رواية زواج من أجل الورث الفصل الحادي والعشرون 21 بقلم سحر أحمد
رواية زواج من أجل الورث الجزء الحادي والعشرون
رواية زواج من أجل الورث البارت الحادي والعشرون
رواية زواج من أجل الورث الحلقة الحادية والعشرون
فاتن: كفاية بقة انا امى مفيش ست زيها فى الدنيا امى لا راحت مدرسة ولا اتعلمت فيها بس هى علمت الاداب والاخلاق والاحترام وحاجات يمكن متعرفهاش الناس اللى دخلوا احسن مدارس
ثريا: تقصدى ايه يا بت انتى بقه انتى بتقولى ان امك الخدامة دى احسن منى ده صفية الخدامه احسن منها
فاتن: انتى اية انا مش عايز ارد اعليكى عشان امى هى اللى علمتنى انى مردش على الاكبر منى يا مرات عمى
وهنا جاءت ندى: فيه ايه ياماما فيا ايه يافاتن
ثريا : انتى امك دى انا لو ستات المجتمع الراقى شوفها يعيرونى بيها اصلا
ندى: ماما اية اللى انتى بتقولى ده
ثريا: اخرسى خالص انتى
فاتن: امى احسن مليون مرة من ستات المجتمع الراقى بتوعك
ثريا:ههههههههه تصدقى ضحكنى يا بت انتى مفكرة امك دى حاجة كبيرة امك ده انا مش برضه اسلم عليها عشان ايدى ما تتوسخش
ندى: بس بقة ياماما اللى انتى بتكلمى عنها دى مرات عمى وحماتى امى زوجى وانا مقبلش انه حد يهينيها ده غير انى انها خالتى فاطمة ست طيبة وكويسة جدا دى كانت شيلنى على كفوف الراحة دى زى امى وكمان ان مسمحيش لحد يهينيها ويقول عنه اكلام وحش عشان كده هى بتغلط فى جوزى يعنى بتغلطى فيا انا كمان لان كرامة جوزى من كرامتى
فاتن: انا امى هى اللى تخاف تسلم عليكى لحسن ايدها تتوسخ ان امى دى جوهرة دى اغلى حاجة فى حياتى وانا مش هقبل اهانة فيها لحد كده
ثريا: بتهددنى يعنى يا بت انتى امك لولا جدك عطف عليها وجوزها ابوكى كان زمانها متجوزة فلاح زيها
فاتن: احترمى بقه نفسك يا ست انتى ايه
ثريا : انتى بتزعقى فى وشى
كانت ثريا على وشك ضرب فاتن بالقلم حتى مسكت فاتن يدها
فاتن: انا محدش يقدر يضربنى انتى فاهمة
ثريا: انتى بتمسكى ايدى يا بنت الخدامة انتى
وقبل ان ترد فاتن كان دخل الى الفيلا وراى فاتن تمسك يد امه
ادم: فيه اية ماسكة ايد امى كده لية يا فاتن
ثريا: ادم حبيبى الحقنى مراتك عايزة تضربنى
ادم: اية هى حصلت كمان انتى محدش عارف يربيك ويمشى كلمته عليكى هى كمان حصلت لامى يا فاتن دى انتى فعلا عايزة تتربى من اول وجديد وانا اللى غلطان عشان سبتك ومربتكيش من الاول
ندى: كفاية يا ادم اسمعها الاول
ثريا : خلاص يا بنى انا مسمحاها
ادم: لا يا ماما مش خلاص خلينى اشوف اية اخرتها مع الست هانم
فاتن: انتى واحدة كدابة وعقربة يعنى اية سمحاتنى مش لما اسمحك انا الاول وانت يا نونوس عين امك زعلان قوى عشان خاطر امك امك دى غلطت فى امى لو كانت غلطت فيا كنت سكتت لكن لحد امى ومش هسكت ومش هقبل حد يهين امى طول ما انا عايشة
ثريا: هى كمان حصلت انك تتهمينى بالكدب وتشتمنى اطلعى برة بيتى انا مش عايزكى فيها
ندى: كفاية يقة يا ماما
فاتن: انا اصل اللى ماشية وسيباهلوك مخضر انا ميشرفنيش انى اقعد مع واحدة زيك فى بيت واحد
عندما سمع ادم هذا الكلام قام بضرب فاتن قلم على وجهها
ادم: اطلعى على فوق حسابنا لسة ما خلاصش
جرت فاتن على غرفتها واخرجت حقيبية ثيابها وللملت هدومها فيها وهى تبكى وهنا رن تليفون
محمد: تونة يا قلب جدك واحشتنى قوى
فاتن:…………………..
