رواية ذات 17 عاما ولكن الفصل الخامس والثلاثون 35 بقلم آية طه

رواية ذات 17 عاما ولكن الجزء الخامس والثلاثون

رواية ذات 17 عاما ولكن البارت الخامس والثلاثون

رواية ذات 17 عاما ولكن الحلقة الخامسة والثلاثون

ايه اخبار يومك النهارده؟.
رهف باستغراب:رورو!!!وبابتسامه بتكلمنى هو انت كويس.
جاسر:ايوة كويس هو مينفعش ادلعك يعنى.
رهف:لا ينفع طبعا بس اعرف السبب علشان مش متعوده بصراحه.
جاسر:يبقى تتعودى علشان من النهارده مفيش غير دلع بقولك ايه ايه رايك نروح نغير ونتغدا برا النهارده ونخرج سوا.
رهف:انت عيان ياجاسر صح احنا محتاجين نروح لدكتور.
جاسر:ايه يابت الرخامه اللى انتى فيها دى بقولك هخرجك وافسحك وبدل ماتكونى مبسوطه بتقولى عليا عيان تصدقى انا غلطان.
رهف:منا مش متعوده على التغير دا كله بصراحه وكمان مرة واحده.
جاسر:فى ايه انا مبسوط النهارده وعايزك تتبسطى معايا وتشاركينى فرحتى غلطت انا كدا.
رهف:لا طبعا هو معقول جاسر ثابت يغلط بردو بس اقولك انا ممكن انتهز الفرصه وانت رايق كدا واطلب منك طلب.
جاسر:النهارده بالذات طلباتك كلها اوامر.
رهف اخذت نفس عميق:المدرسه عامله رحله لشرم الشيخ وانا كنت عايزة اروح.
جاسر:ومالو نروح شرم ونغير جو ليه لا فكره حلوة.
رهف باستغراب:انا سمعت غلط انت قولت نروح مين احنا.
جاسر:انا وانتى.
رهف:ليه هو انت عندك شغل فى شرم الشيخ.
جاسر:شغل ايه بس بقولك نطلع نغير جو وبتاع تقوليلي شغل.
رهف:ايوة بس انا عايزة اطلع مع المدرسه مع صحابي.
جاسر:مهو يارهف ياحبيبتى مفيش سفر غير معايا سفر لوحدك دى انا مفهمهاش.
رهف:اذاكنت بسافر برا مصر لوحدى وجيت لمصر بردو لوحدى يبقى مش هعرف اسافر لمحافطه تانيه جوا مصر لوحدى وبعدين انا اصلا مش هسافر لوحدى انا هسافر مع المدرسه ومدرسين وصحابي.
جاسر:ولا يهمنى كل دول طالما انا مش معاكى يبقى لوحدك ودا مش مسموح عايزة تروحى شرم يبقى سوا غير كدا مفيش سفر.
رهف:ايوة بس لما صحابي ومدرسين المدرسه يشفونا سوا جايين سوا وبنخرج سوا وكل حاجه سوا يقولو ايه.
جاسر:عادى مش انت قايله لهم انى ابن عمك يبقى عادى العيله طلعت تغير جو فى الشرم ايه المشكله.
رهف:ياسلام العيله اللى مش هيشوفو منها حد غير انا وانت صح.
جاسر:مش انا وانتى مخطوبين يبقى العيله بتسبنا نخرج مع بعض علشان نتعرف وكدا يعنى مخطوبين بقى.
رهف:ياسلام طب وصحابي اعمل معاهم ايه انا عايزة اقعد معاهم اخرج معاهم اسهر معاهم اروح اوضتهم يجو عندى الاوضه كدا يعنى.
جاسر:ولا يهمك لما تعوزى تروحلهم الاوضه قوليلى اوصلك واخرج معاهم وانا هبقى فى المكان من بعيد واعملى كل اللى انتى عايزاه.
رهف:لا كدا كتير انت كدا مش ابن عمى وخطيبي كدا الحارس الشخصى بتاعى دى وصلت انك هتوصلنى لاوضهم ليه هقع فى فجوة زمنيه فى الممر وانت بس اللى مسمحولك تعدى.
جاسر:ممر ممر ايه انا جبت سيره ممرات.
رهف:قصدى ممر اللى غرف الفندق.
جاسر:اه بس احنا مش هننزل معاهم فى نفس الفندق احنا هننزل فى فندق تانى.
رهف:كمان ليه بقى ان شاء الله مليش دعوة انا عايزة ابقى جمب صحابي.
جاسر:بسيطه اوى انتى كدا كدا جمب صحابك بتشوفيهم كل يوم فى المدرسه وخليكى هنا بقى جمبهم مفيش سفر.
رهف:بس انا…..
