى شغلها
زين: انا هروح اتكلم معاها تانى سلام
وقام مشى
«««««««««««
قدام بيت روح
زين وصل بعربيته وكانت روح نزلت وبتركب تاكسى وزين شافها ونزل من عربيته عشان يلحقها بس كان التاكسى مشى فرجع ركب عربيته ومشى ورا التاكسى لحد ما
وصل قدام شركه K&S
ونزلت روح ودخلت الشركه وزين استغرب من اللى شايفه ولكنه نزل ودخل وراها عشان يفهم هى اى اللى جابها هنا
««««««««««««
فى مكتب خيرى
السكرتيرة: اهلا مستر زين اتفضل ارتاح لحد ما اللى جوه تخرج
زين بحده:اقعدى كملى شغلك ولا كانى موجود فاهمه
وقرب من الباب وفضل واقف عليه
السكرتيرة: مستر زين مينفعش اللى حضرتك بتعمله ده انا كده اللى هتاذى
زين بنظره خوفت السكرتيرة: شوفى شغلك وانتى ساكته ولو فتحتى بوقك تانى هتندمى
السكرتيرة خافت ورجعت تكمل شغل
«««««««««««
فى مكتب خيرى جوا
خيرى بعصبيه: نعم وهو رفدك ليه
روح:معرفش انا لقيته مرة واحده بيقولى روح انا مش عايزك تشتغلى معايا تانى وانزلى الحسابات خدى مرتب الشهر
خيرى بغضب: يعنى انتى عايزة تفهمينى انه هو اللي مشاكى من نفسه
روح: انا قولتلك اللى حصل وبعدين انت متضايق كده ليه ما انت عارف ان زين بيغير السكرتيرة بتاعته كل اسبوع دى معجزة انى فضلت معاه كل ده
خيرى: روح الكلام ده مش داخل عليا يعنى اليوم اللى جيتى تقوليلى فيه انك مش هتكملى فى اللعبه دى تانى يوم زين رفدك
روح ببرود: براحتك انا قولتلك اللى حصل تصدق متصدقش دى حاجه ترجعلك والحمدلله انها جت منه
وقامت عشان تمشى بس وقفها خيرى
خيرى:ترجعي الشغل ده باى طريقه والا زين هيعرف مين اللي كان السبب فى ان الصفقات اللى فاتت دى كلها تفشل
روح بغضب: خيرى انا عملت كل اللى طلبته منى وهو رفدنى اعمل اى خلاص الشغل بينا خلص لحد هنا واظن الصفقات اللى خدتها من زين مكنش مكسبها شويه كفايه بقى وشلنى من دماغك
خيرى: انا اللى اقول كفايه مش انتى وانا لسه مش مكفينى اللى خدته
روح بغضب: وان
قاطعها دخول زين
روح بصدمه: زين
يتبع…
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
الرواية كاملة اضغط على : (رواية روح الزين)
2 تعليقات