رواية ذات 17 عاما ولكن الفصل الحادي والعشرون 21 بقلم آية طه

رواية ذات 17 عاما ولكن الجزء الحادي والعشرون

رواية ذات 17 عاما ولكن البارت الحادي والعشرون

رواية ذات 17 عاما ولكن الحلقة الحادية والعشرون

حتى توقفت السياره امام عماره راقيه نزل جاسر وندا على البواب وطلب منه يطلع الشنط وراح فتح باب العربيه لرهف ونزلها وطلعو لشقه ودخلو اليها رهف نظرت للشقه التى كان متسخه نوعا ما يظهر عليها انها كانت مغلقه من فتره كبيرة دخل البواب الشنط جاسر:انا نازل اجيب شويه حاجات للبيت وجاى انتى بس فضى شنطتك وغيري عقبال مااجى.
اخدت رهف شنطتها ودخلت اول اوضه قبلتها وطلعت بيجامه بيتى عليها رسومات كرتونيه وطلعت مسحت المطبخ والترابيزه من التراب عقبال ماجاسر يجي.
دقايق ودخل جاسر ومعه اكياس كثيره وضعها على ترابيزه المطبخ ومسك رهف من ايديها وشدها وطلعو برا فى الصاله وقعدو.
جاسر:الشقه دى بتاعتى انا شريها علشان كنت بقعد فيها من وقت لتانى لما اعوز اتعزل شويه عن الناس انا كنت شاريها اصلا علشان اتجوز فيها بس بقيت باستخدمها لسبب دا احنا هنعقد فيها شويه عقبال ما الامور بس تهدا.مالك ساكته ومبلمه كدا فى ايه.
رهف:مش عارفه مش قادرة لافهم ولا استوعب حاجه ابدا.
جاسر:طب اهدى بس ايه اللى مش فاهماه.
رهف:ليه طلعنا وجينا هنا والكلام اللى قلته وانا هشوف بابا ازاى وهنعيش هنا اصلا مع بعض لوحدنا ازاى وكل حاجه حصلت بسرعه وورا بعض مش عارفه افهم ولا استوعب فى ايه.
جاسر:طب اهدى بس ومتتوتريش اولا انا بعتذر بالنيابه عن امى على الكلام اللى سمعتيه منها وعلشان كداا جبتك هنا علشان امى لو مش طايقاكى قيراط بعد ماعرفت اننا اتجوزنا مش هتبقى مش طياقكى 24دى حاجه.اما بقى عمى فانا هخليكى تكلمى جدى كل يوم فيديو كول تطمنى فيها على والدك.اما بقى على العايشه هنا عادى هنعيش زى ماكنا عايشين فى البيت هناك مش هيجد حاجه غير بس تهتمى بالبيت شويه عقبال ماشوف حد يجي يساعدك الصبح ويمشي اخر النهار.
رهف:طب هنعقد هنا كتير.
جاسر:اول ما الامور تتحسن هنرجع البيت على طول.
رهف:طب والمدرسه هعرف اروحها من هنا.
جاسر:هبقى اخدك معايا وانا نازل الشغل واعدى عليكى اروحك.
رهف:طب انا كدا مش هتعبك ولا هعطلك على شغلك.
جاسر:لا خالص زى ماقولتلك انا كدا كدا هكون نازل للشغل فهخدك معايا ولو معرفتش اجيبك عندى شغل ولا حاجه هبعتلك السواق.
رهف:تمام شكرا.
جاسر:دلوقتى انا جبت حاجات ناقصه من البيت ممكن لو سمحتى تطلعيها وترسيها كدا وتشوفى لو نقصك حاجه قوليلى علشان اجيبها اه صحيح انتى بتعرفي تطبخى ولا اطلب غدا من برا.
رهف:علي حسب.
جاسر:يعنى ايه.
رهف:فى اكل بعرف اعمله واكل لا بصراحه فعلى حسب انت عايز تاكل ايه.
جاسر:مش فارقه معايا اي حاجه هتعمليها هكلها طب انا هقوم اغير واعمل كام تليفون كدا للشغل علشان مش هروح النهارده واساعدك فى البيت شويه.
