رواية ستعشقني رغم أنفك الفصل السابع عشر 17 بقلم شوشا عبداللاه
 |
| رواية ستعشقني رغم أنفك الفصل السابع عشر 17 بقلم شوشا عبداللاه |
رواية ستعشقني رغم أنفك الفصل السابع عشر 17 بقلم شوشا عبداللاه
يبداء البارت على دخول العقربه قصدى سالي
الجد :مين دى يا فهد
فهد: دى تبقى…..
سالى:انا شريكه فى فى الشغل
الجد بابتسامه:اهلا بيكى يا بنتى
سالى بابتسامه:اهلابيك يا جدو
سالى:انت تبقى جد فهد سالم الخديوى صح
الجد :ايوه انا
سالي:اتشرفت بيك فهد كان دايما بيحكى عنك
فهد :مقلتيش انك جايه يعنى
سالى:حبيت اعملهالك مفاجئه
سالى :مش تعرفنى على عيلتك
الجد :اتفضلى اقعدى معانا
سالى :شكرا بس يعنى انا معرفش حد فى مصر انا اول مره
اجيها لو مكنش فيه تعب ممكن اقعد معاكوا لغايه ملاقى
فندق احجز فيه
الجد :مفيش داعى للفنادق يا بنتى البيت يسيع من الحبايب الف
سالى بابتسامه تعلو شفتيها بخبث:مرسى بجد مش عارفه
اقولك ايه بجد الكرم اصلكم
الجد :تعالى اتعشى معنا
سالى :انا مبتعشاش انا تمام بس لو ممكن غرفه ارتاح من السفر
الجد :ماشى يابنتى هاله حضرى غرفه الضيوف
هاله حاضر يا عمى
تنظر سالى لكشماء بقرف وحقد فهى تمتلك جمال رائع
سالى لكشماء:هااى انتى مين
كشماء بقرف :كشماء
سالى :وات يعنى ايه كشماء
كشماء بفخر:يعنى انثى الفهد
سالى :ااه بس صعب مش رايك عليكى
كشماء:بعكس بقولوا كل واحد ليه نصيب من اسموا وانا
شخصيتى لابقه على اسمى
سالى بستهزاء:ازى يعنى
كشماء بابتسامه:يعنى قويه زى لاسد وسريعه زى النمر
سالى :اااه وانتى اسمك ايه
شهد بقرف واضح :اشمى شهد
سالى بسخريه :يعنى انتى شهد زى اسمك
شهد بذكاء :افكورس بظبض كده
سالى :وانتى اسمك ايه
ملاك :اسمى ملاك
سالى بضحكه عاليه:على كده ليكى جنحات زى الملايكه
ملاك بضيق:يمكن وانتى ليقى قرون زى الشياطين
(ققققققصف جببببهه الله عليكى يا ملاك اديهى كمان ياحبى )
سالى بغيظ واضح :ليه حد قلك انى اسمى ابلبس
ملاك :معرفش حسيتك كده
سالى بضيق:ااااف
تضحك كشماء وشهد
سالى :بتضحكوا على ايه ضحكونى معاكوا
شهد :ملكيش فيه ده سر
فهد :شهد اهدى شويه دى ضيفه
شهد :انا معملتش حاجه
تصعد العائله كل منهم لغرفته فى غرفه كشماء وفهد
تذهب كشماء للحمام وتغلق الباب
كشماء تنظر للمريا وتقول
كشماء:يا ترى مين دى وجايه تعمل ايه وليه جات فى الوقت ده
كشماء:وانا مالى خلينى فى نفسى وبس تولع ويولع هو كمان
انا زعلانه ليه تخرج كشماء وتذهب للدولاب لتحضر بجامه
صيفى ضيقه وقصيره وتذهب للحمام مره اخرى وتخرج
لتجد فهد يجلس على السرير
فهد :دى تبقى شريكتى فى الشغل
كشماء بكبرياء:انا مسالتكش وبعدين براحتك كل واحد فى
حاله ثم تاخذ مخده وبطنيه لتضعها على الارض (ليه الارض
علشان مفيش كنبه هههه عسل انا صح )
فهد بستغراب :بتعملى ايه
كشماء :زى مانت شايف
فهد :تعالا نامى هنا مفيش داعى للارض السرير كبير
كشماء:ومين قلك انى هنام على الارض
فهد بحيره :امال بتعملى ايه
كشماء بابتسامه:ده ليك انت وانا على السرير
فهد :انا هنام على السرير وانتى هتنامى على السرير
كشماء بعند:لا انا على السرير وانت على الارض
فهد :اا
كشماء: متعترضش يا كده يا هروح انام فى اوضه تانى
فهد :بستسلام :ماشى انا هنام على الارض بس اعملى
حسابك مش هيدوم
كشماء:اما نشوف تصبح على خير ثم تطفى النور وتنام
فهد نائم على الارض بضجر ويتحدث بهمس الله يخرب
بيتك يا سالى دحنا يادوب لسه بنتفاهم شكل الماضى صعب ثم نام فهد
كشماء:تكلم نفسها ولسه يافهد والله لا اعلمك ازى متسرعش
فى قراراتك تنظر اليه وتبتسم
**************************
عند تمارا فى المستشفى تصرخ من الالم
شادى :خلاص فضحتى الدنيا