محمد: مالك يا بنتى ردى عليا
فاتن: اهى اهى اهى
محمد: انتى بتبكى قوللى مين اللى زعلك
فاتن: انا عايزة امشى من هنا يا جدى مش عايزة اقعد هنا
محمد: احكليى ايه اللى حصل
فاتن: انا اتطردت من البيت ده يا جدى وانضربت فيها انا مش عايزة اقعد هنا
محمد: معاش ولا كان اللى يطرد ويضرب حفيدة محمد البنهاوى واقعة امه سوادء خليكى مكانك وانا هتصرف وبطلى بكى يا بنتى وحقك انا هعرف اجيبها كويس
انهت فاتن المكالمة مع جدها واكملت تغير ملابسها وفى نفس الوقت كان محمد البنهاوى يكلم ابنه على التليفون
مصطفى: عاش من سمع صوتك يا ابوى
محمد: بت اخوك مالها يا مصطفى
مصطفى: تونة مالها كويسة يا حاج
محمد: حصلت تكدب عليا يا واد البنهاوى هى كلمة واحدة بت اخوك مالها
مصطفى: والله يا حاج ما اعرف انا لسة فى الطريق وما وصلتش البيت بس هى مالها ياحاج
محمد: بت اخوك اضربت واطردت من بيتى يا مصطفى بيت جدها مش بيت حد فيكم على اخر الزمن بت ولدى تطرد من ملكى وانا عايش اقسم يالله يا مصطفى لو ما جبت حقى بت اخوك لا انت ولدى ولا اعرفك وان كان المحروس ولدك اللى عمل كده وقعته سوداء وان كان اللى فى بالى فانت عارف رد هيكون ازاى
مصطفى: يا حاج متزعلش انت انا خلاص هوصل البيت واشوف اية اللى حصل
محمد: اللى عندى قلتوا ومن غير سلام
نزلت فاتن من غرفته ومعه شنطة هدومه
ادم: انتى رايحة فين
فاتن:…………………….
ادم: انا مش بكلمك ردى عليا وكان ادم يشده من ذراعها
فاتن: سيب ايدى انا سيابة البيت وماشية
ادم: ماشية رايحة فين اطلعى على فوق بدل ما افقد اعصابى عليكى اخلصى
فاتن: لا انا مش هعقد فى بيت اتهانت فى كرامة امى وكرامتى
ادم: اتقى شرى واطلعى على فوق
فاتن: هتعمل ايه هتضربنى تانى
ادم: تانى وتالت لو ما سمعتيش الكلام
وهنا سمع ادم صوت وكان يايسين
يايسين: ادم تضرب مين انت اتجننت
تركت فاتن يد ادم وجرت على اخوها وارتمت بحضنه
فاتن: يايسين خدى من هنا انا مش عايزة اقعد هنا
يايسين: بس يا قلبى محدش يقدر يكلمك وانا على وش الدنيا
فاتن:اهى اهى اهى اهى
يايسين: انا قولت اية يا ادم قولتلك اختى لا لو زعلتها هيبقلى كلام تانى
ادم: قبل ما تتعصب اسال الهانم عملت اية دى غلطت فى امى وكانت حتضربها
يايسين: من غير ما اسال عارف الاجابة يا بيه اختى اللى انا ربيتها لا يمكن تعمل كده يمكن لسانها طويل لكن بتحترم اللى اكبر منها وعمرها ما غلطت فى حد اكبر منها وانا هخدها وامشى من هنا وانسى انى كان ليك زوجة عندنا