قام جاسر وذهب لغرفته لتبديل الملابسه وقامت رهف للمطبخ تخرج الاشياء اللى جبها جاسر وترسها وبدات فى الغدا كان واقف جاسر على باب المطبخ يتامل حركاتها حتى شعرت به رهف وتصرخ من الخضه.
رهف:فى حد يعمل كدا قول ايه حاجه كح خضتنى.
جاسر:ياسلام وهو اللى بيتخد بيحلو كدا لو على كدا هخدك كل يوم.
رهف بخجل:طب ايه مش انت قولت هتساعدنى.
جاسر:هو انتى قولتلى اعمل حاجه وانا معملتهاش.
رهف:اتفضل الطماطم والخيار اعمل سلطه.
جاسر:اعمل سلطه دى اخرتها.
جلس جاسر على الترابيزه يقطع الخضروات للسلطه ويتامل وقفه رهف وتحركاتها وتمايلها فى المطبخ.
جاسر:انا خلصت.
رهف:يا نهار منيل ايه اللى انت عملته دا.
الترابيزه كانت كلها عليها قطع خضروات وهو كان متسخ جدا يداه وملابسه.
رهف:كل البهدله دى علشان طبق سلطه وايه دا مقطع الخيار مثلثات والطماطم مربعات ايه اللى انت عمله دا.
جاسر:بدل ما تقولى شكرا انى ساعدتك وبعدين مهندس عايزانى اقطعهم ازاى يعنى.
رهف:انت شايف انك كدا ساعدتنى انت تعبتنى اكتر علشان الم وانضف وراك كل دا وبعدين ايه مهندس يعنى دا مبرر يعنى لو انت دكتور كنت هتقطعهم على شكل خلايا ولا اعضاء بشريه متعرفش تعمل سلطه قولى اقولك تساعدنى فى حاجه تانيه.
جاسر:تصدقى انا غلطان اصلا وعلى فكره بقى طبق السلطه دا هيبقى احلى طبق سلطه كلتيه فى حياتك.
رهف:طب مش اوى كدا يلا قوم اغسل ايديك وغير هدومك دى عقبال ماانضف السفره واغرف الاكل.
قام جاسر وذهب لغرفته وراحت رهف تنضف السفره وحضرت الاكل.
رهف:الاكل جهز ياابيه.اوبس يارب ما يكون سمعنى.الاكل جهز.هو مش بيرد عليا ليه.
ذهبت رهف لغرفته تدق الباب ولكن لا احد يجيب خافت رهف واتوترت.
رهف:انا بخبط من بدرى وانت مش بتفتح انا هفتح الباب وادخل ها.
فتحت الباب ولكن لم تجده فى الغرفه ودخلت الحمام وايضا لم تجده فذهبت لغرفتها مسرعه تمسك فونها وترن عليه.
جاسر على باب غرفتها:انتى هبله يابت نبقى فى بيت واحد وترني عليا.
رهف اول ماسمعت صوته جرت عليه وحضنته.
رهف:انت كنت فين بنادى عليك مش بترد وملقتكش فى البيت.
ودموع تنزل على خدها.
جاسر مذهول من رده فعلها ولكن فرحان انها كانت خايفه عليه وفبادلها الحضن.
جاسى:اهدى منا موجود اهو ايه لازمته كل دا.
رهف خرجت من حضنه.
رهف:كنت فين.
جاسر:كنت فى البلكونه بتكلم فى الفون دورتى فى البيت كله ومفكرتيش تروحى البلكونه.
رهف:وانا اعرف منين انى فى بلكونه وانت واقف فيها انا لسه معرفش البيت كويس.
جاسر:طب انتى بتعيطى ليه دلوقتى.
رهف:علشان كنت خايفه وقلقانه.
جاسر:عليا.
رهف بعفويه:اه طبعا…قصدى اختفيت فجاه وانا خوفت وقلقت علشان قاعده لوحدى والبيت لسه جديد وكدا.
