رواية عذراء في الحب الفصل الحادي عشر 11 بقلم جروح لا تنتهي

رواية عذراء في الحب البارت الحادي عشر

رواية عذراء في الحب الجزء الحادي عشر

رواية عذراء في الحب الحلقة الحادية عشر

عائشه : هو اى اللى بيحصل ومين وهيبه
حنين بوجع : عمتى وام جواد
عائشه بصدمه : اى
هنيه بتعب : طلعينى يا حنين اوضتى
حنين : تعالى يما
عائشه قاعدة بس قررت تعرف اى اللى حاصل راحت عند خلف فالمكتب وخبطت عالباب
خلف : قلت مش عايز حدا
عائشه ببسمه ؛ حتى لو انا
خلف : معلش يا بتى بس انا مضايق
عائشه : وماله نفش خلقنا فبعض قربت منه ومسكت ايدة وبصتله ممكن تحكيلى اى اللى الحكايه ومين وهيبه
خلف بوجع : بلاها يا بنتى تقليب المواجع دة
عائشه باصرار معلش يا بابا استحملنى
خلف بتنهيدة : وهيبه اختى وام جواد كانت متجوزة واد عمى نادى القناوى كان اقرب من نفسى كان عيعشقها بس للاسف هى مكنتش عتحبه اتجوزته غصب عنيها بس عاشوا مع بعض لحد فى يوم قومنا على خبر موت نادى مخدش كان مصدق اللى حصل كان جواد عمرة ١٠سنين حاولنا نعرف اى اللى حصل وهيبه محكتش اى حاجه بس جواد كان عندة انهيار وكل اللى كان على لسانه بيقول قتلته بكلامها قتلته بكلامها بس محكاش اى حاجه غير الكلمتين دول عرفنا بعد اكدة انها كانت بتحب مهدى البهنساوى واتجوزته غصب عنينا ساعتها خد جواد واتكفلت بتربيته وهى ما سألتش حتى عليه
عائشه بصدمه : يعنى مندور اخو جواد عشان كدا بيكرهوا بعض
خلف: ايوة اخوة بس مندور ميعرفش ان جواد بيكون اخوة بيعرف انه ابنى جواد بيكرة امه لانه دايما بيقول انها خاينه يااااه يا جواد يا ولدى
عائشه بحزن : جواد عاش دا كله
خلف: ايوة يا بتى عاش كتير وهو بيحاول ينسى بس انا انا فكرته باللى فات انا وجعته بكلامى
عائشه ببسمه: لا يا بابا كل حاجه هتتصلح
خلف : قوليله ان انا مكنش قصدى ساعه غضب يا بتى جواد اكتر من ابنى
عائشه ببسمه : هو اكيد عارف كدا عن اذنك
وخرجت وقابلت فارس
فارس: مفيش اخبار
عائشه بحزن: لا رنيت كتير مردش
فارس: هيكون راح فين بس
عائشه بشرود : عرفت ممكن توصلنى
فارس : فين
عائشه : هغير هدومى وهنزل اقلك
فارس: طب هستناكى فالعربيه
##########################
بعد مدة
فارس: عربيته اهى
عائشه ببسمه : كنت متأكدة ان هو يكون هنا
فارس : ابقى طمنينى عليه
عائشه : مش هتيجى
فارس: لا روحى انتى هو محتاجك انتى
عائشه ببسمه : سلام
ومشت ووصلت عالباب لقته مفتوح دخلت ولقت جواد واقف قدام باب قزاز وبيبص منه وشارد ومش حاسس بانها دخلت فاق على صوتها
عائشه : كنت عارفه انى هلاقيك هنا
جواد لف وشه ومن غير ولا كلمه طلع يجرى خدها فى حضنه وضغط جامد عليها حست ان ضلوعها هتتكسر عرفت ان موجوع
عائشه بعدته وبتمشى ايدها على وشه : حبيبى انت كويس
جواد بوجع : لا يا عيشه لا
عائشه شدته وقعدت عالكنبه وخدتو فى حضنه : باباك تعبان وندمان عاللى قاله يا جواد
جواد بوجع : هو مقلش حاجه هو قال الحقيقه بس مقلش حاجه غيرها
عائشه بحزن بتمشى ايدها على شعرة : هو ساعه الغضب الواحد ميعرفش هو بيقول اى
جواد بشرود : انا مش زعلانه منه عمرى ما ازعل منه
هو دايما كان سندى هو اللى ربانى هو اللى ساعدنى كتير كان بيفكرنى بابويا كان شبه موت ابوياقدام عينى وجعنى وعلى ايد امى
عائشه بوجع : ازاى
