رواية حب لا ينتهي الفصل الحادي عشر 11 بقلم زينب رشدي

رواية حب لا ينتهي الجزء الحادي عشر

رواية حب لا ينتهي البارت الحادي عشر

رواية حب لا ينتهي الحلقة الحادية عشر

جودى بخوف: انااااا
قطع كلامها اتصالات سلوى الكتير واضطر يرد
عمر: اي ي سلوى
سلوى: ساره فاقت ي عمر
عمر: انا جاى حالا سلام
عمر: احمدى ربنا ان فى حد انقزك منى هروح اشوف اختى ولو سمعت انك خرجتى برا البيت ي جودى هقتلك جاتك القرف
_______
مكنتش مصدق ان ساره فاقت وفتحت عينها وخصوصا انها فاقت بعد ما قربت منها علي طول
ساره بتعب: سي يف
سيف بفرحه: قلب وروح سيف انتى كويسه
ناديت على الدكتور وطمنى عليها ونقلها اوضه عاديه
ساره: سيف والله غصب عنى
سيف: ايه هو
ساره:هى اللى كلمتنى وقالتلى نقعد سوا والله بعد ما شريت العصير ما حسيت بنفسي ولا حتى فاكره حصل ايه بس
سيف: أششش اهدى مش عايز اسمع
ساره ببكيه: لا لازم تسمع هي بتكدب
سيف: هسمع بس لما تهدى ممكن
كانت بتبكى ومنهاره ايوه انا عايزه اعرف الحقيقه بس خايف لافقدها من تانى كلمت اهلها بلغتهم انها فاقت وكمان كلمت ديما عشان وعدها ان لما تفوق هتكلمها وصلوا كلهم فضلوا بقا يبوسوا يحضنوا
منى: حبيبتى كنت هموت وانتى تعبانه
ساره: هو انا تعبانه بقالى فتره
عمر: تلات شهور
ساره بصدمه: تلات شهور
حبيب: تلات شهور لما اعصابنا بازت وممنوع نقابلك
منى: بس اللى بجد تعب معاكى سيف كان قاعد معاكي اليل كله والصبح فى الشركه مكانك شايفه شكله مكنش يروح ولا ينام ولا ياكل ي حبيبى
سيف: ده واجبى حضرتك ثم عمر كمان كان موجود معايا
ساره بارهاق: لو سمحتوا سبونى لوحدى انا تعبانه
حبيب: ماشى بس لما تخفى لينا كلام سوا يلا ي منى
خرجوا كلهم وانا حسيت انها قلقانه وخايفه قربت منها ومسكت ايدها
سيف: انا جنبك متخفيش
ساره: سيف ايه حصل عشان خاطري قولي جودى قالتلك ايه
سيف: مقلتش حاجه تخصك هي قالت انها متخانقه مع عمر وعيزانى اتكلم معا
ساره بفرحه: بجد
سيف بابتسامة: بجد ثم ابتسامتك دي كانت وحشانى اوى
ساره: لدرجه دى كنت وحشاك
سيف بخبث: مش لوحدى على فكره
ساره باستغراب: تقصد ايه
سيف: اقصد ان اول لما قربت منك وبوستك صحيتى
ساره بصدمه: مستحيل لا طبعا انت عمرك ما عملت كده
سيف: وعملت
ساره: سيف متهزرش كده حرام وغلط وميصحش…..
