رواية شمسي الفصل الثالث 3 بقلم سارة محمد

شمس : دا محشى .. وفراخ .. 

اجيبلك تاكل ؟ 

احمد : يا ريت .. 

ابتسمت وقامت حطيتله الغدا .. 

احمد : مش هتاكلى ؟

شمس : لاء .. 

احمد : ليه ؟ 

شمس : علشان مش جعانه .. 

احمد : بس انتى مأكلتيش حاجه من امبارح .. 

شمس : لما اجوع هاكل ..

عاوز شاى ولا قهوه ؟ 

احمد : قهوه ياريت .. 

شمس راحت عملتىه القهوه وحطيتها قدامه .. 

شمس : حسانى خدامه اووى .. مش مراتك ابدا .. 

احمد : ليه بتقولى كدا .. هو مش الزوجه بتطبخ لجوزها عادى وتخدمه ؟ 

شمس : مُجرد احساس .. 

احمد : احنا لازم ننزل الكليه كمان يومين .. 

شمس بلعت ريقها وقالت ل احمد .. 

لاء يا احمد مش نازله فى حته ولا هتعلم تانى .. 

احمد : متخافيش يشمس انا هبقا معاكى . 

شمس : يعنى ايه انت معايا ..

احمد : يعنى محدش هيقدر يبصلك .. 

شمس : انا مش هتعلم تانى وولا هروح فى حته يا احمد .. 

احمد : ازاى يعنى .. انتى عارفه ان دى اخر سنه ليا واول سنه ليكى .. 

انتى بتدئى وانا بخلص خلاص .. 

مينفعش حد فينا يقف .. 

شمس : اتعلم انت وعيش انت واغلط انت حتى اتحمل انت نتيجه اغلاطك بس انا مش هنزل فى حته .. 

احمد بزعيق : وانا مش هقبل ان مراتى تكون مش متعلمه حتى .. 

شمس بأبتسامه كلها ألم : انت بتعايرنى !

احمد : مش قصدى .. 

شمس : خلاص يا احمد .. 

ودخلت قعدت فى الأوضه .. 

بالليل .. 

احمد خبط على باب اوضتها علشان يسألها .. 

هتنامى امتا لقاها نايمه .. طفا النور تانى وخرج وقفل الباب .. 

ووهو نايم فى الصاله سمع صوت الباب بيتقفل .. . الساعه اتنين بالليل .. صحا بسرعه ولبس الكوتشى على البجامه ولبس جاكيت وطلع بره البيت لقاها ركبت تاكسى ومشيت .. 

ركب بسرعه عربيته ومشا ورا التاكسى لحد موصل ل night clup  بس فى مكان بعيد شويا .. 

دخلت ودخل وراها بسرعه .. 

كانت رافعه شعرها لفوق ولابسه بنطلون جينز وجاكيت جيلد قصير .. 

وقعدت على البار .. 

احمد وقف يتفرج عليها .. 

الراجل الى واقف على البار .. 

تشربى ايه ؟ 

هى : اى حاجه تظبطلى دماغى .. اقولك اعملى كوكتيل على ذوقك .. 

فى ثوانى كان حاطط قدامها كاس .. 

واحد جه قعد جنبها .. 

مال الجميل .. شكله زعلان .. 

هى : روح شوف اى واحده تانيه علشان انا اجازتى النهارده .. 

الشخص : وهما من امتا بياخدوا اجازه يجميل .. 

وحط ايده على وشها .. رجعت لورا بسرعه .. 

احمد مسك ايده وبزعيق وعصبيه .. 

احمد : اقطعهالك دالوقتى !

الشخص : وانت كنت مين بقا ان شاء الله ؟

احمد : كُنت جوزها يروح امك .. وراح زاقه موقعه على الارض …

بيدير يبص عليها ملقاهاش .. 

خرج بسرعه يدور عليها ..

لقاها بتجرى فى الشارع .. 

وقف مكانه وبينده عليها بعصبيه شديده 

شمس .. اقفى مكانك . اقفى احسنلك .. 

وقفت واديرت علشان تبصله فجأه جات عربيه من اخر الطريق وخبطتها .. 

احمد : شممممش … 

وطلع جرى شالها .. 

احمد : شمس .. متموتيش يا شمس .. 

متموتيش .. 

كانت دماغه بتجيب دم ..

شالها بسرعه وحطها فى العربيه .. 

ووداها على المستشفى .. 

الدكتور : الأصابه الحمدلله الى فى دماغها مش خطيره والباقى مُجرد خدش وكسر فى ايديها .. بس الكلام الى انت حكيتهولى ده هو الى خطير وانت فاهم غلط خالص …

مراتك عقلها بيحاول يهرب من واقع وده بأنه بيخلق شخصيه جديده مختلفه تماما عن شخصيتها .. 

انا شايف انها محتاجه دكتور نفسى .. 

الدكتور وقف دكتور معدى .. 

الدكتور : عاوز اشتشيرك يا دكتور حسن فى موضوع .. 

وحكاله على كل حاجه .. 

دكتور حسن : الكلام الى انت بتقوله ده محتاج قاعده فى المكتب وقال ل احمد تعالى معايا .. 

احمد راح قعد معاه فى المكتب .. 

الدكتور : انا شغال على دراسه جديده تُشابه حاله مراتك دى .. وبدء يطلع ورق من المكتب وقال ل احمد ..

لو احنا قدرنا نرجع تانى لليوم الى حصلها فيه الصدمه ونخليه طبيعى .. 

وقتها ب احتماليه85%

هى هتخف .. بس الموضوع لسا تحت الدراسه لعلمك .. 

احمد : استحاله الى انت يتقوله ده يحصل اصلا .. 

“المجد لمن أضناه الأسى ومزقت روحه برودة العلاقات ولمن قدّم روحه فداءً لمن لايستحق فدُهست روحه بأقدام تجار المشاعر وبائعي كلمات الحب في سوق النفاق العاطفي “