جواد : مكنتش بتحبه كانت دايما تجرحه بكلامها لحد ما قتلته قالتله انها مش بتحبه وانها اتجوزته بالغصب وانها خلفتنى بالغلط هى مكنتش عايزة منيه عيال وانها بتحب مهدى البهنساوى بس هو مستحملش الانسان اللى بيعشقها تقوله الكلام دة متحملش قسوتها ومات ودموعه نزلت
عائشه بدموع : ربنا يرحمه اكيد ارتاح احيانا الاهل بيجبروا اولادهم على جواز اشخاص مش عايزينها فبيدمروا حياه الكل
جواد بغضب : انتى قصدك اى
عائشه ببسمه بتمشى ايديها على وشه : انا مبدافعش عنها بس بقلك غلطه الابهات اجبار اولادهم عالجواز من اشخاص مش عايزينها فبتبقى النتيجه كارثه زى ما حصل مع باباك وزى ما حصل معايا وزى ما بيحصل كتير
جواد خدها فى حضنه : اصعب احساس ان الراجل يحس ان الانسان اللى بيحبها مش بتحبه
عائشه رفعت وشها وتقابلت عنيهم : بحبك يا جواد
جواد بحب : وانا بحبك يا روح جواد وقرب من وشها
عائشه بتوهان : انت واحشتنى اوى يا جواد
جواد بهمس : سامحينى على تقصيرى
عائشه بتوهان : اممم
ونسيبهم شوى لوحديهم
********************####
مر يومان من بعد جواد وبدأ تجهيزات فرح حنين ومعاذ وانشغال عائشه معاهم
خلف : اى يا بتى مفيش اخبار عن جواد
عائشه بحزن : هيجى ان شاء الله
حنين بحزن : هو فين ودينى عندة عايزة اشوفه
عائشه لسه هتعترض حنين قاطعتها
حنين: لو سمحتى عشان خاطرى انا هتكلم معاه بس
عائشه : هقلك وربنا يستر
مرام : وانا هاجى معاكى اكيد اتوحشته انا وابنه وحطت ايدها على بطنها
عائشه بحزن ،: هو فى بيت برة قنا فى حته اسمها….
حنين : انا ريحاله
*************##############
جواد كان قاعد هو وفارس
فارس؛ بس يا سيدى قاعد يمكن شهرين زيبقى المشروع اكتمل
جواد : كويس
فارس : لسه برضوا مش عايز ترجع
جواد : فارس
فارس: حرام عليك اللى بتعمله فى نفسك وفى اللى حواليك مراتك الحامل اللى سيبها ولا عيشه اللى هتتجنن عليك وانت منعتها تجيك هنا وابوك وامك واخواتك
جواد بوجع : ابوى وامى
فارس: ايوة ولا انت ناسى
جواد : مش ناسى يا فارس مش ناسى وقفل عالحكى دة
فارس: هتسيب اختك فى فرحها وحيدة يا جواد
جواد : محسن معاها
حنين من وراهم : بس انا عايزاك انت
جواد بصدمه : حنين
حنين بدموع : ايوة حنين اللى انت بتضيع فرحتها
جواد بهروب : اى اللى جابكوا وانتى (بص على مرام )مش المفروض ترتاحى
مرام : راحتى معاك يا جواد
حنين : عايز تسبنى وحدى يوم فرحى يا ابيه هونت عليك هونت عليك تموت فرحتى
جواد : محسن معاكى
حنين : له انا عايزة اخويا اللى ربانى اللى فتحت عيونى لقيته سندى وقوتى عايزة اخويا اللى وعدنى يسلمنى لجوزى بيدة عايزة اخوى اللى كنت مخافش من حاجه لانه حامينى عايزاك انت
جواد بحزن : روحى يا حنين فرحك بعد يومين متضيعيش وقتك
حنين بكسرة : بس انا هستناك يا ابيه
جواد : فارس روحهم
مرام بخبث : له انا هبقى الطريق كان طويل على هريح شوى وهبقى ارجع اخر الليل
جواد : ماشى
روحت حنين وعائشه قابلتها وغارت لما عرفت ان مرام فضلت مع جواد بس سكتت لانها مراته زى ما هى مراته ومكلمتش جواد زى كل يوم فالتليفون اللى استغرب من عدم مكالمتها
مر يومان وجاء يوم الفرح الصبح عائشه بتجهز لبسها هى وبنتها وجتلها رساله طلعت تجرى فكرتها من جواد فتحت الرساله
(جميل الفستان هياكل من عليكى حته بس للاسف هتبقى وحيدة وانتى لابساه)
