رواية قلب لا يقبل الهزيمة البارت الثالث والعشرون 23 بقلم دودو محمد

فى حديقة الدوار

جلست اسماء على المقعد وظلت تبكى وشعرت بيد على كتفها رفعت رأسها إلى الأعلى ونظرت بصدمه وقالت

اسماء :- رحيم

رحيم :- متعيطيش يا اسماء ومد يده ومسح دموعها

اسماء :- ا.ا.انا مش مصدقه نفسى انت هنا بجد انا حاسه ان بحلم

رحيم :- ابتسم لها وقال اوعدينى انك مش هتعيطى تانى

اسماء :- انا اسفه يا رحيم عارفه انك مستحيل تسامحنى بس

رحيم :- وضع أصابعه على شفاتيها ومنعها أن تستكمل حديثها وقال ششش مش عايز اسمع حاجه تخص الموضوع ده يا اسماء خدى بالك من نفسك وبلاش دموع وخلى الابتسامه مرسومه على وشك دايمآ

اسماء :- يعنى انت خلاص سامحتنى وهتفضل جنبى

رحيم :- حرك رأسه يمين وشمال وقال مش هينفع يا اسماء انا بس مقدرتش اشوف دموعك، بس انا لازم امشى

اسماء :- لاء يا رحيم ارجوك متسبنيش وتمشى تانى

رحيم :- غصب عنى لازم امشى

اسماء :- ليييييه انت لسه زعلانه منى

رحيم :- تنهد ونظر لها بحب وقال بحبك وهفضل احبك لاخر يوم فى عمرى ونظر لها نظره مطوله وتركها وذهب

اسماء :- رحيم يا رحيم رايح فين وسايبنى رحيم ررررررحيم

الجميع :- جاء على صوت اسماء ونظروا لها بأستغراب

اسماء :- رحيم كان هنا

منال :- هنا فين

اسماء :- هنا يا ماما كلمنى وكلمته

خديجه :- ازاى بس يا بنتى محدش جه ما احنا قاعدين من بدرى بره ومفيش حد دخل ولا خرج من هنا

اسماء :- والله العظيم رحيم كان هنا

احمد :- نظر لها بغيظ وقال بلاش تمثيل رحيم ايه هيجيبه هنا ولو جه هنا دخلك ازاى واحنا قاعدين وهو اصلا ايه هيجيبه ليكى وهو طلقك قبل ما يختفى

اسماء :- هو مش زعلان منى وقالى كده وسابنى ومشى

مى :- تلاقيكى بس بيتهيألك يا اسماء ما هو بالعقل لو رحيم جه كنا كلنا شوفنا

اسماء :- وانا بقى متأكده أن رحيم كان هنا والله العظيم كان هنا وبالاماره كان لابس كاب على راسه وشكله غريب مش زى ما متعوده عليه

احمد :- اهو شوفتى انك كدابه رحيم عمره ما لبس كاب

جاسر :- أهدى يا اسماء اوقات لما بنكون مشتاقين لحد اوى بيتهيألنا أنه موجود وبنتكلم معاه ونسمع رده اللى بنبقى متوقعينه منه علشان كده انتى متأكدة إنه كان موجود واتكلمتى معاه رحيم لو ظهر كان اول حاجه عملها راح لامه لانه هيبقى مشتاق ليها جدآ مش هيجى هنا

اسماء :- والله العظيم رحيم كان هنا وانا اتكلمت معاه ومسح دموعى بأيده مستحيل يكون تهيؤات مستحيل

رضوى :- تعالى معايا يا اسماء ومسكت يدها وذهبوا إلى غرفتها

نسرين :- نظرت لاحمد بأستغراب وقالت بتسأل معقول يكون فعلا رحيم كان هنا واتكلم مع أسماء

احمد :- انتى كمان هتصدقى الجنان ده وتركها وذهب

نسرين :- مش عارفه ليه مصدقه اسماء عندى احساس أن رحيم كان هنا فعلا، كل شئ جائز ودلفت إلى الداخل