جاسر:رهف انا بقولك فرحان ومبسوط وعايز ابقى كدا ومش عايز خناق هما خيارين مفيش غيرهم ياتسفرى اسبوع اجازه شرم الشيخ معايا ومع صحابك ياتخليكى هنا ومفيش سفر فكرى وقوليلى تمام لحد ماتفكرى بقى مش عايز كلام فى الموضوع دا تانى خلاص.
رهف:ايوة بس انا عايزة اقولك حاجه يعنى ممكن نبقى…..
جاسر:رهف خلاص الكلام انا قولته فكرى وخدى قرار ومتفتحيش معايا الموضوع دا تمام.
رهف تبرطم وتحادث نفسها بصوت لا يسمعه غيرها.
جاسر:تماااام.
رهف:خلاص تمام تمام ارتحت.
جاسر:اه ايه رايك بقى نخرج سوا النهارده.
رهف:مش عارفه انا لسه عندى مذاكرة وحجات للمدرسه اعملها ممكن نتغدا فى البيت وانا لو خلصت بدرى نخليها عشا برا او فسحه كدا بليل.
جاسر:موافق بس تخلصى اللى وراكى على طول علشان انا بزهق من قاعده البيت والا هتلاقينى سيبك وخارج لوحدى.
رهف لنفسها:واطي وتعملها.
جاسر:بتقوليه ايه.
رهف:لا بقولك يبقى لازم اخلص بسرعة علشان متسبنيش وتنزل.
وصلو الى المنزل فتحت لهم ام ابراهيم.
ام ابراهيم:حمدالله على سلامتكم انا فضلى عشر دقايق واخلص.
رهف:لا ياام ابراهيم عندك مانع تطولى معانا فى اليوم شويه اصلى انا عندى مذكره فممكن تقعدى بس شويه علشان لو جاسر عايز حاجه.
ام ابراهيم:مفيش مانع ياهانم.
رهف:مابلاش هانم دى ايه ام ابراهيم مالك عايشه فى افلام ابيض واسود ليه.
ودخلت الغرفه لتغير ملابسها ليعترض طريقها جاسر.
جاسر:كان فيه هنا تيشرت بحب البسه اوى مشفتهوش.
رهف:وسع كدا عدينى ودور عليه براحتك.
جاسر:وسع ودور براحتك هي ام ابراهيم مقلتلكيش انك مفروض تساعدينى الاقى هدومى واغير زى مابتجهزى هدوم انزل بيها فين الهدوم اللى هقعد بيها فى البيت ولا هفضل كدا بالبوكسر.
نطرت له رهف بتمعن لتجده فعلا عاري ولا يرتدي شئ غير البوكسر لتوقع الملابس من يدها وترفعها على عينيها وتصوت ولكن تفاجا بجاسر يقبل فمها لتفتح عينيها وتجحظهما وهى تنظر لجاسر لحظات وابتعد جاسر حتى لا تخاف منه وترتعب.
جاسر:الله يخربيتك حد يصوت كدا يقولو عليا ايه بضربك ولا بعذبك شويه وهتلاقى ام ابراهيم بتخبط على الباب دلوقتى تطمن عليكي.
رهف:وكمان انت اللى مضايق وبعدين مفيش حد هيخبط ولا حاجه انا صوتى مكنش عالى وب……
يقطع حديثها صوت دق على الباب.جاسر:فى حاجه ياام ابراهيم.
ام ابراهيم:ابدا يابيه بس سمعت رهف هانم بتصوت فكنت حابه اطمن عليها.
رهف:انا كويسه يام ابراهيم انا بس اتخبط فى الكمودينو.
ام ابراهيم:الف سلامه عليكى.
جاسر وهو ينظر لرهف:محدش سمعك ها صوتك مكنش عالى ها.
رهف:مهو انت السبب واقف قدامى وحبسنى فى الدولاب وكمان عريان قليل الادب.
مسك جاسر بوجهها:انا حر انتى مراتي فحبسك بقى فى الدولاب فى الحيطه على السقف انا حر وبعدين انا فى بيتى واحب اخد راحتى وكنت بدور على حاجه البسها علشان خاطر ام ابراهيم بس مش اكتر فمش عايز طول لسان علشان ميبقاش دا النظام من هنا ورايح.
رهف:ياسلام انت حر وانا لا مثلا طب تبقى اعمل كدا وانا هدومى وحاجتى دى زى ماجبتها هنا هرجعها للاوضه تانيه وهقعد فيها وخلى ام ابراهيم تعرف بقى وساعتها هتعرف انى كنت بصوت علشان بتضربنى وانا سبتلك الاوضه علشان زعلانه وواخده موقف ولوسالتنى هقولها كدا يلا بقى.