تمارا:مش قااااااادره الم جاااااامد فى بطنى
شادى :خلاص دورك قرب
تمارا :تصرخ بالم اااااااااه الحقونى بموت ااااااااه ثم تاتى
الدكتوره على اثر صراخها العالى لتجدها تنزف
شادى بقلق :الحقيها يا دكتوره دى بتنزف
الدكتوره بقلق من منظرها :تعالى معايا
شادى :يجلس بخوف على ابنه فهو فة الشهر السادس
بعد مده تخرج الدكتوره وهيا تقول
الدكتوره باسف:انا اسفه المدام اجهضت
شادى بعدم استعاب :يعنى ايه الولد كويس
الدكتوره :المدام نزلت الطفل حصل اجهاد
شادى :لا انتى بقولى انا ابنى محسلوش حاجه
الدكتوره :اهداء يا فندم
شادى :وهوا يخنقها انتى الى قتلتيه انتى لازم تموتى
الدكتوره باختناق:الحقونننننننى
تاتى لممرضين لانقاذ الدكتوره تقوم بتقييد شادى
الدكتوره :كح كح كح هاتوا ابره مهدئه فورا
شادى :ياخذ الحقنه ويرتخى جسده ليسقط على الارض
الدكتوره :اتصلوا باهل المريضه وانقلوه لاوضه لغايه اهلوا ما يجوا
تستيقظ تمارا وتشعر بالم تتحسس بطنها لتجده فاارغ
تمارا :ابنى فين
الممرضه :اهدئي حضرتك الدكتوره زمانها جايه
تدخل الدكتوره لتقول
الدكتوره :ازيك دلوقتى
تمارا :ابنى فين
الدكتوره :انتى حصلك اجهاض
تمارا بصراخ :لالا لا ابنى فين انتى كدابه
الدكتوره بضيق وغضب:انا مش كدابه انتى حصلك اجهاض
بسبب تعاطى كميه كبيره من الحشيش وده يعتبر جريمه
قتل وانا مطره ابلغ
تمارا بخوف شديد:لا انا يعنى كنت بتعاطى بس غصب عنى
ارجوكى متبلغيش انا كفايه خسرت ابنى
الدكتوره :انا مش هبلغ علشان انتى ربنا عاقبك على اغلاطك
وابنك نزل فى الشهر السادس وده كفايه
تخرج الدكتوره لتجد والد شادى
شرف الدين:ابنى فين
الدكتوره :انت والد شادى
شرف الدين بتاكيد :ايوه هو فين
الدكتوره:هو نايم بسبب مهدئ وهو كمان اعتدى عليه وانا بلغت
شرف الدين بخوف: ليه بس يابنتى ده مش فى وعيوا
ارجوكى يا بنتى اتنازلى عن المحضر
الدكتوره بقرف:هو يوم التنازل عن المحاضر ولا ايه
شرف الدين: لو سمحتى يا بنتى ده برضوا ابنه مات وهو فى صدمه مش اكتر
الدكتوره :ماااشى بس بعد قده انا هبلغ ومش هتنازل لو
حصل ايه
شرف الدين:كتر الله خيرك يا بنتى
تذهب الدكتوره ويجلس شرف الدين على الكرسى ويضع
يديه على راسه بحزن
***********************
عند كشماء تستيقظ وتنظر لفهد وخو نايم لتجد ملامح الارق ظاهره على وجهه لنظر له بحزن وتملس بيدها على وجهه
لتجده يفتح عينيه فجاءه لتشهق
كشماء:انت صاحى
فهد بنظره كلها حب :ايوه من ساعت مايدك لمست وشى
كشماء بخجل :انا كنت بشوفك صاحى ولا نايم
فهد:يا شيخه
كشماء:ايوه صدقنى
فهد :طيب مفيش صباح الخير
كشماء:صباح الخير
فهد برفعةحاجب: ايه ده صباح الخير مش كده
كشماء:امال ازى
فهد كده ليسحبها بسرعه لتصبح اسفله
كشماءبشهقه خجل :انت بتعمل ايه
فهد بابتسامه مكر:بصبح عليكى قم يلتهم ثغرها برقه غير
معهوده منه ثم يبتعد ليتخذ انفاسه
فهد :هيه دى صباح الخير بتاعتى متنسهاش بقى
كشماء بهمس:قليل الادب والربايه كمان وآلله ده مشفش بربع
جنيه تربيه
فهد سمعها :ولا بشلن وحياتك لما اكون معاكى بنسى الربابه
نفسها مبيبقاش ليها وجود
تنهض كشماء وتذهب للحمام بوجه احمر من الخجل
فهد بابتسامة:ولسه دانا هدوبك واخليكى تنسى اى وجع عشتيه بسببى
بعد فتره تخرج كشماء لتجد سالى تحتضن فهد
سالى :انتى بتعملى إيه فى غرفته
كشماء بغضب حارق:والله انا الى مفروض اسالك
سالى :ليه اوضتك ونا معرفش
كشماء :اوضتى وزوجى كمان الى كنتى حضانه من شويه
سالى بزهول :ايه زوجك ازاى
كشماء بسخريه:زى السكر فى الشاى
يتبع…
لقراءة الفصل الثامن عشر : اضغط هنا
لقراءة جميع فصول الرواية : اضغط هنا
نرشح لك أيضاً رواية بريئة حطمت غروره للكاتبة ميرا أبو الخير
