رواية ذات 17 عاما ولكن الفصل الثامن والعشرون 28 بقلم آية طه

رواية ذات 17 عاما ولكن الجزء الثامن والعشرون

رواية ذات 17 عاما ولكن البارت الثامن والعشرون

رواية ذات 17 عاما ولكن الحلقة الثامنة والعشرون

هتوصلك بس متغبيش علشان خلاص خلصت شغل وتعبان وعايز اروح.
خرجت رهف وجلسو الاتنين على الكرسي ياخذو نفس عميق.
جاسر:ياعم روح شفها دى ماتت ولا ايه فى الحمام مشيها قبل مارهف ترجع تانى.
قام زيادوخبط على باب الحمام وفتحه:انتى هتباتى هنا ولا ايه ماتنجزى ياحاجه وشدها واعطى لها المال:خدى ومشوفش وشك هنا تانى يلا مع السلامه.
وخرجت البنت ورجع زياد لجاسر:انت حمار يابنى.
جاسر:ماتحترم نفسك وانا اعرف منين انها جايه النهارده ودلوقتى.
زياد:انا مش بتكلم على كدا انا بتكلم على اللى قولته لرهف.
جاسر:عملت ايه يعنى مش فاهم.
زياد:يبقى انا اقعد احكى معاها علشان تفهم هى بتشوف المواضيع ازاى واساعدك وانت تحرجها كدا وكمان ادامى انت ايه يابنى مفيش مخ خالص.
جاسر:لا مهو خلاص خلصت.
زياد:هى ايه دى اللى خلصت.
جاسر:انا ورهف خلاص موضوعنا خلص رهف دلوقتى بالنسبه لى بنت عمى وبس.
زياد:عليا انا باماره ماكنت لسه غيران علشان بتتكلم معايا بس ما علينا ايه اللى حصل خلاك تقول كدا.
جاسر ولسه هيبدا يتكلم دخلت رهف.
زياد:عن اذنك مدام رهف الاجتماع خلص والعميله مشت انا رايح مكتبي.
هزت رهف راسها بالموافقه.
وذهب زياد ونظرت رهف لجاسر.
جاسر:جاهزة نمشي ولا لا علشان تعبان النهارده من ضغط الشغل.
رهف:لا جاهزة.
نزلو وركبو السياره وفى الطريق.
جاسر:انتى ليه مقولتليش انك جايه الشركه.
رهف:انا اسفه بس حبيت اعملها مفاجاه زى ما انت جيتلى المدرسه من غير ماتقول.
جاسر:ايوة بس انتى عرفتينى انى غلط وانافهمت غلطى تقومى انتى تعمليه.
رهف:غلط انا عملت غلط لما جتلك الشركه يبقى انت كدا بتاكد كل شكوكي من ساعه ماوصلت مكتبك.
جاسر بتوتر:شكوك ايه اللى بتتكلمى عليها.
رهف:انه مكنش فيه اجتماع اصلا ولا حاجه وانت كنت بتكدب عليا ومكنتش عايزنى ادخل عليك المكتب.
جاسر بلع ريقه وبتوتر اكتر:وانا هعمل كدا ليه يعنى.
رهف:علشان زعلان منى ومش عايز تتكلم معايا.
جاسر اخذ نفس عميق بعد انه ارتاح انها لم تعلم شئ:ليه بتقولى كدا انا فعلا كان عندى اجتماع بس دا ميمنعش انى فعلا واخد موقف منك.
رهف:عارفه علشان كدا كلمتك علشان اقولك نتغدا سوا وروحتلك المكتب علشان احاول اصالحك.بس انت عندك حق انا عملت حاجه غلط انا اسفه مش هتتكرر.
جاسر:زى ما جتلك المدرسه كدا حاجه غلط وحقك عليا مش،هتتكرر.
رهف:بطل بقى اللى انت فيه دا.
جاسر:ابطل ايه.
رهف:برود بطل برود.
وقف جاسر العربيه فجاه:انا مسمحلكيش تغلطى وتقلى ادبك سامعه ومش معنى انى معقبتكيش لحد دلوقتى انك تسوقى فيها فاهمه اخر انذار ليكى يارهف بعدكدا متلوميش،غير نفسك.
قامت رهف باحتضانه وقالت ببكاء:هو انت لسه معقبتنيش لما تتكلمش معايا وتعاملنى ببرود ومش بتتكلم معايا ولا اى حاجه.
جاسر:يعنى فارق معاكى اوى بتكلم ولا لا مش انا مين وابقى مين علشان ادخل.