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

بالاسكندريه……منزل منصور

دخل منصور الغرفه وقام بتبديل ملابسه ووقف امام التسريحه يمشط شعره دخلت خلفه رحاب ونظرت له بأستغراب وقالت

رحاب :- انت لابس كده ورايح فين

منصور :- رايح الصعيد اطمن على ابويا

رحاب :- نعم يعنى هتسبنى فى أول يوم ارجع فيه البيت بعد غياب شهرين وتروح عند ابوك

منصور :- معلش يا حبيبتى بس الوضع دلوقتى اختلف ابويا بقى قاعد على كرسى متحرك ولازم ابقى جمبه واخد بالى منه

رحاب :- واشمعنا انت بقى ما فيه اخواتك التانين

منصور :- اخواتى كل واحد فيهم فيه اللى مكفيه واحد ابنه اختفى وميعرفش هو فين والتانى فى مشاكل مع ابنه

رحاب :- اختك هناك ومعاها اللى اسمها منال دى علشان خاطرى خليك جمبى وبلاش تروح الصعيد

منصور :- خاطرك غالى عليا اوى يا قلبى بس مش هقدر مروحش ابويا يزعل منى ووضع قبله على خدها وتركها وذهب

رحاب :- بغيظ تلاقيه رايح ليها وعامل حجة أبوه انا غبيه علشان اديتهم الفرصه اللى يقربه بيها من بعض ياريت ما كنت سيبت البيت ياريت

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

فيلا اشرف

فى غرفة سليم كان يتحدث فى الهاتف بعصبيه وقال

سليم :- ازاى مش عارفين توصلوا ليها اكتر من شهرين وانتوا عاملين تدوروا وراه بعض امته هتوصلوا ليها أمته

الشخص :- نعمل ايه بس ملهاش اى اثر

سليم :- ازاى يعنى الأرض انشقت وبلعتها انتوا اللى شوية نسوان ومش عارفين تشوفوا شغلكم كويس انا غلطان أن اعتمد عليكم

الشخص :- ادينا كام يوم تانى واحنا هنجبها ليك من تحت الارض

سليم :- لما اشوف، معاكم اسبوع تجيبوا رانيا دى تحت رجلى لو محصلش مشوفش وشكم تانى فاهمين

الشخص :- حاضر سلام

سليم :- أغلق السكه وألقى الهاتف على السرير وقال اطولك بس وانا هندمك على اليوم اللى فكرتى تلعبى معايا فيه ونزل إلى الأسفل وقال هو جاسر فين

اشرف :- فى الصعيد عند مراته

سليم :- انت رايح أمته هناك

اشرف :- اشمعنا

سليم :- كنت عايزك تكلم رضوى تسامحنى وتشيل موضوع الطلاق ده من دماغها

اشرف:- انا مليش وش اتكلم معاها فى حاجه زى كده بعد اللى هى عملته معاك علشان خاطرى ووقفت جمبك وساعدتك وانت كسرت خاطرها وهنتها قصادنا كلنا أن لو شوفت رضوى انا اللى هطلب منها تطلق منك

سليم :- يا بابا انت لو كنت مكانى كنت هتعمل كده انا غصب عنى اتعصبت ومعرفتش بقول ايه اول ما شوفتها نازله من عنده وكمان طريقتها وعندها جننى اكتر ارجوك يا بابا افهمني انا بحب رضوى ومقدرش استغنى عنها ونفسى تسامحنى وتنسى اللى فات كله، انت عارف رضوى ايه مشكلتها ؟ أنها مفكره الرجاله كلها عمى منصور وهى متخيله لو اعترفت بحبها ليا يبقى كده ضعيفه وانا هعمل فيها زى ما ابوها عمل فى امها انا نفسى بس فى فرصه واحده بس اغير ليها الفكره دى وان انا مستحيل اعمل فيها زى ما ابوها عمل فى امها

اشرف :- نظر لها وظل صامت

سليم :- يا بابا بترجاك ساعدنى روح ليها وكلمها

اشرف :- تنهد وقال ماشى يا سليم هكلمها بس عارف لو يوم جرحتها ولا جيت عليها انا اللى هقف ليك وهطلقها منك