عائشه استغربت الرساله جدا وبصت حواليها
بس فاقت على صوت هنيه : تعالى يا بتى عايزاكى
عائشه: حاضر يا ماما
بعد مرور وقت حنين وعائشه فاوضه
عائشه بتغنى : دى صحبتى وعشرة عمرى وبنا سنين الف مبرووووك يا روحى
حنين بحزن: الله يبارك فيكى
عائشه حست بحزنها : بقلك اى دا اليوم اللى انتى مستنياه بقالك سنين افرحى بقه
حنين بوجع : كان نفسى يكون موجود
لم تكمل الكلمه ليسمعوا طرقات عالباب ليأذن للطارق بالدخول ليتفاجئوا الاثنان معا : جواد
جواد ببسمه: كان لازم اكون موجود
حنين طلعت تجرى وحضنته وهو حاضنها بس بيبص على مراته اللى وحشاه بس هى باصه للارض
عائشه : احم يلا بقى معاذ هيطلع يعلقنا
حنين مسكت فايد اخوها ونزلت وعيشه مسكت الفستان من ورا وشايله ينتها على ايدها
الكل تحت مستنى واول ما شافوا حنين انبهروا بيها
معاذ بسعادة : انتى بجد
حنين بضحك: لا خيال
معاذ : الف مبرووووك واخيرا
حنين بتنهيدة : واخيرا
خلف راح عند جواد : كيف يا ولدى
جواد بص فى عين خلف لقاها حزينه ومكسورة حضنه جامد : اوعى اشوف النظرة دى تانى يا حاج
خلف بوجع : مش هتشوفها طول ما انت وياى
جواد : وانا هضل وياك
خلف سابه وجواد راح جنب عائشه وواقف وهى واقفه وفجأه اتكلم
جواد : وحشتينى
عائشه بوجع : بجد
جواد باستغراب لفلها : عندك شك فدة
عائشه بتنهيدة من غير ما تبص عليه : مش عارفه وسابته ومشت وهو استغربها وفضل باصص عليها
لين : فرح جميل مبروك
جواد ببسمه : الله يبارك فيكى
وبدؤا يتكلموا وعائشه دايرة فالفرح وشايله بنتها وهو عنيه عليها
فارس وقفها : ام جود
عائشه : ايوة
فارس : لسه هيتكلم جت رساله لعائشه
عائشه : ثانيه
فارس اتفضلى
عائشه فتحت الرساله (الفستان هياكل من عليكى حته معقول جوزك سايبك كدا تلفى فى وسط الفرح ولا هو مش فاضيلك بس لو عايزة انا ممكن افضالك يا حلوة انتى )
عائشه بتوتر بتبص حواليها ووشها اتخطف
فارس استغربها : مالك فى حاجه
عائشه بخوف : لا مفيش انا هروح اقعد مع ماما وبابا عن اذنك
كل دة وجواد واقف ومراقبها ولاحظ توترها لما مسكت التليفون
قاعدة وبتبص حواليها وبتكلم نفسها : هو فى اى اى اللى بيحصل ومين دة اول ما السؤال جه فبالها مسكت التليفون وبعتت رساله للرقم ( انت مين)
بعد دقيقه جالها الرد ( انا اللى هتكونى فى حضنه قريب )
اول ما شافت الرساله خافت وبتفكر بس فاقت على صوت جواد
جواد : ممكن ترقصى معايا
عائشه بتوتر : لا انا شايله جود
جواد اخد جود وعطاها لامه ومسك ايدها وشدها على المكان اللى بيرقصوا فيه وشدها ليه جامد
عائشه بتوتر: جواد ابعد شوى لو سمحت
جواد ولا كانه سمعها : مالك متغيرة لى
عائشه : مفيش ولا متغيرة ولا حاجه متهيقلك
جواد : طب هعمل نفسى مصدقك وبيمشى ايدة على وشها وحشتينى اوى
عائشه سكتت وسندت راسها على صدرة وهو حضنها جامد وبيرقصوا سوا
جواد حاسس بانها فيها حاجه : مالك يا حبيبتى
عائشه بوجع : مفيش وسابته ومشت وهو واقف وباصص عليها لحد ما اختفت راحت خرجت برة وقاعدة وبتبص للفراغ وصلتها رساله من نفس الرقم
( اخر مرة اشوفك قريبه منه كدا انتى ليا انا وبس لو عرفت ان هو قربلك ولا لمسك هاخد روحه فاهمه )
عائشه بخوف بعتت رساله ( انت عايز اى منى )
جتلها رساله بعد دقيقه لتعلم انها فى مصيبه لا محاله