رواية أنتي نبض قلبي الفصل الحادي والعشرون 21 بقلم عائشة أحمد
 |
| رواية أنتي نبض قلبي الفصل الحادي والعشرون 21 بقلم عائشة أحمد |
رواية أنتي نبض قلبي الفصل الحادي والعشرون 21 بقلم عائشة أحمد
مراد مش راضى يكلم مليكه عشان تغير رايها وتنزل الطفل ومليكه تعبانه من بعد مراد عنها وتعبانه من الحمل
فى غرفه مليكه ومراد كانوا نايمين ومليكه قامت بسرعه ودخلت الحمام ومراد حس بيها
مليكه بترجع فى الحمام : اه
مراد بقلق من برة : مليكه انتى كويسه
مليكه بالم : اه
وسمع صوتها وهى بترجع تانى وبتتالم
مراد فتح الباب
مليكه بتعب: مراد اخرج برة
مراد حضنها من ورا وبدأ يغسل وشها : مش هخرج
وبعد ما خلصت غسلها وشها وشالها وحطها عالسرير وراح جبلها لبس
مليكه : مراد لا
مراد : اششش وبدأ يخلعها لبسها وهى مكسوفه منه
ومراد بيبلع ريقه بالعافيه ومش قادر يكمل رمى اللبس وقرب منها وبدأ يقرب من مليكه
وقرب منها
مليكه خايفه ترفضه يزعل وخايفه تقبل يعمل زى المرة اللى فاتت : مراد لو سمحت
مراد بحب : متخفيش وخدها معاه لعالمه
#################$
الصبح مليكه كانت فرحانه وحست ان مراد خلاص وافق على وجود الجنين
مليكه : مراد حبيبى قوم
مراد فتح عنيه وافتكر اللى حصل وقام فجأه وبعد مليكه عنه
مليكه باستغراب : مالك يا مراد
مراد ببرود مفيش وسابها ودخل الحمام
##################
تحت
مليكه نزلت وقعدت عالفطار ومراد نزل وراها خلصوا فطار ومراد متجاهل مليكه ونظراتها ليه
مراد : انا ماشى
جيهان : استنى نروح سوا انا جاهزة
مراد يلا
مليكه ب اصه ليهم ومستعجبه من تغير مراد
اياد : اى دة مليكه مش رايحه المستشفى ولا اى
مراد ببرود : مش عارف يلا عشان اتأخرت ومشى هو وجيهان
الكل باصص على مليكه اللى ماسكه دموعها : عن اذنكوا
خالد : تقى جلال عايزنا نكتب الكتاب والدخله اخر الاسبوع
تقى بتوتر : اللى تشوفه حضرتك
سهير: بس مش هنلحق نجهز حاجه
رهف : نبدأ من انهاردة نجيب كل حاجه
سهير : ماشى هنكتب اللى عايزينه
#########$$$$$$$$$$$$$$
مليكه راحت المستشفى وقررت تتجاهل مراد زى ماهو متجاهلها
ممرضه : دكتورة مليكه فى مريض فالاستقبال ممكن تيجى تشوفيه دكتور مراد قالى اقلك لحد ما يخلص هو
مليكه راحت الاستقبال وطلبت من الممرضه تدخله اوضه الكشف
مليكه : حضرتك بتشتكى من اى
المريض : قلبى مكسور
مليكه : نعم
المريض : بس الكسر اتلم لما شافك
مليكه : حضرتك احنا فى مستشفى محترم ه ممكن افهم بتعانى باى
المريض : هو حضرتك متجوزة
مليكه بنفاذ صبر: انت عايز اى
المريض: اتجوزك انتى اكيد مش مرتبطه
وفجأه لقى ايد مسكاه ورفعاه من عالارض
مليكه : دكتور مراد ابعد عنه سيبه
المريض : انت مين
مراد بغضب : انا جوزها اللى هياخد روحك عشان تبص على حاجه مش بتاعتك
مليكه بصوت عالى: دكتور مراد ينفع تسيب المريض
مراد بعضب : انتى بتقولى اى
مليكه بقوة : احنا هنا فى مكان شغل وحياتنا الشخصيه برة ودة مريضى ياريت تسيبه
مراد بغضب: ماشى يا دكتورة مليكه بس انا هكشف عليه بنفسى
المريض بخوف: لا خلاص انا صحيت خلاص وطلع يجرى
مراد واقف باصص على مليكه وعايز يقتلها وهى انقذها موبيلها لما رن
مليكه : ايوة يا تقى
تقى : …………
مليكه : تمام انا هقابلكوا هناك هخرج دلوقتى سلام
مراد : رايحه فين
مليكه : خارجه مع تقى ورهف
مراد : وانتى بستأذنينى ولا بتعرفينى
مليكه ببرود : ولا دة ولادة انت سالت وانا جاوبت
مراد بغضب: يعنى لو مسألتش مكنتيش هتعرفينى
مليكه بتكلمه وهى بتلم حاجتها : اظن ان انت حطيت سور فالتعامل بينا احنا متجوزين اه بس مبتجمعناش غير علاقه فالسرير بس قالت الكلام دة والدموع نزلت من عنيها
مراد : انتى بتقولى اى
مليكه : بقول اللى انت وصلتنا ليه لما تنام معايا واول ما تصحى تقطع التعاملات بينا يبقى اى تفسير كل دة عن اذنك
مليكه سابته ومشت ودموعها نازله من عنيها اماهو واقف بيبص على اثرها بحزن ويلعن نفسه للى وصلوا ليه
##############
عدى كام يوم ومليكه بتتجاهل مراد ودة بيغيظه وبيحاول يقرب منها بس هى بتصدة