سيف: خلاص خلاص بهزر معاكى اااه صحبتك هتوصل بكره الصبح
ساره: صحبتى مين
سيف: دكتور ديما كانت معاكى وانا اصريت عليها تروح تشوف شغلها
ساره:قالتلك حاجه
سيف بتنهيده: هي بعد الحادثه اتخانقت مع جودى وقالتلها ان لو حصلك حاجه مش هتسيبها ولما قولتلها ايه ذنبها قالت انها السبب فى اللى انتى فيه وانك تتعالجى عندها وكمان تسافرى وتلغى الفرح بس مقالتش السبب
ساره: قالت ان كنت بتعالج عندها
سيف: ساره اوعدينى انك هتقوليلى كل اللى حصل ديما قالت انك خايفه تقلى فى نظرى بس اوعدك ان ده مش هيحصل ثم انا كنت هفقدك يعنى ايه حاجه هتحصل مش هتكون اصعب من فقدانك
ساره: اوعدك هخرج وهقولكم كلكم انا خلاص تعبت ومبقتش قادره اشيل فى قلبى من تانى
سيف: ماشي انا همشى بقا
~~~~~~~~
عارفه ان معظمكم هيقول ايه فرق دلوقتى من زمان مقولتش زمان ليه دلوقتى الكل حاسس ان فى حاجه غلط وخصوصا بعد اللى بيحصلى لما اشوف جودى واللى قالته ديما مينفعش اخبى عشان امى كمان متفتحش معايا سيره الجواز تفهم ان معيوبه ومينفعش عشان سيف ميحطش فى باله ان ليه ويبعد عشان عمر يعرف حقيقه مراته عشان سلوى متغلطش غلطتى تانى يوم وصلت ديما وكانت معايا فى الاوضه قالتلى على كل اللى حصل وانا فى غيبوبه وقد ايه كانوا خايفين عليا وعمر ضرب مراته عشانى وتعب سيف وحبه وخوف اللى كان ظاهر وانا قولتلها ناويه على ايه كان نفسى تمنعنى منكرش ان خايفه بس هي شجعتنى
ديما: بصي ي ساره مش بقولك كده عشان انا دكتورتك وانتى مريضه عندى لا بقول عشان صحبتى مينفعش تعيش طول العمر خايفه وهربانه لازم تعدى المرحله دي وتتجوزى واهلك يفرحوا بيكى انا قولتلك كده زمان بس انتى مكنتيش تسمعى بس دلوقتى والحكايه شبه مكشوفه لازم تقولى احسن ما جودى تحكى اللى على كيفها
ساره: نفس اقولهم بس خايفه محدش يفهمنى خايفه يكرهونى ويبعدوا
ديما: متقلقيش انا جنبك
قطع كلامنا خبط علي الباب دخل محمد ومصطفى
محمد بابتسامة: حمد لله على سلامتك
مصطفى: مميزه حتى فى غيبوبتك بقالك تلات شهور مش متقبله حتى حد يزورك
محمد: قر عليها ههههه
ساره بابتسامة: الله يسلمكم شكرا ليكم سمعت انكم تعبتوا فى الشغل وانت ي محمد كنت شايل الشغل كل بدالى
محمد: متقوليش كده المهم انتى
مصطفى: ثم الحكايه وقعت عليه بمصلحه الاستاذ وقع فى الحب
محمد بغضب: مصطفى
ساره: بجد مين سعيده الحظ بقا عشان اتعرف عليها واصاحبها
مصطفى: انتى عرفاها اكتر منه
ساره باستغراب: مين دى
محمد بعصبيه: مصطفى حبيبى ما تخرج برا احسن افتح دماغك
مصطفى: احم عن اذنك ي ساره حمد الله على السلامه
ساره: هو سر ولا ايه
محمد: ابدا بس مستنيكى تخفى ونتكلم سوا
قطع كلامنا ودخل سيف مبتسم اول لما شاف محمد قلب وشه
ساره بابتسامة: خلاص ي محمد اخف ونتكلم على طول
محمد: ياريت عن اذنك معايا شغل باااى
سيف بضيق: تتكلموا في ايه
ساره: موضوع سر بينا
سيف: ساره
ديما: احم احم انا هنا على فكره
ساره: سورى ي ديما هو كده ميقدرش يتحكم في عصبيته
سيف: لا سميها يتحكم فى غيرته
ديما: ي جماعه صلوا على النبي
ساره وسيف بصوت واحد: ﷺ
ديما: ثم متقلقش هي مش بتحب غيرك
ساره بخجل: ديما
ديما: اتنيلى باين عليكم اوى انا خارجه وسيباكم
سيف: مش بتحبى غيرى ها
ساره: وانت كمان ولا ايه
سيف: متيجى نتجوز
ساره: لما تعرف الحقيقه الاول مش ممكن تغير رايك
سيف: مستحيل اغير راى مهما كانت الحقيقه ثم لو كنت هغير كنت غيرت راى من يوم مسبتينى
قطع كلامهم دخول سلوى
سلوى: ازيك ي حببتى عاملة ايه
ساره: الحمدلله انتى عامله ايه فى شغل حد مزعلك
سلوى: لا مرتاحه جدا متقلقيش
ساره: انا كنت موصيه محمد يعلمك اوعى يكون قصر رقبتى او ضايقك
سلوى باندفاع: لا ابدا ده علمنى وخلانى شاطره اوى وهو اصلا شخص محترم وجدى في شغل ومضايقنيش خالص
ساره باستغراب من طريقه كلامها: طيب كويس
سلوى بتذكر: اااه صحيح عمر برا وعايز يطمن عليكى بس مكسوف منك
ساره: لا دخليه وهو ضحيه زي ومعلش سبونا لوحدى
خرجوا كلهم دخل عمر وقف بعيد
عمر بحزن: متاسف
ساره: تعال ي عمر قرب
عمر بحضن: مكسوف منك
ساره: اولا انت لسه مش عارف حاجه ثانيا انت ضحيه زي
عمر: تقصدى ايه
ساره: عمر انا وانت النهاردة لازم نعرف جودى عملت فينا ايه فهمني
عمر بحزن: هقولك…….
