رواية حوريتي الصغيرة الفصل الثاني 2 بقلم بسملة سمير

“وقفنا لما حور سألت مامتها على كذا????”

حور:هو ليه بابا بيعاملنى كدا فجأه كدا ومن انا عندى 5سنين بقى بيعملنى بطريقه وحشه وبقى بيضربنى بسبب او من غير سبب ليه يا ماما 

منال فى نفسها :”هو دا اللى كنت خايفه منه يا حور كنت خايفه من السؤال دا اكتر من اى حاجه “

حور :ماما…..ماما روحتى فين

منال:هااا..اهو اهو معرفش يا بنتى يمكن عنده ضغط فى شغله 

حور بستغراب:ما مش معقول يا ماما عنده ضغط شغل كل الفتره دى مش منطقيه 

منال:الله اعلم يا بنتى يلا قومى خديلك دوش ونامى 

حور :حاضر 

“فى فيلة الحناوى” 

فوزيه للميس:حور عامله ايه يا لميس لسه بردو ابوها بيضريها

لميس بحزن:ايوا يا ماما صعبانه على اوووى كل يوم.ضرب هى ومامتها 

فوزيه : انا مش عارفه اب ايه دا بجد انسان زباله 

جاسر بنتباه:مين حور دى يا ماما اول مرا اشوفها كان النهارده 

فوزيه :دى يابنى صحبت اختك من زمان كانت بتيجى هنا كتير بس انت كنت فى الجامعه برا ف مكنتش بتشوفها وساعات كانت بتجى وانت مش موجود

جاسر:اااه…طب انا هقوم انام بقى علشان عندى شغل بكرا كتير تصبحوا على خير 

فوزيه و لميس:وانت من اهله 

“طلع جاسر اوضته غير هدومه وغسل سنانه ونام على السرير”

جاسر فى نفسه:ايه يا جاسر ليه شغله دماغك كتير كدا وليه قلبك وجعك لما عرفت انها بتضرب من ابوها كل يوم خرجها بقى من تفكريك هى ولا تنفعك ولا انت تنفعها والناس اللى حوليك مش هيسبوها لو عرفه انك بتحب لازم تحافظ عليها كفايه اللى بيحصلها من ابوها 

“قال الكلام دا وراح فى النوم”

فوزيه للميس:يلا يا لميس اطلعى نامى انتى كمان يا بنتى علشان مدرستك الصبح 

لميس :حاضر يا ماما اسعدك طيب قبل ما اطلع  

فوزيه:لا يا جبيبتى انا هنادى سعديه تسعدنى تطلعنى وكمان علشان تغيلى هدومى 

لميس:طب انا هعملك يا ماما 

فوزيه:لا يا قلب امك اطلعى انتى

لميس:حاضى تصحبى على خير

فوزيه:وانتى من اهله يا حبيبتى………يا سعديه…ياااسعديه

سعديه وهى جايه بتجرى :ايوا يا هانم محتاجه حاجه

فوزيه:ايوا ساعدينى اطلع فوق

سعديه:حاضر يا هانم

“سعديه ساعدت فوزيه تطلع اوضتها وغيرلتلها هدومها  ونيمتها على السرير وقفلت النور ونزلت”

“فى غرفة لميس…لميس قاعده على السرير وماسكه التلفون وعماله ترن على حور”

لميس :الو يا حور عماله ارن عليكى مبترديش ليه 

“حور وهى بتحاول تقوم تقعد على السرير ومش عارفه من وجع جسمها”

حور بتعب:معليش يا لميس كنت نايمه والله ومسمعتش الفون 

لميس بشك:انتى مالك وصوتك متغير كدا ليه هو ابوكى ضربك تانى 

حور:لا مضربنيش د.دا.دا بس من النوم مانتى عارفه لما بصحى من النوم بيبقى صوتى متغير

لميس:ماشى يا حور هتيجى بكرا المدرسه

حور فكرت انها لو قالت لا لميس هتعرف ان ابوها ضربها فلازم تروح طب وعلامات الضرب اللى على جسمها ووشها???? حور بتسرع:ايوا ايوا هاجى..هقفل انا بقى علشان هموت وانام وانتى صحتينى من النوم 

لميس:اوكى يلا تصبحى على خير 

حور:وانتى من اهله 

حور بعد مقفلت مع لميس:يارب بقى اعمل ايه مش عارفه اقولها ايه لما تشوف وشى كدا “فكرت شويه”لقتها انا هقولها وقعت من على السلم اشطا”ونامت تانى حور 

“فى الصباح فى فيلة الحناوى”

“صحى جاسر وغير هدومه ولبس بدله ورش برفانه ونزل”جاسر وهو بيقعد على كرسي السفره قدام مامته واخته”

جاسر:صباح الخير 

لميس وفوزيه:صباح الخير 

جاسر للميس:هااا هتيجى معايا اوصلك فى طريقى ولا تروحى مع السواق

لميس:لا انا خلصت اكل اصلا 

فوزيه لجاسر:اقعد يابنى كل انت مأكلتش حاجه

جاسر وهو بيبوس ايديها:مش جعان يا ست الكل لما اروح الشركه هبقى اكلى اى حاجه

فوزيه :ربنا يوفقك يابنى 

جاسر :يارب يا ست الكل 

لميس بحزن مصطنع:طب وانا بقى يا ست الكل ماليش دعوه ولا انا بنت البطه السوده وهو ابن البطه البيضه(ايه ي بنات بتتقال كدا ولا ايه انا صح طيب قلولى????ولا اروح اتأكد من نبع الحنان)

فوزيه :مين قال كدا دانتى نور البيت 

لميس????:ايوا كدا 

جاسر  وهو بيمسكها من قفاها:طب يلا يا مصيبه خلينا نخلص من ام اليوم دا 

لميس وهى بتحاول تشيل ايديه من عليها:الاه ألمبى برستيجى اجدع 

جاسر بصدمه:هو وانتى متأكده ان انتى اختى ولا انتى مين 

لميس :لا بنت الجيران 

جاسر بصدمه:انا ماشى ولو روحت العربيه وملقتيش قدامى همشى واسيبك وخلى بقى ابن الجيران يوصلك 

لميس بصدمه:الاه انت اخ انت اخ فاشلونك على الفاضى

“جاسر وقف مكانه وراح بصلها بطرف عنيه”

لميس:احم….طب سلامو عليكو انا مستنياك يا ابيه فى العربيه يا حبيب جلبى انت

جاسر بتريقه:طب ايه لزمتها بقى ابيه ????

“ركب جاسر ولميس العربيه وبعد فتره وقفت العربيه قدام المدرسه وكانت سعتها حور نازله من العربيه”

لميس لحور:تعاله فى حضن اخوك يا فواز 

حور بضحك:تعاله يا فوزى وحشنى اجدع 

لميس:وانت اكتر اباشا.”وبعدين بصلتها لميس بستغراب لما اخدت بالها من شكلها”..ايه دا مالك وشك عامل كدا ليه 

حور برتباك:نع…نعم..

يتبع…..