ادم: ايه هى زريبة تدخل تاخدها وتمشى كانك نسيت انها مراتى وهى ومش هتحرك من هنا غير لما اسمحلها وانا مش موافق وراينى هتخدها ازاى
يايسين: خلينى امشى بالذوق احسن
ادم: وانا مش بفهم فى الذوق وارينى اخرك
وهنا كان ووصل مصطفى: والله عال قوى بتخانق يا زفت منك ليه
ادم: بابا هو اللى عايز ياخد مراتى ويمشى
يايسين: وانا هاخدها وامشى وشوف مين يقدر يمنعنى
مصطفى: اية ياست زفت انا اللى همنعك اخلص اتجر قدامى انت وهو على اوضة المكتب فاتن اطلعى على فوق وفضى الشنطة دى على ما اعرف ايه الحكاية
الجميع:بس
مصطفى: مفيش بس مش هعرف امشى كلمتى على شوية عيال زيكم
دخل ادم ويايسين الى غرفة المكتب اما فاتن صعدت الى غرفتها وثريا عندما بدا مصطفى فى الاقتراب منها عملت نفسها مغمى عليها
مصطفى: بلاش الحركات دى عليا يا هانم وقوللى ايه اللى حصل
ثريا: اصل اصل
مصطفى: بسرعة
حكت ثريا ما حصل ووضحت انها المظلومة وفاتن هى الظالمه
مصطفى: بقى بت اخوى عملت كدة بتضحكى عليا يا ثريا انا نبهت عليكى ان فاتن محدش يقرب منها كده ولا لا قولت عمليها زى بنتك كلامى مش بيتسمع انجرى على اوضتك ومشفوكيش براها انتى فاهمة وحسابنا لسه ما اخلصش يا هانم
صعد مصطفى الى غرفة فاتن وسمع الحكاية منها ومن ندى وبعدها توجه الى غرفة المكتب
مصطفى: خليكم واقفين ابه محدش مالى عينيك يا سى يايسين عايز تاخد اختك وتمشى وانت يا ست زفت مش تعرف الحقيقة الاول مراتك هى المظلومة يابيه
ادم: يابابا عايزنى اعمل ايه وهى بتزعق لامى قدامى
يايسين: يا عمى انا مستحملتش اشوفه يبقول لاختى انه يضربها
مصطفى: خلصنا خلاص تعالوا معايا
كان الجميع بغرفة الصالون
مصطفى: ثريا ا تاسفلى لفاتن
ثريا : ايه عايزنى اعتذر لباتعة دى
مصطفى: كلمة واحدة ياتتعتذرى يا تطلقى
ثريا : انا اسفة
مصطفى: فاتن وانتى كمان
فاتن: انا اسفة
مصطفى: وانت ياست زفت اتاسف لمراتك وبوسه راسها
ادم: انا اسف
مصفى: قوللى بقة يا يايسين ايه سبب طلتك الباهية
يايسين: جدى وافق ان فرحى انا وندى يتعمل هنا فى القاهرة عشان طلبت كده
مصطفى: تمام
من بعد ذلك اليوم والجميع فى جميع حاله هدوء اشترت ندى وفاتن الثياب مثل ما خططوا
اما ادم وفاتن لم يكون بينهما اى تعامل نهائى او حتى مشاكل كانوا مثل الغرباء يخرج ادم للعمل ومقابلة سوزى ويعود عندما تكون فاتن نائمة وفاتن تقضى يومها مع الخدم فى المطبخ وفى الجنينة
حتى يوم حنه ندى ويايسين
يتبع…
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية زواج من أجل الورث)
تعليق واحد