خرجت رهف من حضنه ونظرت له:انت مش بتفهمنى ليه اللى شوفته معايا دا وائل ابن اونكل ياسين وانا كنت خايفه عليك ومش عايزة اعمل مشاكل ولا اى حاجه جمب المدرسه وانا فضلت اقولك كفايه سيبه وانت مش سامعنى اضطريت اقول كدا علشان الفت انتباهك وتسمعنى وتسيبه هو ميستهلش انك تتاذى بسببه فهمت لكن انت غضبت بسرعه ومبقتش عايز تسمعنى حتى انا ماكلتش وجبت فستان جديد ونتغدا سوا وانت واخد منى موقف اعملك ايه انا وفى الاخر تزعقلى وتقولى انا لسه متعقبتش لا ياجاسر انا اتعقبت واوي كمان وانا مكنتش زعلانه منك علشان عارفه ان انا زعلتك بكلامى وضايقتك بس شكلك كدا ماصدقت تزعل منى.
جاسر:والله تضايقينى علشان انتبه لكلامك افرضى الموضوع دا جه معايا بالعكس طلعت عصبيتى عليه ولا عليكى وساعتها اروح فى كلب زى دا ميسواش حاجه وفضايح ايه انا لسه هروح المدرسه دى واشوف الامن بتاعها دا ايه ازاى تتعرضي للموقف دا ومش اول مرة وهم ساكتين ولا عاملو حاجه وقولتلك مليون مرة خلى عندك ثقه فى نفسك متبقيش مهزوزه كدا وتقبلى اى حاجه واى وضع علشان خايفه.
رهف:لا انا كنت عارفه انك هتعمل كدا هتاخدنى ونمشي علشان عرفاك ياجاسر كويس وعارفه ايه ممكن يكون رد فعلك وبتتصرف ازاى وبعدين انت عايز تسمعها منى يعنى اه ياجاسر انا بخاف من كل حاجه ومن اى حاجه وانت اللى بطمنى وبتقوينى.
جاسر:حلو اسمى منك عرفتى تقوليه دلوقتى امال ايه ابيه دى اللى قولتيها.
رهف:علشان ساعتها كنت ابيه مش جاسر صحبى وسندى.وبعدين دا وقته بالله عليك.
جاسر:اه يارهف وقته مش انتى كنتى عايزة تتكلمى ادينا بنتكلم اهو وانا بقى عايز افهم كل حاجه لان انتى كل حاجه وعكسها ومش فاهم اى حاجه ودا مخلينى مضايق ومتعصب طول الوقت.
رهف:هنا هنتكلم هنا خلاص مفيش بيت نتكلم فيه.
جاسر:اه هنا علشان الكلام فى البيت هياخد مسار تانى واحتمال يعصبنى اكتر مش هيهدينى علشان هفتكر حاجات مش عايز افتكرها.
رهف:واحنا بردو مش هينفع نتكلم كدا فى الشارع.
جاسر:انا قولت لا عايزة تتكلمى اتكلمى دلوقتى وهنا.
رهف:علشان خاطري مش هينفع نتكلم فى الشارع والناس تتفرج علينا خلينا نروح ولو الكلام معجبكش ابقى اعمل اللى انت عايزة بس خلينا نروح.
نظر لها جاسر وساق العربيه بسرعه على البيت ودخل الشقه وجلس فى الصالون.
ودخلت رهف للمطبخ وجابت مايه وعصير.
رهف:اتفضل اشرب العصير دا علشان تهدا.
جاسر:قولى اللى انتى عايزه تقوليه.
جلست رهف بالقرب منه:انا الصبح لما كنت بتوصلنى مكنتش،عايزة حد يشوفنى وانا نازله من عربيتك علشان محدش يقول عليا بركب مع شباب وكدا وخصوصا ان وائل جه قبل كدا ادام المدرسه واتعرضلى ومعرفش حد شفنا ولا لا فمكنتش عايزة افتح مجال للكلام دا بس علشان كدا طلبت منك الطلب دا.
جاسر:ياسلام ومقولتيش كدا ليه الصبح وفهمتينى وبعدين لما حد يكلمك قولى انك مراتى وانا ابن عمك ولا مش عايزة حد يعرف انى جوزك علشان تعرفي تقفى مع شباب وتكلميهم براحتك.
رهف:انا مسمحش بالاسلوب والتلميحات دى وعلشان كدا مقولتش الصبح كنت هتتخانق معايا وتقول الكلام دا وتتعصب عليا علشان كدا اخترت فى اخر اليوم على رواق نتكلم علشان لو اتعصبت ولا صوتك علي او اى حاجه نبقى فى البيت هنا وبعدين انا مش حبه اقول لحد ان انا متجوزة متنساش انى لسه طالبه فى المدرسه ثانوى وكلهم انسات ابقى انا الوحيده المتجوزه ووو