سليم :- انا اجرح رضوى! مستحيل ده يحصل بقولك بحبها يا بابا وبتمنى رضاها

اشرف :- ماشى وهتعمل ايه فى موضوع التانيه

سليم :- بحاول اوصل ليها مش عارف فص ملح و داب معرفش راحت فين كأن الأرض انشقت وبلعتها

اشرف :- اكيد قاعده فى مكان بعيد ميخطرش على بال حد

سليم :- بس برضه هوصلها حتى لو كانت فى بطن امها هوصلها عن اذنك وتركه وذهب إلى غرفته

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

انتهى اليوم وجاء الليل ووصل منصور إلى الصعيد ودخل الدوار وقال

منصور :- السلام عليكم

الجميع :- وعليكم السلام ورحمه الله وبركاته

منصور :- قبل يد والده وقال عامل ايه يا أبا

سويلم :- بخير يا ابنى

منصور :- عامله ايه يا خديجه

خديجه :- الحمدالله يا اخويا انت ايه اخبارك

منصور :- الحمدالله يا حبيبتى ونظر لمنال وقال عامله ايه يا منال

منال :- الحمدالله يا منصور

منصور :- اومال فين البنات

منال :- فى الاوض بتاعتهم

منصور :- لسه رحيم مظهرش

منال :- لاء وحال اسماء بقى صعب اوى

منصور :- تنهد ونظر للاعلى وقال أنا هطلع ليها

منال :- ياريت يا منصور

منصور :- صعد إلى الأعلى وذهب عند باب غرفة اسماء وطرق عليه وفتحه

اسماء :- اول ما رأت والدها نهضت سريعآ وركضت إليه وارتمت داخل احضانه وقالت بدموع بابا واحشتنى اوى

منصور :- ربت على ظهرها بحنو وقال وانتى يا حبيبتى واحشتينى القمر بتاعى دموعه على خده ليه

اسماء :- انا تعبانه اوى يا بابا

منصور :- سلامتك من التعب يا قلب ابوكى

رضوى :- نهضت من على السرير وذهبت أتجاه الباب حتى تغادر الغرفه دون أن تتحدث

منصور :- مسك ذراعها وقال رضوى يا بنتى

رضوى :- اغلقت عيناها وقالت سيب دراعى لو سمحت خلينى امشى

منصور :- وبعدها معاكى يا بنتى انا عارف انك قلبك طيب وبتحبينى بس كبريائك رافض يعترف بده انا ابوكى يا بنتى ومفيش كبرياء ما بين البنت والاب انتوا نور عينى وربنا يعلم أنا متأكد أنك محتاجه حضنى بس عندك منعك من انك تعملى كده

رضوى :- سيب دراعى بقولك

منصور :- يا بنتى فتحى عينك وبصى ليا وانا بكلمك

رضوى :- فتحت عيناها ونظرة له وأغلقت عيناها مره اخرى

منصور :- اقترب منها وحاوطها بذراعيه

رضوى :- للحظه استسلمت وقربت يدها من ظهره حتى تحتضنه وفاجئه وقبل يدها تلمس ظهره اغلقت قبضة يدها بشده و ابعدتها مره اخرى وابتعدت عن حضنه وركضت إلى غرفتها

منصور :- عناديه ودماغها ناشفه وطالعه نسخه من جدها

اسماء :- معلش اصبر عليها شويه وبكره الايام كفيله تنسيها كل حاجه وتبقى فى حضنك علطول

منصور :- نفسى يا بنتى ده يحصل نفسى اسمع منها كلمة بابا قبل ما اموت

اسماء :- بعد الشر عليك يا بابا ربنا يخليك لينا ويبارك فى عمرك يارب

منصور :- قبل رأسها وقال بنوتى بقى فيه ايه مزعلها

اسماء :-انا شوفت رحيم يا بابا وكلمنى بس مفيش حد مصدقنى

منصور :- شوفتيه فين

اسماء :- هنا فى الجنينه جه واتكلم معايا وطمنى عليه بس مشى وسابنى

منصور :- تنهد وقال دى تهيؤات يا بنتى ايه هيجيب رحيم ليكى هنا بس مش هو طلقك

اسماء :- حتى انت يا بابا مش مصدق والله شوفته وكلمته انا متأكدة بس مشى قبل ما حد يشوفه