~~~~~~~~
خرجت انا وسلوى مشيت سلوى وفضلت انا وديما حسيت انها متوتره
سيف: فى حاجه ي ديما
ديما بتوتر: ها لا ابدا
سيف: لا فى حاجه
ديما: هتعرف كل حاجه لوحدك
عدا حوالى نص ساعه وفجاءه سمعنا صوت صراخ ساره دخلنا عليها لقينها ماسكه ايد عمر بتبكى
ساره ببكيه: عمر عشان خاطرى اهدى مضيعش كل حاجه
سيف: في ايه
عمر سحب ايده وخرج
ساره بانهيار: سيف روح ورا هيعمل حاجه فى نفسه
روحت ورا ومشيت ورا لحد ما راح عند شقته وطلعت ورا دخلنا سوا لقاها قاعده مع واحد غريب فضل يضرب فيه وهرب وفضل يضرب فيها لحد ما حسيت انها هتموت فى ايده بعده عنها
سيف: اهدى هضيع نفسك عشان واحده رخي*صة
عمر: سبنى عليها ضمرتنى وضمرت اختى بنت الكل*ب عشان خاطري ي سيف سبنى
سيف: بالعقل
مسكها عمر من شعرها ونزلها ع تحت وركبها العربيه وكان بيسوق بسرعه جنونيه حاول سيف يوقفه بس مفيش فايده وصل عمر لمخزن مهجور ورمها هناك
عمر: انا ي زب*الة تخ*ونينى انا اللى سترتك
جودى بخوف: عمر اهدى انت فاهم غلط
عمر شدها من شعرها وضربها كام قلم: غلط انا شايفك بعينى ي حقي*ره معاه
جودى بتعب: ي عمر هموت
عمر ضربها على وشها وقعدت على الارض: تفتكري هسيبك تموتي كده ده الموت خساره في اللي زيك
وضربها بالقلم وكمل: ومش بس خو*نتينى انتى ضمرتى اختى ي وا*طيه اخدتى ش*رفها
جودى بخوف: انا مكنتش اقصد
عمر ضربها برجله فى ضهرها: مكنتيش تقصدي يا ز’باله
امال لو تقصدي كنتي عملتي ايه
جودى بحقد: اختك اللى غلطانه هي كانت واخده منى كل حاجه كل الناس بتحبها وانا لا انا بابا وماما اطلقوا وسبونى وعيشت لوحدى يعنى لو هي عاشت لوحدها كانت هتبقى زي
عمر بسخريه: ما الوس’خ بيفكر الناس كلها زيه
جودى بانهيار: انا مش وس”خه انا كبرت لقيت ابويا بيعمل علاقه كل يوم مع واحده كل يوم عزاب وخيانه وخم*ره اربع سنين عزاب ومحدش حاسس بيا ولما روحت لامى مكنتش فارقه كتير عنه وعشان ترتاح منى جابتلى شقه اقعد لوحدي عايزنى ابقى ازاى ولما روحت المدرسه كل الناس ليهم اهل يوصلهم وانا لا لما هي تتجح وانا لا لما تتوظف وتحب وانا لا وحتى الشخص اللى حبيته الوحيد اختارها هى
عمر: واختى ذنبها اي تعمل فيها كده ليه دي كانت بتحبك مكنش ليها غيرك انتى ازاى كده مصعبتش عليكى خالص وهي بتدمر بسببك
جودى: وانا حياتى كلها مدمره برضو ومش زنبي ان ليها اهل ومحتوينها وبيحبوها
عمر شد شعرها: من اعمالك انتى هي عايشه مدمره بسبب عقلانيه مريضه زيك
جودى بتعب: انا مش مريضه انتو اللي ربنا اداكم اللي متستحقهوش
عمر بضرب: وانتي بقي اللي هتحددي نستحقه ولا لا
عمر ضربها كذا قلم بعصبيه: انتي حرام فيكي الموت انتي تفضلي هنا زي الكلبه لا اكل ولا شرب علشان يمكن تتعلمي الادب
وربطها ف الكورسي وسط صرخها وعيطها
جودى بصراخ: حرام عليك سبني
عمر بشر:دي البدايه وزي ما كنتي السبب ف عزبها انا كمان هكون كبوسك المنتظر يا جودي
عمر كان هيمشي ويسبها قبل ما يمشي
جودي: ايه اللي يريحك اعمله وتسبني
ضحك عمر بسخريه: لا ده كتير اوي بس مش هسيبك متحلاميش اوي كده
زى ما وعدتكم بارت جديد حابه اعرف رايكم