جاسر:ماشي بس احنا اتفقنا مفيش عياط تانى ولازم تبقى قويه مش على اى حاجه كدا تعيطى اتعلمى ان دموعك دى غاليه فمتنزلهاش على الفاضى كدا كل شويه ماشي.
رهف هزت براسها بمعنى موافقه.
جاسر:يلا علشان ناكل ونشوف انتى عامله اكل ايه.انتى عارفه انا اول مرة اكل من ايديك ربنا يستر.
رهف تضربه على كتفه.
رهف:ربنا يستر دا انت هتاكل صوابعك وراه.
جاسر:انا شايف اننا بقينا نمد ايدينا ولا ايه.
رهف:بهزر ايه بهزر يارمضان انت مبتهزرش(افيه من فيلم رمضان مبروك)
جاسر:لا ياختى هزرى براحتك وانا كمان اهزر.
وظل يدغدغها وتجرى وهو وراها.
رهف:خلاص اسفه مش هزر معاك تانى.
جاسر:ليه كدا بس ما الهزار حلو ولا هو ليكى وانا لا.
رهف:خلاص بجد نفسي اتقطع ياخربيتك.
جاسر:دا انا اللى هخرب بيتك على طول لسانك دا متحترمى نفسك.
رهف:خلاص هحترمها والله بس اهدى بقى كفايه ايه بقى مش بتتعب.
وجلست على الكرسي تاخد فى نفسها وجلس جاسر بالقرب منها ويتنهد هو الاخر.
جاسر:انا هسيبك بس علشان صعبتى عليا مش اكتر.
رهف:تشكر يازوق.
جاسر:ايه يابت الماضه اللى فيكى جايه منين.
رهف وهى بتنفخ من الغضب:طب اتفضل يا ابيه ها ياابيه علشان ناكل زمان الاكل برد.
جاسر:تانى ابيه والله منا سيبك.
طلعت تجرى رهف ودخلت الغرفه وقفلت الباب من جوا.
جاسر:افتحى الباب دا انتى فاكره كدا مش هعرف اجيبك يعنى.
رهف:ايوة مش هتعرف وبعدين مش هفتح غير لما تقولى انك مش هتعملى حاجه.
جاسر:طالما انتى عارفه انى هعملك حاجه بضيقينى ليه وبتستفزينى بكلمه ابيه دى.
رهف:علشان انت كمان بضايقنى وبتستفزنى بكلمه لمضه دى.
جاسر:طب انا اعملك ايه اذا انتى كنتى كدا فعلا واكيد انا مش اول واحد اقولهالك يعنى.
رهف:انا مش لمضه انا فرفوشه احب الضحك والهزار وانت مش اول واحد بس انت الوحيد اللى اقدر عليه.
جاسر:تقدرى عليه يعنى ايه بقى ان شاء الله.
رهف:يعنى جدو وبابا انا مقدرش اعترض معاهم علشان هما اكبر منى لكن انت اقدر اخليك تبطل تقولهالى.
جاسر:يا سلام يعنى هما كبار وانا ايه لسه فى حضانه من اكبر منك بردو.
رهف:ايوة بس انت صحبى والمفروض متعملش حاجه تضايقنى.
جاسر:انتى بتثبتينى خلاص جتلى فكره كل مره تبقى فيها لمضه مش هقولك كدا وابدلها باى حاجه تانيه تمام كدا.
رهف:هتبدلها بايه يعنى.
جاسر:طب ايه هنفضل نتكلم كدا كتير.
رهف:طب اوعدنى انك مش هتعملى حاجه.
جاسر:خلاص مش هعملك حاجه.
فتحت رهف الباب ووقفت امامه.
رهف:ها قولى بقى هتعمل ايه بدل لمضه دى.
جاسر:هقولك بس تقولى لى انتى بردو هتعملى ايه بدل ابيه دى ولو نسيتى وقولتيها اعمل فيكى ايه.
رهف:خلاص مش هقولك يا ابيه تانى ولو نسيت ابقى….ابقى…..مش عارفه قول انت.
جاسر:تمام اوى بصي ياستى لما تبقى لمضه بدل ما اقولك الكلمه دى هعمل كدا.ووووو