منصور :- وليه هيمشى قبل ما حد يشوفه هو عامل عامله وخايف حد يشوفه يا حبيبتى ده عقلك الباطن هو اللى بيصورك كده

اسماء :- يوووووه بقى انا متأكدة من كلامى رحيم كان هنا والله كان هنا

منصور :- ماشى ماشى أهدى بس وانا هعرف كل حاجه اهم حاجه دموع بنوتى متنزلش منها

اسماء :- ارتمت داخل احضانه وقالت ربنا يخليك ليا يا بابا وميحرمنيش منك انا بحبك اوى يا بابا اوى

منصور :- ربت على ظهرها وقال وانا بموت فيكى يا روح بابا يلا نامى وارتاحى وبكره نكمل كلامنا تصبحى على خير

اسماء :- بحب وانت من أهله يا بابا

منصور :- قبل رأسها وتركها وخرج ونزل إلى الأسفل وقال أحمد مقالش أخوه فين

منال :- لاء محدش يعرف مكانه

منصور :- انا هدور عليه ومش هسكت غير لما أوصله

منال :- ربنا يخليك لينا

منصور :- وميحرمنيش منك هو ابويا راح فين

منال :- دخل ينام وخديجه روحت بيتها واحمد وجاسر ماشوا

منصور :- ماشى يلا بينا

منال :- بأستغراب يلا بينا فين

منصور :- ننام

منال :- ننام ه.ه.هو انت هتنام هنا مش هتمشى

منصور :- ايوه فيها حاجه

منال :- ل ل.لاء مفيهاش احم احضرك العشا

منصور :- انتى اتعشيتى

منال :- ا.ا اه الحمدالله

منصور :- يبقى خلاص لو كنتى هتاكلى معايا كنت هاكل

منال :- ها

منصور :- ايه هتاكلى معايا ولا هتسبينى انام من غير اكل

منال :- ل.ل.لاء هاكل معاك وتركته وذهبت المطبخ

منصور :- ذهب خلفها ووقف بجوارها وقال اساعدك

منال :- ل.ل لاء خليك انت انا هحضرك

منصور :- مسك يدها وقال منال

منال :- بتوتر نظرت إلى يده ونظرت له وقالت ن.ن.نعم

منصور :- انا اسف

منال :- ابتعدت عنه وقالت ا.ا.اسف على ايه

منصور :- على ظلمى ليكى طول السنين اللى فاتت دى بجد مكنتش مقدر قيمتك انتى جوهره وصعب يكون فيه منها اليومين دول استحملتى منى كتير اوى ورغم كل ده عمرك ما اشتكيتى ولا زهقتى بالعكس كنتى دايمآ قلبك كبير وكنتى بتدى من غير ما تستنى حاجه منى للاسف عرفت ده متأخر اوى بعد ما العمر فات بس احنا فيها هعوضك كل اللى فات مننا يا منال انتى كنتى بتحبينى طول السنين اللى فاتت دى وحان الوقت أن يكون ده دورى يا منال

منال :- ا ا ايه اللى انت بتقوله ده يا منصور احنا مبقناش صغيرين احنا كبرنا على الكلام ده وانا دلوقتى كل اللى يهمنى سعادة بناتى وبس أما الكلام اللى بتقول عليه ده مش فى بالى دلوقتى خالص