وتقى اللى خايفه من كل حاجه ومن جلال ومن حياتها الجيه
وجه يوم الفرح
الكل بيجهز
ومليكه ورهف ومنى مع تقى فى اوضه الفندق اللى هيعملوا فيها الفرح الباب خبط
رهف فتحت وجت وجايبه بوكس : مليكه مراد باعتلك دة
مليكه مسكته وفتحته ولقت فستان جميل
رهف : واو اى الجمال دة
تقى : اكيد بيصالحك
مليكه مسكت الكارت وقرته : هستنى لليل بفارغ الصبر عشان اشوف اميرتى
رهف : رومانسى اوى مراد ليلتك سودا يا اياد معايا
تقى : يختى اتلهى وانتى زى الكرنبه كدا
رهف ومليكه : ههههههههه
######$$$$$$$$$$$$$$جه المساء
جلال خبط عالباب
رهف فتحت : خير
جلال بهزار: جى اخد عروستى
رهف : مش هتاخدها غير لما تجبلى اياد يا خدنى قبليها بس مليش دعوة
جلال بضحك : كان عندى احساس انك هتعملى حاجه عشان كدا جبته وزق اياد خد مراتك واتكل على الله
اياد بحب: اى الجمال دة
رهف : وانا كرنبه كدا
اياد : واحلى كرنبه
جلال : يلا يا عم النحنوح انزلوا احشوا تحت
اياد خد رهف ونزل وجلال دخل لقى تقى ومليكه
جلال : قرب من تقى وقالها الف مبروك وباس راسها
تقى بخجل : الله يبارك فيك
مراد دخل ولما شاف مليكه قلبه دق وقرب منها وحضنها وراح سلم على تقى وحضنها وكل واحد اخد مراتوا ونزل
الفرح تحت
عمر: ممكن افهم اى اللى جابك
سمر بحزن : عمر متعملش كدا معايا متجرحنيش بالطريقه دى
عمر: ولا اجرحك ولا تجرحينى اتفضلى امشى
سمر : مش ماشيه ورايحه اتعرف على اهلك كمان
عمر واقف ومصدوم من اللى سمر بتعمله
سمر راحت واتعرفت عالكل ومليكه ورهف حبوها جدا وعمر واقف هيموت من الغيظ مليكه قربت عليه
مليكه : بتحبك
عمر: مين
مليكه : اللى عينك منزلتش من عليها
عمر: لا دى مجرد زميله
مليكه : عنيكوا انتوا الاتنين فضحاكوا مضيعهاش من ايدك شكلها بتموت فيك.
عمر بشرود : بجد
مليكه ببسمه : بجد وسابته ومشت وبدأ الفرح وكل واحد اخد مراته وراح يرقص وعمر اخد سمر كمان وراح عالرقص
عند اياد
اياد : بحبك يا اغلى حاجه فى حياتى
رهف : وانا بموت فيك
اياد : امته يجى ابن ال….. عشان تفضيلى
رهف بضحك : قرب اهو وبعدين استنى هنا انت لى معملتليش مفجأه زى مراد ما عمل لمليكه
اياد بغيظ وهو بيشتم مراد فى سرة: يا حبيبتى دة بيصلحها انما احنا الحمدالله مش متخانقين
رهف ببرائه: طب لما نتخانق ابقى صالحنى زيهم
اياد ببسمه : حاضر
####$$$$$$$$$$$$$$
عند جلال
تقى : جلال انا اسفه انك انجبرت للوضع دة
جلال ببرود: مفيش مشكله
تقى : انت من حقك واحدة احسن منى
جلال : نفسه يقلها انوا مش عايز احسن منها هو عايزها هى بس سكت ومردش عليها
وهى سكتت لما حست انوا مش عايز يتكلم
عند منى وعبدالله
عبدالله : عقبالنا
منى : امته بس
عبدالله معلش جدى زعلان منى شوى بسبب مليكه لما عرف انى عارف مكانها ومقلتلوش ولما يهدى هجيبه ونيجى نخطبك
منى : ربنا يسهل
عبدالله : بس انتى جميله اوى انهاردة
منى : انهاردة بس
عبدالله : كل يوم بس انهاردة بزيادة
منى : عشان عنيك حلوة وشيفانى كدا
عبدالله : بحبك يا منى قلبى
منى: وانا بموت فيكى
عند عمر وسمر
عمر: عايز رقم ابوكى
سمر بغباء : تعمل بيه اى
عمر: بقلك اى غباء مش عايز هعوزوا لى يعنى اكيد عشان اطلبك منه
سمر بفرحه بجد
عمر ايوة هتديهولى ولالا
سمر : خد اهو
عند مراد
مراد : انا اسف
مليكه رفعت وشها : على اى
مراد ؛ على كل حاجه
مليكه : مش فاهمه
مراد: انا اسف على اللى عيشتيه بسببى والاحاسيس اللى انا بغبائى وصلتك ليها
مليكه : يعنى
مراد : انا خلاص موافق تكملى الحمل دة
مليكه بفرحه : بتتكلم جد
مراد ببسمه : اه
مليكه حضنته وهو رفعها من عالارض ودار لف بيها
والكل بيبص عليهم مابين حاسد وفرحان غيران
وجيهان كانت مضايقه جدا من اللى بيحصل وبتكلم نفسها : لا مراد مش هيكون غير ليا انا اللى احق بيه وانا اللى هرجعه ليا
وسمعت صوت من وراها
انا عندى ليكى اللى هيفرقهم عن بعض
لفت وشها ناحيه الصوت : دكتور سليم
يتبع..
لقراءة الفصل الثاني والعشرون : اضغط هنا
لقراءة باقي فصول الرواية : اضغط هنا
نرشح لك أيضاً رواية المسمومة للكاتبة كوكي سامح