منصور :- عارف ومش عايز منك حاجه خالص انا اللى هعمل كل حاجه وهعوضك يا منال

منال :- ا.ا الأكل جاهز اتفضل اقعد كل

منصور :- يلا اقعدى معايا

منال :- نظرة له وجلست على المقعد بتوتر وقالت ا.ا اهو اقعد انت بقى

منصور :- جلس على المقعد ونظر لمنال وقال كلى

منال :- م.م.ماشى واخذت قطعه من الخبز ووضعتها فى فمها

منصور :- مد يده وقال خدى دى منى

منال :- مدت يدها تأخذها

منصور :- بعد يده وقال لاء افتحى بؤقك انا هحطها ليكى

منال :- م.م.منصور ايه اللى انت بتعمله ده على فكره احنا مش صغيرين على الكلام ده لو حد من البنات شافوه الكلام ده هقولهم ايه

منصور :- قوليلهم عادى ابوكم بيأكلنى فى بؤقى

منال :- يا منصور بلاش اللى انت بتعمله ده

منصور :- وانا عملت ايه بس

منال :- بقولك ايه انا شبعت تصبح على خير وتركته وذهبت غرفتها وأغلقت الباب خلفها وجلست على السرير وانهمرت الدموع من عيناها

منصور:- فتح الباب ودخل جلس بجوار منال ومسح دموعها وقال ليه بتعيطى يا منال

منال :- مش بعيط ولا حاجه جاي ورايا ليه عايز حاجه منى

منصور :- جاى انام فى اوضى

منال :- بأستغراب تنام فى اوضك انت عارف اصلا اخر مره نمت فيها كانت أمته

منصور :- تنهد بحزن وقال عارف من قبل ما رضوى تتولد

منال :- كويس انك فاكر

منصور :- حقك عليا يا منال انا اسف

منال :- انا مش بقولك كده علشان تتأسف ليا يا منصور انا مش عايزه حاجه منك ولا عمرى فرض نفسى عليك انا كل اللى عايزاه منك تفضل جمب بناتك وتحسسهم بوجودك إنما أنا مش محتاجه وجودك فى حياتى

منصور :- كذابه يا منال عينك بتقول كلام غير ده انا عارف انك بتحبينى ومحتاجه وجودى جنبك اكتر من اى حد تانى

منال :- نهضت وقالت الاوضه عندك نام فيها براحتك واتجهت إلى الباب

منصور :- رايحه فين

منال :- هنام فى أوضة اسماء

منصور :- ليه يا منال انا نمت النهارده هنا علشانك

منال :- اللى اتعودت تنام طول عمرها لوحدها فى الاوضه مش هتقبل ينام جمبها راجل دلوقتى وهى فى العمر ده تصبح على خير يا ابن عمى وخرجت وتركته

منصور :- تنهد ووضع جسده على السرير ونظر للاعلى وقال كنت عارف انك مش هتسامحينى بسهوله كده يا منال .

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

فى الحديقه

نزلت رضوى الحديقه وجلست فيها وسرحت فى حياتها مع سليم وتنهدت بحزن وفى الوقت ده الهاتف الخاص بها أعلن عن وجود اتصال نظرت به وجدت المتصل شادى استغربت من وقت الاتصال وإجابة عليه قائله

رضوى :- شادى عامل ايه

شادى :- الحمدالله يا رضوى انتى ايه اخبارك

رضوى :- الحمدالله تمام

شادى :- بقالك كتير مش بتكلمينى

رضوى :- معلش والله يا شادى غصب عنى كنت مشغوله اوى اليومين اللى فاتوا بمرض جدى

شادى :- الف سلامه عليه عامل ايه دلوقتى

رضوى :- كويس الحمدالله

شادى :- رضوى كنت عايز اقولك على حاجه حصلت

رضوى :- ايه هى اتكلم يا شادى

شادى :- فاكره لما اغمى عليكى واخدك عندنا البيت وجبت ليكى الدكتور

رضوى :- ايوه فاكره

شادى :- بعدها بكام يوم جه واحد ومعاه صوره ليا وليكى وانا ماسك ايديك وكان عايز يضربنى علشان اقوله ايه بينى وبينك

رضوى :- واحد ! مين ده ؟ وصورة ايه دى اللى انت ماسك ايدى فيها

شادى :- بيقول أنه…………..

يتبع..